Living Lies

Chapter 33

Chapter 33

We'll die

OXENE

After we prepared the things we needed like flashlight, bottles of water, biscuits and band aids in case of emergency. We're not sure of what we will expect inside of the passageway dahil sobrang dilim nito. For some reason, kailangan pa rin namin ito tahakin for us to find what is the end of the way. Kung dead end man ang kaharapin namin, then were not that lucky.

"Sino mauuna?" tanong ni Serita.

"Just like what we planned, diba? Risel should be the first." Aniko.

"Oh, bakit ba kasi ako? Sino ba nakahanap ng passageway na 'to? Siya dapat diba!"

"I'll go first!" pagpresenta naman ni Stefen.

Inirapan ko si Risel dahil kalalaking tao siya pa 'tong unang umaatras sa amin. Hindi ko alam kung anong nahanap ni Serita diyan sa lalaking 'yan. Yabang at sex appeal kuno lang naman siya. Wala naman siyang binabatbat eh. Mas may dating pa nga si Stefen sa kanya, well—in short, hindi kasi katulad ni Risel ang mga type ko kaya gano'n.

Before we came to this plan na tumakas, we taped the camera's para hindi nila makita na tatakas kami. We're not sure of the hidden camera's pero desidido naman kami sa gagawin namin. Inabot ko naman kay Stefen ang flashlight na gagamitin niya. He's with his backpack na nakalagay ang ilang magagamit niya.

Gyllia packed some things for Marco at ngayon ay hindi pa rin siya mapanatag, to see that Marco were chase by some unknown figure of a man. He's wearing a long black coat, fedora hat that covering his face and a riffle on his hand. Somehow, that could lead to Marco's death.

As we circled together to guide Stefen to step down the passageway.

"Maybe it's not too deep." Ani Risel.

"Then go first, jerk." I smirked.

Tiningnan niya lang ako at binalik ang tingin kay Stefen.

"Be safe, okay?" paalala naman sa kanya ni Gyllia.

Nang pumosisyon naman si Stefen at saka tumalon papasok sa passageway. We're waiting for his landing pero sobrang tagal at ilang segundo na at hindi pa rin naman iyon naririnig.

Nagsimula namang mag-aalala si Gyllia.

"Stefen, are you there?"

And after that, may ilaw na bumungad sa akin at ilang talampakan lamang mula kay Stefen iyon. Nakahinga naman kami ng maluwag nang makita siyang ligtas doon.

"Sorry, I did a soft landing." Hagikgik pa niya. "Come down your ass here, we need to hurry."

Isa isa naman kaming bumaba, nagpahuli na si Risel at nang lahat ay makababa naman biglang sumarado ang pinto ng passageway.

"Risel, diba sabi ko 'wag mong isasara 'yon? What if we stuck here?!" galit na usal ko sa kanya.

Agad naman itong umiling at itinaas ang dalawang kamay sa ere, "I didn't do anything, kusa na lang bumaba ang pinto. Promise!"

I grunted of what he said. Wala na rin naman kaming magagawa kundi ang hanapin na lang ang palabas ng passageway na ito. This tunnel is 10 feet tall and more like two person each side para sa laki nito.

Nangungunan naman sa amin si Stefen, kasunod niya si Gyllia at ako. Hindi namin alam kung saan kami patungo nito dahil mukhang wala rin kaming madadatnan na pinto palabas. Looks like it's a trap for us pero sana hindi naman.

"Nilalamig na ako." Ani Serita.

"Ang arte mo naman, Serita!" usal ni Kathaleen. "Tingnan mo nga ako, naka-sleeveless pa! Ikaw 'tong naka-jacket na, ang arte mo!"

"Shut up guys!" awat naman ni Risel.

"Oh, don't be knight in shining armor Risel, they don't exist. You exist, a fuckboy." I smirked.

"Fuck off, Oxene."

Don't care, dude. Sana sumunod ka na.

Hindi ko na naman sila pinansin kundi pinagtuunan na lang namin ng pansin kung saan kami lulusot. Maraming lagusan na pwedeng madaanan and I have those instincts kung tama baa ng lugar na lulusutan namin. If the air feels dead, ibigsabihin dead end ang dulo no'n but if something irritably nando'n ang way. Sinunod nila ang instincts ko until we bump into a dead end.

"And now what your instincts said, Oxene? We're dead end!"

"Could you just shut your mouth! Wala ka naman magandang naitutulong eh! Kung tumahimik ka na lang diba? Nakatulong ka pa!"

He rolled his eyes and muttering something I couldn't understand.

Mayamaya lamang ay naramdaman naman namin ang something sa paanan namin. Nang tapakan namin ang sahig ay doon namin narealize na may dumadaloy na tubig. Kanina lamang ay wala ito pero bakit ngayon at pakiramdam namin ay umaagos ito.

"I know this..." tiningnan naman ako ni Stefen. "I'm right, Oxene?"

Napatango na lang din naman ako sa sinabi niya hanggat sa unti unti nang tumataas ang lebel ng tubig. Nagdesisyon na kaming umalis doon pero sa maling pagkakataon nga naman ay natapilok pa si Serita.

"Oh, the crumps on my legs!" aniya.

"Risel, buhatin mo na siya!" sigaw ko naman.

Binuhat naman ni Risel si Serita at sumunod na kami sa mga kasama naming nauna nang tumakbo. Pero sa mabilis na pagragasa ng tubig ay nawalan na nang balanse si Risel at bumagsak silang dalawa ni Serita.

"Guys! Dalian niyo! This is not a test for us, survival na ito! If you want to live, get your ass up!"

"Shut up, Oxene! Can't you see Serita is in pain!" bulyaw ni Risel sa akin. Hindi ko na rin makuha kung anong tumatakbo sa isipan niya ngayon. I know he care for her but we are place here not to save anyone, this is to survive between the others.

"I know! And we should get out of here as soon as possible! And if we don't, we'll die!"

"Guys! Come on!" sigaw ni Stefen. "There's a way out here!"

Mayamaya lamang ay narinig namin ang paparating na ragasa ng tubig.

"I wanted to live guys and so you are, but I have to go, I'm sorry..."

And with that, I left the both of them. Tumulo na lamang ang mga luha ko habang iniwan ko silang dalawa doon. If I could do something para iligtas silang dalawa, I would dare to do it. But I must save my own just like Kage do to save me.