Yanıma yaklaşıyordu pelerinli adam yani sesinden erkek olduğu anlaşılıyordu. Yüzü yok gibiydi pelerininin kapüşonunun içindeydi herhalde birden durdu ve kolunu vücudumun üzerinde gezdirdi. Boğuk bir ses tonuyla, "Teşekkür ederim, kızım." En son ellerini görmemle kendimden geçtim.
Dışarıdan gelen fısıltı sesleriyle uyandım. Hala soğuk taşın üzerindeydim. Hemen Yanıma baktım ama Alex orda değildi. Kalkmaya çalıştım ama başaramadım. Başımı kaldırabildim, sadece. Ayna yerinde duruyordu sanki hiçbir şey olmamış gibi. Sırtımdaki dövmeleri merak ediyordum. Bir kez daha doğrulmayı denedim ve bu sefer başardım. Aynaya doğru yöneldim. "Aman Tanrı'm sırtımdaki dövmeler gitmiş." Sesim boş yerde yankılandı. Dövmelerim yerine sırtımda iki tane yumruk gibi çıkıntı vardı. Ben nerdeyim Alex nerde? Çıplaktım bunu sonra fark ettim. Aradan kısa bir süre geçtikten sonra Alex elinde beyaz bir bez parçasıyla geldi. "Nerdeydin sen?" "Burdayım senden önce uyandım ve biraz etrafı tanımaya çalıştım." "Bu sakinliğin beni benden alıyor bunu biliyorsun dimi?" "Yani bunları gördün?" Sırtımı gösterek. "Evet gördüm ve bunlar için bir tahminim var." " Ne peki?" "Eğer baban o ise..." "Saçmalık!Alex melek olamayacağımı ikimizde iyi biliyoruz." "Bu kadar emin olma bütün yaşadıklarımızın bir rüya olduğunumu söylüyorsun? Bu kadar aptal olamazsın, gerçeği de mi görmüyorsun bugüne kadar sana hep arka çıktım." " Üzgünüm hala ne olduğuma inanamıyorum. Normal olmak istiyorum kaçmaktan gerçekten yoruldum." "Burdan çıkalım mı artık?" Alex bu konuşmayı asla bitirmeden gitmeyeceğimizi biliyordum. Aslında daha yeni başlamıştı ancak ikimizde yorgun olduğundan kavga edecek enerjimiz kalmamıştı.
Alex elinde yaptığı ateş topuyla önümüzü aydınlatıyordu. "Bu arada çıktığımızda biraz şaşırabilirsin." Haklıydı hiçbir zaman Londra'dan ayrılmamıştık. Kraliçe bizi kandırmıştı. Oda diğer tarafa geçmiş demekti bu yani birbirimizden başka güvenecek kimsemiz kalmamıştı.
Bilemezdik böyle olacağını. Hala kabullenmiş değilim bir kanıt olması lazım. '' Kütüphaneye gidelim.'' '' Ne işin var orda'' '' Kanıt istiyorum!'' '' Tamam bağıma burda bizden başka kimse yok.'' Yukarı çıktıkça arabaların seslerini duymaya başladık ardından suyun sesini '' Galiba köprünün altındayız'' dedi Alex. ''Müzeye gitmemiz lazım ama bu saate nasıl gideceğiz .'' '' Ben bir giriş yolu biliyorum hadi!'' Koşarken birden durdu ve arkasını döndü '' Melekler her zaman kötü değildi'' dedi o yumuşak kadifesi sesiyle. ''Gözlerini kap'' elimi tuttu. '' Şimdi aç'' '' Bu nasıl ol...'' '' Bu sana bile söyleyemeyeceğim bir sır'' yine o kadifesi ses tonuyla. ''Buraya otur'' hiçbir şey diyemedim 5 dakika sonra geldi. 'Bu kitaba bakabiliriz. Kitabın üstünde 'Hades' yazıyordu. ''Bana bir açıklama borçlusun.'' '' Üzgünün buraya nasıl geldiğim hakkında sana bir şey söyleyemem ama hani okulda beni hep gözlüyordun ya hafta 2 gün göremiyordum beni işte ben burdaydım. Bu kütüphanede çalışıyorum. Görevim yaşadığımız deneyimleri anlandırmak ve haftada bir rapor vermek.'' '' Yani Herşeyden haberin var.'' '' Hemde herşeyden, buraya nasıl geldin annen baban kimdi, neden-nasıl seçildin, nasıl bulundun.'' '' Bunları bildiğin halde hala burdasın.'' ''Sonsuza kadar.'' Kitabın sayfalarını çevirmeye başladık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
20. YAŞ
Fantasía20. yaş bizim dünyamız için reşit olunma yaşıdır. Her birey 20.yaş günün gecesinde bir teste tabii tutulur. Bu testin sonunda gerçek kimliklerini öğrenirler ve bununla birlikte ya sonsuza kadar yaşarlar ya da cehenneme tek gidiş bileti alırlar.
