Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 20

Δύο εβδομάδες μετά

-Θα αργήσουμε άντε.λέω στον Αλέξανδρο και κοιτάζω το ρολόι μου.

-Δεν θα πάμε, ξεχνάς πως σου μίλησε την τελευταία φορά;με ρώτησε θυμωμένος και συνέχισε να διαβάζει κάτι στον υπολογιστή του.

-Είναι ο πατέρα σου και έχει μετανιώσει.λέω με πείσμα.

-Εγώ όμως δεν μπορώ να ξεχάσω, σου μίλησε πολύ άσχημα.φωνάζει και κάθομαι στα πόδια του για να τον ηρεμήσω.

-Η μητέρα σου όμως στεναχωριέται με αυτή την κατάσταση, κάντο για κείνη.επιμένω και τον φιλάω.

-Εντάξει πάμε, αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα.λέει και τον αγκαλιάζω χαρούμενη.

Βγαίνουμε από το κτήριο αγκαλιασμένοι και κατευθυνόμαστε προς το αυτοκίνητο του. Νιώθω ένα φως από απέναντι, αλλά μετά κατάλαβα πως ήταν φλας, κάποιος μας έβγαλε φωτογραφία και εξαφανίστηκε.

-Τι ήταν αυτό;ρώτησα φοβισμένη τον Αλέξανδρο.

-Ηρέμησε αγάπη μου τίποτα δεν ήταν.λέει και μπήκαμε στο αυτοκίνητό.

Δεν ξέρω αλλά έχω ένα άσχημο προαίσθημα..φοβάμαι πως θα γίνει κάτι..

Φτάσαμε στο πατρικό του Αλέξανδρου και το χέρι του βρήκε το δικό μου λίγο πριν περάσουμε μέσα.

Μπήκαμε και οι δύο κάπως αβέβαιοι και διστακτικοί, αλλά μόλις είδαμε τον πατέρα του Αλέξανδρου ξαπλωμένο στο κρεβάτι καταλάβαμε πως τα πράγματα δεν ήταν καθόλου καλά.

-Μαμά;ρώτησε διστακτικά ο Αλέξανδρος.

-Δεν είναι κάτι σοβαρό, απλά από τον τελευταίο καιρό δούλευε πολλές ώρες, εξαντλήθηκε, σε δύο, τρείς μέρες θα είναι μια χαρά.απάντησε και μας έκανε νόημα να καθίσουμε.

-Τι θέλετε να σας φέρω;μας ρώτησε χαμογελαστή.

-Ένα νερό.απάντησε ο Αλέξανδρος και πλησίασε τον πατέρα του.

-Έρχομαι μαζί σας.λέω και την ακολουθώ για να αφήσω τον Αλέξανδρο μόνο με τον πατερα του.

Κάτσαμε στην αυλή και ένιωθα κάπως αμήχανα, γιατί στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν με συμπαθεί ή απλός αν με ανέχεται για χάρη του Αλέξανδρου.

-Μόλις άκουσα τον Αλέξανδρο να λέει πως χώρισε εξαιτίας σου, νομίζω πως εκείνη την στιγμή σε αντιπάθησα, όταν όμως μας εξήγησε την σχέση σας από τότε που ήσουν 17 και ότι περάσατε, νομίζω σε έβαλα στην καρδιά μου.μένω για λίγο σοκαρισμένη από τα λόγια της, την βλέπω να με πλησιάζει και να απλώνει το χέρι της πάνω στο δικό μου.