20. YAŞ

BÖLÜM 17 - ARADAN GECEN 3 YIL

O gece bilgim dünya son kez değişmişti. Hayatımın kalan bölümünün bu kadar aydınlık ve bu kadar karanlık olacağını kahinler bile bilemezdi. Aradan 3 sene geçti. Hala inanamadığım şey bütün bu olanlara rağmen Alex bir an bile yanımdan ayrılmamıştı. Ben yarı cadı yarı melektim ve benimle ilgili herşeyi biliyordu. Nasıl doğuduğumu,nerde yaşadığımı, annem ve babamı, hobilerimi, duygularımı hatta ne olduğumu. Benim türüme 'anhum' (okunuşu: anum). Bu adı hiç sevmedim,belki başka bir isim bulabilirim, dünya üzerinde türümün yaşayan tek örneği olduğumu var sayarsak. O gece hakkında Alex le hiç konuşmadık. Yeryüzüne nasıl bir varlık getirdiğimizi, bununla ne yapmamız gerektiğini. Üç senedir kimse bizim ne düşmanımızdı nede dostumuz. O aydınlık büyücü olmuştu ve bakanlıkta çalışıyordu. Orada ne iş yaptığını sorduğumda hep kaçamak cevaplar verdi. Son zamnalarda sormayı bıraktım. Ben ise 'ne olduğumu' hala bilmiyorum, bilmiyoruz. O gece o andan sonra Hades' i bi daha görmedik. Yani öyle sandık. Melekler hep iyimidir yada hep kötümüdür. Eğitim almamız gerekiyordu, bize ötle söylenmişti. Ne Alex eğitim aldı ne de ben. Vücudum sanki benim ama değil gibi. Şu sıralar kanat olayına taktım. Sırtım o kadar ağrıyor ki hiçbir merhem çare olmadı. Şifacıların dediğine göre kendimi kabul etmem lazımmış o zaman bu ağrılarım dinecek ve kanarlarım çıkacakmış. Üç sene oldu. Madrid'de 4 ay yaşadık. Barselona'da 6 ay. Niye gittiğimizi sorduğumda hep "İş için." Cevabı aldım. Sonra Milano'ya taşındık, ordan Floransa'ya ardından Roma'ya. Sanki hayatım ellerimden kayıyormuş gibi hissediyorum. Onun yaklaştığını hissediyorum. Her ne plan yapıyorsa yakında... "Hayatım sen yine şişeyimi bitirdin?" "Evet" O kadar yorgunum ki hiçbirşey yapmadığım halde. Bunları niye yazdığımı bile bilmiyorum.