Στα Κρυφά Μονοπάτια Του Έρωτα (1 Βιβλίο)

Κεφάλαιο 8

-Να καταλάβω τι ακριβώς Αλέξανδρε; με κοροιδεψές! πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό;τον ρώτησα. Γρήγορα όμως του γύρισα πλάτη, δεν θέλω να με βλέπει να κλαίω.

Ήρθε πίσω μου και άγγιξε τον ώμο μου με το χέρι του. Με κορόιδεψε και εγώ το μόνο που έχω ανάγκη είναι να πέσω στην αγκαλιά του.

-Αν ήξερες πως είμαι ο κολλητός του πατέρα σου θα συνέχιζες να είσαι μαζί μου;με ρώτησε έκλεισα τα μάτια μου για λίγα δευτερόλεπτα και μόλις τα άνοιξα γύρισα για να τον αντιμετωπίσω.

-ΌΧΙ, ντρέπομαι! Ντρέπομαι τόσο πολύ με αυτό που έκανα.φώναξα εξαντλημένη με αυτά που έμαθα μέχρι στιγμής.

-Το ήξερα, ήξερα ακριβώς πως αυτή θα ήταν η αντίδραση σου.είπε απογοητευμένος.

-Ντρέπομαι, δεν φαντάζεσαι πόσο, εγώ με τον κολλητό του πατέρα μου.δεν πρόλαβα να ξεστομίσω αυτά που ήθελα και με πλησίασε απειλητικά.

-Να ντραπείς για ποιό πράγμα; που μ'αγαπάς και σ'αγαπάω! δεν είναι κακό να κάνεις έρωτα με αυτόν που αγαπάς, το αντίθετο. Δεν καταλαβαίνεις; Η ομορφότερη στιγμή της ζωής μου ήταν αυτή! Όταν έγινα ένα μαζί σου.

-Πότε κατάλαβες ποιά ήμουν; Ή το ήξερες από την αρχή;τον ρώτησα θυμωμένη.

-Όταν κάναμε έρωτα, είδα το σημάδι σου. Όταν γεννήθηκες ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που σε πήρε στην αγκαλιά του, είχα ανησυχήσει μάλιστα και τρέλανα τους γιατρούς αν είχες κάτι σοβαρό.τον κοίταξα βουρκωμένη και τον πλησίασα.

-Ξέρεις πως είσαι τα πάντα για μένα, μπορεί το χρονικό διάστημα που γνωριζόμαστε να είναι μικρό όμως δεν έχει σημασία, σε λατρεύω και ώρες-ώρες με τρομάζει αυτό, ξέρεις δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου. Χωρίς να βλέπω αυτές τις πανέμορφες γαλάζιες θάλασσες, χωρίς να φιλάω αυτά τα χείλη, χωρίς να κάνουμε έρωτα μέχρι το πρωί και μετά να κοιμόμαστε αγκαλίτσα.

-Κι εγώ αγάπη μου.είπε χαμογελαστός και πήγε να με αγκαλιάσει αλλά τον σταμάτησα.

-Αν όμως με προδώσεις, έχεις πεθάνει για μένα, θέλω να το ξέρεις αυτό, την προδοσία δεν την συγχωρώ, ακόμα κι αν δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου.είπα σοβαρή. Τόσο που τον έκανα να ασπρίσει και να χάσει το χρώμα του.

-Καλύτερα να πεθάνω παρά να προδώσω εσένα!είπε και χαμογέλασα.

-Μην λες μεγάλα λόγια μωρό μου, γιατί δεν ξέρεις αν μπορείς να τα τηρήσεις.είπα και τον φίλησα.

-Όταν γίνεσαι έτσι με τρελαίνεις, αύριο το πρωί σε περιμένω στο γραφείο μου.είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο και βγήκε από το δωμάτιο.