Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 17

-Αλέξανδρε σήκω είναι 10:00 η ώρα, αργήσαμε στο γραφείο.λέω αλαφιασμένη.

-Είναι Σάββατο μωρό μου, ξάπλωσε λίγο ακόμα, ο μικρός μέχρι τα ξημέρωμα δεν σε άφηνε να κοιμηθείς.λέει και με τραβάει στην αγκαλιά του.

-Μ'αγαπάς;τον ρώτησα και άνοιξε αμέσως τα μάτια του.

-Τι έπαθες πρωί πρωί;ρώτησε, μου χάιδεψε τα μαλλιά, με φίλησε και προσπάθησε να διαβάσει τις σκέψεις μου.

-Σε λατρεύω ματάκια μου, εσύ είσαι το οξυγόνο μου, όταν σε είδα έξω από το τζαμί κατάλαβα το νόημα της ύπαρξης μου, εσύ είσαι αυτό, το να ξυπνάω αυτή την στιγμή δίπλα σου για μένα είναι η μεγαλύτερη ευτυχία.φίλησε τα βουρκωμένα μάτια μου και ύστερα τα κοίταξε.

-Αλέξανδρε, ότι κι αν γίνει θέλω να ξέρεις πως δεν έχω αγαπήσει τίποτα άλλο περισσότερο από εσένα.με έκλεισε στην αγκαλιά του και άρχισε να με γεμίζει φιλιά.

-Να αρχίζω να φοβάμαι;ρώτησε και μου χαμογέλασε κάπως σφιγμένος.

-Όχι αγάπη μου.με φιλάει και σηκώνετε από το κρεβάτι.

-Ακούω που θες να σας πάω;ρώτησε και χαμογέλασα στην σκέψη εμένα με τους δύο άνδρες της ζωής μου βόλτα στην Αθήνα.

-Όχι.είπα απότομα.

-Γιατί όχι;ρώτησε πειραγμένος και κοίταξα τον Αχιλλέα που άνοιγε εκείνη την στιγμή τα μάτια του..

-Θυμάσαι πως δεν πρέπει να μάθουν πως είμαστε μαζί;τον ρώτησα και με κοίταξε στραβά.

Γύρισε την πλάτη και βγήκε από το δωμάτιο θυμωμένος..

-Μαμάκα;αυτό το πλάσμα είναι το βάλσαμο μου, πήρα τον Αχιλλέα στην αγκαλιά μου.

-Θέλω να πάω βόλτα στο πάρκο. Μαζί σου μανούλα μου και με τον μπαμπά.μάλιστα!

-Θα μου δείξεις το κορίτσι που σου αρέσει;τον ρώτησα αλλά κούνησε το κεφάλι του κοιτώντας κάπου χωρίς να ασχοληθεί μαζί μου.

-Που κοιτάς;ρώτησα και έστρεψα το βλέμμα εκεί που κοιτούσε.

-Rosa μου; ήρθες!λέω χαρούμενη και πέφτω στην αγκαλιά της.

-Ήρθα μικρή μου, Αχιλλέα δεν μου μιλάς;τον ρώτησε όμως ο μικρός την στιγμή που πήγε να τον πλησιάσει βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο.

-Τι έπαθε;αναρωτηθήκαμε.

Αλέξανδρος..

Βέβαια δεν θέλει να βγαίνει μαζί μου, ντρέπεται αυτό είναι, ντρέπεται που είναι μαζί μου, αλλιώς δεν θα είχε πρόβλημα να μιλήσουμε και στον πατέρα της.