Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 1

Έξι χρόνια μετά την αρχή του
τέλους..

"Δεν κατάλαβες μάλλον καλά Νατάσσα..δεν ήταν ερώτηση, δήλωση ήταν." Δεν υπήρχε τρόπος για του αλλάξω γνώμη..

Το γνώριζα πολύ καλά αυτό..ο πατέρας μου ήταν τόσο ξεροκέφαλος, τόσο αυταρχικός..Εκείνος επέλεξε τι θα σπουδάσω, σε ποια χώρα θα σπουδάσω, ποιο κολέγιο ήταν το κατάλληλο για εμένα..Δεν μπορούσα..δεν άντεχα να κάνω την άσκηση μου στο δικηγορικό γραφείο του Αλέξανδρου..Μακάρι να μπορούσα να μιλήσω, να εξηγήσω στον πατέρα μου τον αληθινό λόγο..αλλά αν έστω υποψιαζόταν την αλήθεια..την επόμενη στιγμή θα με σκότωνε.

"Ένας Φραγκοφονιάς είναι ο φίλος σου..Ένας μεγάλο δικηγόρος που αναλαμβάνει όλα τα αποβράσματα της κοινωνίας και ύστερα τα αθωώνει.." Όσο και αν έβγαζα τον λαιμό μου..δεν θα άλλαζε απολύτως τίποτα..

"Αυτός τον οποίο εσύ αποκαλείς Φραγκοφονιά, τα επόμενα χρόνια θα σε κάνει την πιο γνωστή ποινικολόγο στην Ελλάδα." Δεν ήθελα να γίνω δικηγόρος, δεν ήθελα να κάνω την άσκηση μου στο γραφείο του, δεν ήθελα να τον ερωτευτώ πριν από έξι χρόνια..

"Ποτέ δεν με ρώτησες τι ονειρευόμουν να κάνω στην ζωή μου..ιατρική ήθελα να σπουδάσω, σαν την μαμά.." Μόλις με άκουσε να αναφέρομαι σε εκείνη, γέλασε ειρωνικά..

"Σιγά μην σε άφηνα να ακολουθήσεις τα χνάρια της ονειροπαρμένης της μάνας σου που πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο! Θα μπορούσε να βγάζει πολλά λεφτά σαν γιατρός..αλλά αντί αυτού τα τελευταία δέκα χρόνια έχει μετακομίσει στην Αφρική..στους γιατρούς χωρίς σύνορα..Δεν θα επέτρεπα ποτέ να μοιάσεις σε εκείνη!" Ποτέ δεν τον είχα ακούσει να λέει έναν καλό λόγο για εκείνη..

Οι γονείς μου στο λύκειο έτυχε να ήταν συμμαθητές, δεν συμπαθούσαν ο ένας τον άλλον. Όμως από την πενταήμερη της τρίτης λυκείου, πάνω σε ένα 'καλό' μεθύσι..προέκυψα εγώ.. Ήταν δύο τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες..ο πατέρας μου ήταν πολύ σκληρός άνθρωπος, αφού το ίδιο σκληροί ήταν και οι δύο γονείς του. Από την άλλη, η μητέρα μου ήταν ο πιο καλός άνθρωπος που είχα γνωρίσει.. σπούδασε ιατρική για να σώζει ζωές και όχι για να γίνει μεγάλο γιατρός..για το κύρος και τα χρήματα.

Στην οικογένεια του πατέρα μου από την άλλη, είχαν παράδοση μέσα στα δικαστήρια..ο παππούς μου, όπως και ο πατέρας μου ήταν εισαγγελέας..και η γιαγιά μου πριν βγει στην σύνταξη ήταν μία πολύ γνωστή δικηγόρος..το όνειρο του πατέρα μου, ήταν να δώσω ζωή ξανά στο γραφείο της, να συνεχίσω από εκεί που σταμάτησε εκείνη και να κάνω ακόμα πιο γνωστή την οικογένεια μας.