Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 7

Έξι χρόνια πίσω..

-Μην επιμένεις μπαμπά, δεν γίνεται, έχω φροντιστήριο, άλλη φορά θα γνωρίσω τον κολλητό σου.του είπα την στιγμή που έψαχνα την τσάντα μου για να δω αν τα έχω πάρει όλα μαζί μου..

-Είπα θα μείνεις,τέλος.φώναξε αφού τον τελευταίο καιρό τον αποφεύγω όσο μπορώ!

-Πήγαινε να ανοίξεις Αμαλία, και εσύ πήγαινε την τσάντα σου πάνω, είπα θα μείνεις να φας μαζί μας, τελείωσε.φώναξε ο πατέρας μου και πήγε κοντά του ο Δράκουλας για να τον ηρεμήσει.

-Μάλιστα πατέρα.είπα με αδύναμη φωνή και βγήκα τρέχοντας τις σκάλες.

Έκλεισα την πόρτα και κάθισα στο κρεβάτι μου για να ηρεμήσω λιγάκι..

Τι να κάνει άραγε εκείνος; να είναι στο γραφείο ή στο σπίτι; Από εχθές έχω να σε δω και μου λείπεις αφόρητα.

Από: μωρό μου
Ότι κι αν δεις σήμερα, μην βιαστείς να βγάλεις βιαστικά συμπεράσματα. Σ'αγαπάω να το θυμάσαι..

Τι τον έπιασε;

Εισέβαλε στο δωμάτιο μου η μητριά μου, εκνευρισμένη.

-Τι κάνεις τόση ώρα; ο πατέρας σου και ο φίλος του σε περιμένουν για να καθίσουν στο τραπέζι!είπε και κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος μου.

-Θα κατέβω αμέσως.είπα

-Πρόσεξε, ο φίλος του πατέρα σου είναι γυναικάς, αν τον δεις να κάνει την παραμικρή κίνηση να του το ξεκόψεις αμέσως, μ'άκουσες;ρώτησε και την κοίταξα αγανακτισμένη, τι άλλο θα βγει πια από το στόμα της; αν ήταν έτσι όπως τα λέει θα μου τον γνώριζε ο μπαμπάς;

-Μάλιστα μητέρα.της είπα ειρωνικά και την προσπέρασα.

Κατέβηκα τις σκάλες, με ανεβασμένη την διάθεσή και μόλις πάτησα το τελευταίο σκαλί βρέθηκα αντιμέτωπη με το άλλο μου μισό!

Ο Αλέξανδρος μου είναι ο κολλητός του πατέρα μου;

Προσπάθησα να κρύψω την διπλή ταραχή που με κατέκλυσε.

-Αλέξανδρε, έχεις καιρό να την δεις; πότε ήταν η τελευταία φορά;τον ρώτησε ο πατέρας μου χαμογελώντας, κι έστρεψα το βλέμμα μου πάνω του.

-Πρίν δεκαέξι χρόνια, όταν έκλεισε τον πρώτο της χρόνο, την επομένη μέρα έφυγα για την Αμερική.του απάντησε χωρίς να πάρει το βλέμμα του δευτερόλεπτο από πάνω μου.

Γιατί τόσα ψέματα; Γιατί;

flashback..

Τρείς μήνες πριν..