Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 33

Μία εβδομάδα μετά..

-Είσαι εντάξει; μήπως χρειάζεσαι κάτι;την ρωτάω αγχωμένος και μου χαμογελάει γλυκά.

-Μία αγκαλιά ίσως;της χαμογελάω, είναι τόσο όμορφη, γλυκιά, την βάζω προσεκτικά στην αγκαλιά μου και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο.

Μία εβδομάδα μετά την περιπέτειά της βγήκε από το νοσοκομείο σήμερα, και ήρθαμε να μείνουμε στο πατρικό μου.

-Και πόσο μηνών φαίνεται το φύλλο του μωρού;ρωτάω με αγωνία, καθώς της χαϊδεύω τα μαλλιά.

-Στον μεγάλο υπέροχο στον έκτο μήνα, κοριτσάκι θέλεις έτσι δεν είναι;με ρωτάει χαρούμενη και κοιτάζω το πάτωμα για να μην καταλάβει, τα μάτια μου έχουν δακρύσει, δεν μπορώ να της το πω, τί να πεις σε μία μάνα; ότι το παιδί της μπορεί και να μην γεννηθεί υγιείς;

-Γερό να είναι αγάπη μου τα υπόλοιπα είναι βλακείες, αν έχει την υγεία του εγώ θα είμαι ευτυχισμένος.λέω και με κοιτάζει αινιγματικά.

-Υπάρχει κάτι..που δεν μου έχεις πει Αλέξανδρε;ρωτάει φοβισμένη και ανησυχώ μην πάθει κάτι. Ο γιατρός μου το είπε ξεκάθαρα, είναι πολύ εύκολο να χάσει το μωρό αυτή την στιγμή, πρέπει να την προσέχω σαν τα μάτια μου.

-Όχι μωρό μου, αλλά όλοι αυτό δεν θέλουν; να είναι υγιείς τα παιδιά τους;ρωτάω και μου χαμογελάει ξανά.

-Έχεις δίκιο, όμως το αισθάνομαι κοριτσάκι θα είναι, όπως μου είχες πει τότε στο γραφείο.λέει χαρούμενη.

-Αφού το λες εσύ καρδιά μου έτσι θα είναι.λέω σκεφτικός, και παίρνω το βλέμμα από πάνω της και σκέφτομαι την δίκη είναι σε τρείς μήνες, φοβάμαι μην λαδόσουν τον δικαστή και αφεθούν ελεύθεροι, θέλω η Αναστασία μου και τα παιδιά μου να είναι ασφαλής, έχω αναλάβει πολύ δυσκολότερες υποθέσεις από αυτήν αλλά τώρα είναι αλλιώς τώρα αυτή η δίκη αφορά τον Άγγελο μου και θέλω να μην πάει τίποτα στραβά..

-Ποσό καιρό θα μείνουμε στο πατρικό σου;ρωτάει κάπως άκεφα και επικεντρώνω το βλέμμα μου πάνω της.

-Μέχρι να γεννήσεις, μην ξεχνάς πως δεν μπορείς να περπατήσεις για τέσσερις μήνες, αν χρειαστεί να λείψω για λίγο θέλω να έχεις κάποιον δίπλα σου, θέλω να είμαι ήσυχος πως δεν είσαι μόνη.κάνω μία παύση, και την φιλάω, αργά να χορτάσω τα σαρκώδη χείλη της..

-Εξάλλου χρειάζεσαι αυτή την δίπλα σου την μητέρα μου, σε έχει σαν δική της κόρη και θα σε φροντίζει, ξέρω πως τώρα στην εγκυμοσύνη θα ήθελες την μητέρα σου να σε φροντίζει, είναι στιγμές που μετανιώνω που έφυγα για την Αμερική, ξέρω πως πέρασες δύσκολα παιδικά χρόνια δίπλα στην Αμαλία, όμως τώρα είμαι εδώ και θα ξεχάσουμε μαζί όλες αυτές τις στιγμές.την φιλάω και με κοιτάζει λυπημένη τώρα..