20. YAŞ

Bölüm 1 - *11 Gün Kaldı*

 * 11 GÜN KALDI *

          Sorunlu bir çocukluk dönemi geçirdim. Topluma adım attım günden beri hep bir uyum sorunum vardı. Çocuk pskiyatrlarını tek tek gezdim. Hiç bişey bulamadılar ama benim problemlerim vardı, kimsenin cevap bulamadığı sorunlarım. Küçükken hiç yalnız kalamazdım hep beni izlerlerdi. Nereye gitsem takip ederlerdi. Zaten en başta bunu söylediğim için beni doktor doktor gezdirdiler. Birinci sınıfta devlet okuluna gidiyordum. Neredeyse sınıfta kalmıştım ki annemin zoruyla özel bir okula verildim. Bu okulda da fazla kalamadım ve en sonunda kendime uygun olan okulu bulmuştum. Yani onlar beni bulmuştu. Daha önce adını veya varlığını bile duymadığım bir okul.

        10. yaş günümde kapımıza bir mektup bıraktılar. Tabi o zamanlar yabancı dil bilmiyorduk, yani dillerin adlarını az çok bilsek bile hiçbirimiz ve mektuba bir anlam veremedik. Ertesi gün, kapımız çalındı. Kapının deliğinden bakarken kırmızı renkli herhalde kaban olacak, bir kadın vardı. Arkasında biri vardı ama tam seçilmiyordu. Hemen salonda, babama seslendim.

''Baba, kapıda iki kişi var. '' dedim.

''Bekle, ben açayım.'' diye karşılık verdi.

        Babam kapıyı açtı. Karşımızda uzun boylu, esmer, kırmızı paltolu bir kadın vardı. Yanındada cılız, gözlüklü bir adam. Adam hemen konuya girdi;

''Biz dün gelmiş olması gereken bir mektup ile ilgili gelmiştik. Mektubu anlayamayacağınızı düşünerek, gelmek istedik. İçeride konuşmamız mümkün mü?''

        Birbirimize bakmaktan konuşamamıştık. Böyle biri niye kapımızı çalar? Mektupta neyin nesi?

''Peki, buyrun.'' diye cevap veri babam.

        Hemen oturacakları yeri gösterdi annem. Bende tabii her Türk çocuğu gibi sandalye tepesi çünkü oturacak başka yer yoktu küçücük evimizde.

        Kadın konuşmaya başladı ama hiçbir şey anlamadık tabii. Sonra, çevirmeye başladı, yanında gelen adam. 

''Merhaba, benim adım Deveroux. Ben Macwell Enstitüsünün öğrenci alım komitesi başkanıyım.''

       Daha önce hiç simültane çeviri duymamıştık.

'' Kızınızın okulumuzda öğrenci olmasını istiyoruz. Kendisinin rahatsızlığını biliyoruz ve uzun süredir gözlemliyoruz. İnanıyoruz ki kızınıza yardımcı olabiliriz.''

      Direk konuya girmişti kadın.

''Bu mektupta gördüğünüz ve hanımefendini konuştuğu  dil 'Lilinda'. '' adam konuşmaya başladı.

''Size çevirmeme izin verin.''

                           ''Dünya çapıda sadece özel öğrencilerin tercih edildiği ve yetiştirildiği Macwell Enstitüsünde sizi öğrencimiz olarak görmekten onur duyarız.''

       Nerdeyseyse bir paragraf gibi olan yazıda bunlar mı yazıyormuş bende başka birşey zannetmiştim.  

''Bu okul nerede peki, biz gelip görebilir miyiz?'' dedi annem.

''Maalesef efendim, güvenlik nedenlerinden dolayı sadece öğrenciler ve çalışanlar okulun yeri bilebilirler ayrıca herkes gizlilik anlaşması imzalamak zorundadır.''

      Annemlerin suratları düştü tabii. Burası nasıl bir okulda güvenlik için yeri belli değil.

''Biraz yalnız görüşebilirmiyiz?'' dedi adam.