Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 39

Όλοι στο τραπέζι κάθονται αμίλητοι, ενώ πετούν ματιές θανατηφόρες στον Άγγελο κάνοντας τον να νιώθει τρομερή αμηχανία.

-Δεν έπρεπε να έρθω καλύτερα να φύγω.λέει κάπως αμήχανα.

-Καλά που το κατάλαβες.λέει έντονα ο Χρήστος και ο πατέρας μου η μητέρα μου του ρίχνει ένα σοβαρό βλέμμα για να πάρει πίσω τα λόγια του.

-Όχι Άγγελε, και οι δύο κάναμε λάθη, έπρεπε από την πρώτη στιγμή να σου μιλήσω..του χαμογελάω και κάθεται πάλι στην θέση του.

-Έμαθα κοντεύεις να χάσεις την έδρα σου στο πανεπιστήμιο, με αυτή την ιστορία στα δικαστήρια.λέει ο πατέρας μου πίνοντας λίγο από το κρασί του.

-Ναι, ο Γεωργίου ήταν ο εφιάλτης για την αστυνομία, δεν μπορούσαν να βρουν στοιχεία για να τον πιάσουν ενώ ήξεραν τις δουλειές του, λογικό ήταν να πάρει τόση δημοσιότητα το θέμα και αφού θεωρήθηκε ότι συνεργαζόμουν μαζί του, περνάω από πειθαρχικό.λέει και κοιτάζει την Αναστασία που είχε στην ποδιά της τον Αχιλλέα και τον τάιζε..

-Το άξιζες, πηγές να καταστρέψεις την ζωή της κόρη σου και του κολλητού σου.λέει εκνευρισμένος και χτυπάει το χέρι του στο τραπέζι ο Χρήστος.

-Δεν είπα ποτέ το αντίθετο.απάντησε και χαμήλωσε το βλέμμα του.

-Μπορούμε να αλλάξουμε θέμα;ρώτησε ενοχλημένη και χαμογελάω.

Στεναχωριέται που περνάει από πειθαρχικό, άρα είναι πιο εύκολο να φτιάξω την σχέση τους. Αν και δεν θα ήταν πολύ δύσκολο για την Αναστασία μιλάμε, με συγχώρησε μετά από άλλα αυτά που πέρασε εξαιτίας μου.

-Αναστασία; είσαι εντάξει γλυκιά μου;την ρώτησε η μητέρα μου και κοίταξε την Δέσποινα.

-Θέλω να περπατήσω λίγο, Δέσποινα θα έρθεις μαζί μου;την ρωτάει και φεύγουν από το τραπέζι.

-Πάω να φέρω το γλυκό, μαζί με τον Αχιλλέα και τον Μηνά μου.λέει χαμογελαστή η μητέρα μου και πηγαίνει να φέρει το γλυκό μαζί με τον Αχιλλέα.

Ο Χρήστος φαινόταν έτοιμος να επιτεθεί στον Άγγελο, τελευταία στιγμή τον έπιασε ο πατέρας μου και τον πήρε μέσα στο σπίτι και έμεινα μόνος μου στον κήπο μαζί του.

Κάθισα δίπλα του, έκρυψε το πρόσωπο του μέσα στα χέρια του και ξέσπασε σε κλάματα.Φαίνεται χάλια, όπως τότε που έχασε την Σοφία.

-Αν ζούσε τώρα, θα ντρεπόταν για μένα.λέει και βάζω το χέρι μου στον ωμό του.

-Αν ζούσε δεν θα έμπλεκες με αυτή την γυναίκα, ξέρω για τα χάπια που σου έδινε τόσα χρόνια, για να σε κάνει ότι θέλει, ότι εκείνη σε ανάγκασε να κάνεις αυτό τον πόλεμο στην Αναστασία, μόνο και μόνο γιατί την μισή.λέω θυμωμένος και με κοιτάζει ξαφνιασμένος.