Ayoko. Ayoko. Ayoko. A. Yo. Ko.
Huminga ako ng malalim. Pero nandito na eh, aatras pa ba ako?
Umiling ako. "Hindi, sabi ni dadi para makatulong daw sa pagtulong ko kay koya doc, kailangang mag-effort din daw ako sa friendship kuno na ito. Although dapat si koya lang mag-effort dahil siya ang may kailangan, okay na din ito para di ako masumbatan sa dulo."
Ilang araw na din kami nag-ge-get together and so far, puro food trip ang nangyayari. At sa mga nakalipas na get-together naging mas close kami ni koya.
Tapos magkatext pa minsan. Hayss.. Amazing.
Tumingala ako at napakagat sa labi. Here goes nothing, I thought to myself before entering the hospital kung saan siya nagtatrabaho.
Lumapit ako sa reception. "Good morni—ay mali, good afternoon pala. Ahehe, nandiyan po ba si Doctor Ryll?"
Tinignan niya ako mula ulo hanggang paa. "Do you have an appointment with him?"
"Wala p–"
"Then you can't see him." Tinignan niya ulit ako ng mula ulo hanggang paa.
"Pero po ate kilala naman niya ako, sabihin niyo lang po na si Me—"
"What part of 'you can't see him' don't you understand? Oh wait, I see what this is now, you can't understand English huh? Aw," she smirked at tinignan niya ulit ako mula ulo hanggang paa. "That sucks."
Napapoker face na ako.
"Gusto mo tignan mo na din ang talampakan ko para makasigurado kang may talampakan akong mas mukhang tao kaysa sayo?"
Nagulat siya sa sinabi ko.
"Did you just insulted my face and compared to your—" she hissed. "How dare you?!"
"No. How dare you. How dare you look at me as if I'm such a walking disease. How dare you treat me as if I have no right to talk and keep on cutting me off. How dare you think as if I'm a dumb person who can't understand English. How dare you judge me as if you know me front and back. And how dare you tell me that I cannot see Doctor Ryll just because I don't have any appointment. You don't know anything about my relationship with him, so if I were you, which thank heavens I was not, I would call him and tell him that Medo Laurel is here to see him."
Namutla ang babae at sasagot pa.
"B-Bakit, sino ka ba?" tapang-tapangan niyang tanong.
Anak ng butete siya o! Nagta-Tagalog pala ang poopoo!
"She's my girl."
May biglang sumagot mula sa likod ko at kasabay ang pagsinghap at paglaki ng mga mata ni ate ang pagturn ko ng head. Na sumabay din sa paghawaka niya sa bewang ko.
"D-Doc.." sabi ni ate.
"You heard me, and so disrespect her once more and I'll have you fired." Mas namutla si ate sa sinabi ni koya Ryll. Sinong hindi? Eh sa nakakatakot ba naman ang boses niya. "Let's go," mahinahong sabi nito sa'kin.
Lumingon ako ng unti nang makalayo kami ni koya dun sa babae at nakita kong nanginginig ang mga kamay niya at napaupo na lang. Pinalo ko with the back of my hand ang tiyan nitong lalaki.
"What was that for?" kunot-noo niyang tanong sa'kin.
"Grabe ka koya," sagot ko. "Fired talaga?"
He shrugs. "Yes, if she did that to you again."
"Ha! And you have the power to do that?"
He looks at me as he pressed the UP button for the elevator.
"Yes."
"How?" I asked ng makapasok kami sa loob habang may pinapunch-in siya sa elevator's numbers.
"I own this hospital, little dancer. And little did they know about this fact."
Swear, pakiramdam ko lumuwa mata ko.
Nakarating kami sa kung-anong number ng floor na pinunch-in niya. I thought it would be like the other hospital floors, 'yung mga rooms-rooms ng patients and all hospital related stuffs rooms, but I was wrong.
Boooy, so wrong.
Dahil pagka-open ng elevator door? I was welcomed by a huge scenic view outside the huge window glass! At ng galain ko ang aking tingin sa lugar habang naglalakad ng madahan ng nakanganga? My gulay—
"NASAAN AKO?!" sigaw ko agad sa kanya ng lingunin ko siya. He was just on the side of the elevator doors, leaning on the wall. His hands are crossed as he watched me.
"You're in my main office," he shrugs. "You like it?"
"Dude!" I spread my arms sa malaking sala. "Office ang tawag mo dito? Eh mukhang bahay na ito eh! Or like a penthouse or mamahaling condo! And you're asking me if I like it? Bruh! It's freaking amazing!" Tinuro ko 'yung scenic view. "ANG GANDA NG VIEW! MY GOSH! Teka, teka magseselfie nga muna ako. Omygosh!"
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at nakita ko pa ang pag-iling niya, kaso inignore ko siya dahil nilabas ko na and cellphone ko at nagselfie ng nagselfie. Pinicturan ko muna ang view though.
"Koyaaaa!" I shrieked.
"Hm?"
"Picture tayo dali—oh," bigla kong napabulong dahil ng lumingon ako ay nasa likuran ko na pala siya. Hindi nga lang malapit.
"You wanna take a picture? The two of us?" he tilted his head.
"Ahehe, kung okay lang sa'yo," napakamot ako ng ulo.
"I don't like it."
"Oh, okay lang," ngumit ako ng maliit. Sabi na eh, gantong tao ito.
He sighed. "But one picture won't kill me, would it?"
Swear part two, I think nagningning ang mga mata ko sa sinabi niya. Wala na akong pinalagpas pang segundo at hinila ko na siya sa wrist palapit sa'kin.
"Yay! Dali, dali! Baka magbago pa isip mo koya!" excited kong sabi habang inaayos ko ang cellphone ko.
Napakamot siya ng pisngi. "Uh, how should we pose?"
Napatingin ako sa kanya. "Kahit anong pose, okay lang. Kung saan ka komportable, iyon ang gawin mo. One pic lang 'to, koya kaya dapat bongga!" Tila napaisip siya saglit. "Game na?"
He let out a sigh again and shrugged. "Sure."
I angled my phone up na para kuha ang view pati kaming dalawa kaso kahit anong pilit ko, ayaw.
"Hanubanamanyanoh!" napasabi ko tuloy.
I heard him smirked. "You have short arms," saad niya sabay kuha sa'kin ng phone ko. "Ready? Smile."
Sa sobrang bilis ng pagkuha niyang pic, hindi ako nakasmile. Sa halip ay napalaki ang mga mata ko dahil sa gulat.
Because the moment na sinabi niya ang mga 'yun? Dun din niya ako mabilisan na inakbayan sa balikat, pulled me closer to him and kissed the side of my head.
Then he clicked the camera.
At dun ko naisip na totoo nga.
Totoong pag stolen shot ang picture, a part of your soul gets stolen too.
"Little dancer," mahinang pagtawag niya sa'kin as he handed me my phone.
Wala sa sarili kong kinuha ang phone gamit ang dalawa kong kamay pero hindi niya pa din ito binibitawan, kaya napatingala ako sa kanya.
"H-Ha?" I gulped for unknown reason.
"I think.."
Napakunot-noo ako. "Yeah..?" medyo alanganin at kinakabahan kong tanong. "Don't tell me nagustuhan mo ang phone ko? Naku, hindi—"
He silenced me by putting my phone lightly on my lips.
"No, that's not it," he looks straight to my eyes as he lowers his head down. "I think.. I think I'm starting to like you.. as my friend."
