Record||mendes

-7-

Öncelikle bana bölümü zorla yazdırdı aq kızı  ndjskjakw neyse umarım beğenirsiniz jakaosksj

Her zamanki alarm saatimden daha erken kalkmıştım ve yavaş yavaş işlerimi halletmeye başladım. Banyoya girdim ve gece gitmeye üşendiğim çişimi özgürlüğüne kavuşturdum. Aynadaki ben çok da farklı değildi. Sadece yeni uyandığım için suratımdan tır geçmiş gibi duruyordum o kadar.

Hafta sonumu olayları düşünerek geçirmiştim. Böyle şeylerden tamamen uzak bir hayatım vardı. Shawn beni bir belaya sürüklüyordu ve ben buna izin vermiştim. Bir an kendime kızıyordum diğer bir an ise sadece Shawn'ın bana güvenmiş olması ve fazla çaresiz oluşu aklıma geliyor. Sonuçta bir sıkıntı çıkarsa bana bu konuyla ilgileneceğini söylemişti. Shawn'ın neden bunu yaptığını veya neden kutuyu bana emanet ettiğini bilmiyordum. Onu polise şikayet edebilirdim.

Giyeceğim kıyafetlerimi çıkardım ve hemen giydim. Saçlarım zaten azdı ve onları bir şekile sokmakta zorlanıyordum bu yüzden sadece elimle taradım. Telefonumu elime alıp mutfağa ilerledim ve saate baktığımda az sonra otobüsün geleceğini anladım bu yüzden hiçbir zaman yapmadığım kahvaltıyı bu sabah da es geçtim. Üzerime ceketimi giydim ve çantamı alıp çıktım.

Onu o günden sonra hiç görmemiştim ve şimdi onu görecek olmam beni heyecanlı hissettiyordu. Sebepsizce.

Durağa adımlarken titreyen telefonumu cebimden çıkardım. Arayan annemdi. Onu iki gündür geçiştirmeye çalışıyordum. Telefonlarını yanıtlamıyor ya da basit bahaneler uyduruyordum ama malesef ki sonsuza kadar kaçamazdım. Ona söyleyecek bir yalanım olmalıydı.

"Anne?"

"Ah! Beatrice beni meraktan öldüreceksin! İyi misin?"

Derin bir nefes aldım fakat hava soğuktu ve burnum sızlamıştı. Durağa milimler kalmıştı.

"İyiyim anne. Endişelenme sadece hafta sonu bir proje üzerinde çalıştık ve ben çok meşguldüm. Üzgünüm."

"İyi olduğunu duymak harika. Ama ne olursa olsun annene ayıracak birkaç dakikan olmalı. Değil mi?"

Başımı kendi kendime salladım otobüsü bekleyen diğer insanların yanında dikilmeye devam ettim.

"Evet haklısın anne. Bir dahakine dikkat edeceğim."

"Tamam peki......başka söyleyecek bir şey yok mu?"

Kaşlarımı çattım. Ne ima ediyordu? Erkek arkadaşım olup olmadığını soruyordu büyük ihtimal.

"Hayır yok."

"Geçen gece telefonu suratıma bir anda kapatınca endişelendim. Önemli bir şey miydi?"

Yola doğru otobüsün gelip gelmediğine baktım. Şuanlık görünmüyordu ve ben üşüyordum keşke daha kalın bir şeyler giyseydim.

Annem benden cevap bekliyordu ve ona ne diyeceğimi bilmiyordum.

"Hayır önemli değildi. Apartman görevlisi çöpleri topluyordu ve sanırım eve geç kalmış olmalı ki acelesi vardı ve kapıyı biraz sert çaldı. Eminim karısı telefonda başını şişirmiştir." dedim ve kıkırdadım. Sadece annemin biraz rahatlamasını istiyordum. Benim için endişelenmesi normaldi onlardan uzaktaydım.

"Anlıyorum. Dikkatli ol Beatrice. Bir sorunun olursa hemen ara. Seni seviyorum."

"Bende."

Telefonu cebime koydum ve biraz olsun ısınmaya çalıştım. Lanet olası otobüs artık gelmeliydi.