Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 48

Τον τραβάω από το χέρι και τρέχω από παιχνίδι σε παιχνίδι, ενώ εκείνος κοιτάζει γύρω του αγχωμένος μην μας δει κανένας γνωστός.

-Χαλάρωσε, θα μείνουμε ακόμα παιδιά όσο νιώθουμε παιδιά, δεν χρειάζεται να είσαι πάντα τόσο σοβαρός, άφησε ελεύθερο τον εαυτό σου, ζήσε μωρό μου.του φωνάζω ενθουσιασμένη.

-Είμαστε και οι δύο σοβαροί δικηγόροι, δεν μπορούμε να φερόμαστε τόσο ανώριμα.μου λέει αυστηρά.

-Πολύ καλά κύριε Κομνηνέ, θα συνεχίσω μόνη μου στα υπόλοιπα παιχνίδια και που ξέρεις μπορεί να βρεθεί κάποιος να μου κάνει παρέα.λέω και αρχίζω να περπατάω μακριά του.

Δεν κάνω ούτε πέντε βήματα και με έχει ακινητοποιήσει. Με κοιτάζει τρομοκρατημένος. Με αγκαλιάζει και αρχίζει να με φιλάει με πάθος, ξεχνώντας τους ανθρώπους που μας βλέπουν.

-Νομίζω ότι για μία μέρα μπορώ να αφήσω ελεύθερο τον εαυτό μου και να το ζήσω μαζί σου, όλο αυτό.μου λέει και τον κοιτάζω ικανοποιημένη.

-Πάμε λοιπόν.του λέω και τρέχουμε σαν δεκαπεντάχρονα στο turbo 360.

Κάνουμε σαν τα έφηβα, περάσαμε όλοι μας την μέρα εδώ ενώ δεν σταματήσαμε λεπτό να χαμογελάμε.

Πέφτω στο κρεβάτι ξεθεομένη και τον βλέπω να με κοιτάζει πονηρά, που βρίσκει την αντοχή;

-Είμαι κουρασμένη.λέω με παράπονο.

-Θα σε ξεκουράσω εγώ.μου λέει και αρχίζει να φιλάει στον λαιμό.

-Αλέξανδρε!λέω και παραδίνομαι στα χέρια του.

[....]

-Που πας τόσο πρωί;τον ρωτάω ξαφνιασμένη.

-Για τρέξιμο, θέλεις να έρθεις και εσύ;με ρωτάει χαμογελαστός.

Θα το ήθελα αλλά δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου, όλο το βράδυ δεν με άφησε ήσυχη.

-Άλλη φορά.λέω και δαγκώνει τα χείλη του καθώς κοιτάζει το κορμί μου, γυμνό μπροστά στα μάτια του.

-Όπως θέλεις, ετοίμασε πρωινό και θα γυρίσω να το πάρουμε οικογενειακά.μου δίνει ένα φιλί και φεύγει.

Τεντώνομαι στο κρεβάτι και σηκώνομαι, χαμογελάω με αυτά που κάναμε εχθές. Το χρειαζόμασταν, όλοι μέρα δουλειά και δεν περνάμε χρόνο για να κάνουμε κάτι άλλο σαν ζευγάρι.

-Μαμά έλα γρήγορα, ο παππούς μας κάνει βίντεο κλήση.φωνάζει χαρούμενος ο Αχιλλέας και πηγαίνω στο γραφείο του Αλέξανδρου, βλέπω τον Αχιλλέα να κάθεται στην θέση του πατέρα του και τον πλησιάζω συγκινημένη.