Record||mendes

-12-

"O kız Alice miydi Shawn? Sadece doğruyu söyle."

Bir hafta öncesinde Paul'un anlattıklarından sonra çok şey değişmişti. Öğrendiğim şeyler aklımı yitirmemi sağlayacak türdendi. Nasıl bir insan böyle şeylerle uğraşırdı? Üstelik Alice'in aynı caniliğe uğradığını öğrendiğimde deliye dönmüştüm.

Paul,çoğunluğu çocuk olan ve beyin ölümü gerçekleşmiş hastalar üzerinde yasa dışı işler yapıldığını anlatmıştı. Üstelik bu işi bizzat başhekimi yürütüyordu. Shawn ise olayın içerisinde kesinlikle vardı. Hastaneye devamlı gelmeleri bunu kesinleştiren ilk şeydi. Paul bunlara katlanamıyordu. Bana anlattıktan sonra bunları bilmiyormuş gibi davranmamı istemişti. Bunu yapamazdım. Üstelik son kullandıkları hastanın Alice olduğunu öğrendiğimde hemen polise gittim. Dün verdiğim ifadeden sonra neler değişti bilmiyorum ama Shawn beni aramıştı ve bana hesap sormaya çalışıyordu.

"Ne halt ettiğinin farkında mısın sen? Polise giderek kendini tehlikeye atıyorsun. Bunların sonucunda sana madalya verip suçluları hapise tıkmayacaklar. Senin suçlamaların asılsız çıkacak ve sonra da bir sürü sorun."

"Bu olayların neresinde rol aldığını bilmek istiyorum."

"Önce evden çık. Seni almaya geldim."

Camdan dışarı baktığımda arabasını kapıda gördüm.

"Ciddi misin? Hiçbir şey yokmuş gibi seninle mi gelmemi bekliyorsun?"

"Kutuyu al ve gel sana anlatacağım. Ama orada daha fazla kalman yararına olmaz."

"Onca şeyd-"

"Seni korumaya çalışıyorum Bea. Aşağı in ve benimle gel. Her şeyi anlatacağım. Yemin ediyorum"

"Tanrı inancın olduğundan emin değilim."

"Hatırlat da bunu boş bir zamanda tartışalım."

Telefonu kapattım ve derin bir nefes alıp düşündüm. Shawn'a güvenebilir miydim? Sonuçta onun suçlarıyla ilgili hiçbir şey bilmiyordum. Belki de suçsuzdu.

Başım dönüyordu çünkü tüm gece neredeyse ağlamıştım. Alice'i seviyordum. Tek istediği arkadaşları gibi olabilmekti. Bu olaya nasıl sessiz kalabilirdim ki?

Dışarı çıktığımda elimdeki kutuyla beraber arabaya bindim. Araba aniden hareket etmeye başladığında kutuyu arka koltuğa fırlattım. Emniyet kemerini taktım.

"Alice daha çocuktu. Tek istediği tekrar okula gidebilmek,koşabilmekti. Hayal ettiği şeyler bunlardı. İyileşmek istiyordu. Her gece ağlardı. Kendinden utanırdı. Neden biliyor musun? Olmayan saçları için. Halsiz ve bitkin vücudu için."

devam edememiştim çünkü ağlıyordum. Bir çocuk bunu haketmiyordu. İyileşme umudu vardı belki de.

Shawn derin bir nefes aldı. Kolu üzerimden uzanıp torpidoyu açtı. İçerisinden peçete çıkarttı ve bana uzattı. Gözyaşlarımı sildim. Aklıma geldikçe ağlama isteğim artıyordu.

"Alice için fazlasıyla üzgünüm. Ama şuan da senin için endişeliyim. Peter fazlasıyla kızgın. Üstelik şikayeti senin yaptığını biliyor. Tahmin edemeyeceğin şekilde kincidir."

"Ah öyle mi? Şuan korkmalı mıyım?"

"Bea. Ortada ciddi bir durum var. Biraz sakinleş ve temiz zihninle düşünmeye çalış."

"Senin yanıdayken temiz bir zihne sahip olabilmek mümkün değil."

"Tanrı aşkına! Seni korumaya çalışıyorum. Ne diye beni tersleyip duruyorsun?"