20. YAŞ

Bölüm 3 - *9 Gün Kaldı*

Dün gece çok garip bir rüya gördüm. Okulumda bir ayin hazırlığı yaparken yangın çıkmış. Benim yüzümden. Sonra öyle bir duygusal çöküntü yaşamışım ki arkadaşlarımın biri sayesinde kelebekleri görmüşüm.Ve o an yaşadığım mutluluğu iliklerime kadar hissettim sanki gerçek gibiydi. Rüya tabirlerimizde kelebekleri görmek ölüme yakın bir deneğim yaşayacağımıza işaretmiş, öğretmenimin dediğine göre. Ve bende bunu o malüm güne yoruyorum. Canım sıkıldı biraz ve okula gittim. Bir gün bile okuldan ayrı kalmak insanı normal biriymiş gibi hissettiriyor ama okula adımınızı attığınızda bu his tamamen değişiyor. Sonunda Alex ile konuşmayı başardım. Merhaba diyemeden ben " Özür dilerim." dedim. O da bana sırıtaral "Asıl ben özür dilerim sana mutluluk vermemeliydim.Böyle tepki vereceğini bilmiyordum." dedi. O rüya gerçekmiymiş yani bi kısmı. O an sanki yerin dibine girdim. Bana sarılarak " Gerçekten özür dilerim." dedi. O parti sayesinde daha yakın olmuştuk. Bahçede biraz yürüdükten sonra derse girmek için sınıfa gittik beraber. Tabi dersi hiç dinliyemedik bi an bütün sınıf bize bakıyormuş öğretmenin "Alex!" diye bağırmasıyla birden kıpkırmızı olmuş yüzüne baktık. Öğretmen Alex'i sınıftan çıkardı ve derse devam ettik ama benim aklım Alex'te kalmıştı. Ders bittikten sonra dışarı çıktım o da beni bekliyormuş. Birlikte yemek yedik. Sonra beni arkadaşlarıyla takıldığı gizli mekanına götürdü. Öğleden sonra dersimiz yoktu o yüzden rahatlık. Mekanda kimse yoktu ama çok romantik bi yer olduğunu söylemeliyim. Sonra bana "Partide sana söylediklerimi hatırlıyor musun." dedi. 'Hayır' 'O zaman hatırlatmamı ister misin?' dedi. Ve beni öptü. Aynı zamanda üzerimizde ökse otu belirmişti. O an o kadar mutluyum ki sanki mutluluk almış gibi ama bu ondan daha güzeldi. Bütün duyguları aynı anda yaşadım. Bizim gibiler için böyler durumlar çok özeldi ve bu duygu paylaşımları sırasında bütün algılarımız açılar. Ailemi hatıladım o an, o da birşeyler hatırlamıştı ki ikimizinde gözlerinden yaşlar süzüldü. Bu tür duyguları dönüşümümüzden önce yaşamamız çok tehlikeliydi ama kendimize engel olamamıştık. Bu bizim çok ötemizde birşeydi, sanki bütün evren birlikte olmamızı istiyordu. O ıslak gözleriyle bana baktı ve ''Pişman mısın?'' dedi. Bende ''Bunun için bir sebep yok.'' dedim. Çünkü en büyük arzum gerçekleşmişti. Artık dünyada bizden mutlu kimse yoktu. Bana dedi ki '' İkimizde aynı gün dönüşüm geçiricez, ne muhteşem birşey dimi ?'' dedi. Bende afallamış bir şekilde '' Öyle mi? '' dedim. Bu çocuk bunu nerden biliyordu? Sırf dönüştüğümüz günü kimse bilmesin diye doğum günü kutlamıyorduk. Yani o gün öyle kutsal bir gündü ki... Sadece sponsorlarımız ve okul yönetimi biliyordu. Hissetmiş gibiydi çünkü bir anı akışı yaşamıştık. Ben onunla ilgili çok bulanık bir anı görmüştüm. Olamaz onunla aynı gün dönüşecektim! O gün dolunay olucakmış. Yani bizim gibilerin güçlerini tamamen otaya çıkartıkları zaman. Eğer bu o adayın dönüşüm gününe denk gelir ise bu onun için, gerçi bu 100 senede bir oluyormuş, bu da bizim dönüşün günümüze denek geliyor. Bununla ilgili öğretmenimin anlattıklarını hatırladım birden. Eğer birbirini seven insanları dönüşüm günü aynı güne denk gelir ve aynı zamanda o gece dolunay olursa bu onların ya yokoluşları yada kurtuluşları olurmuş. Yani bunun anlamı ya ölücez ve sonsuz bir acıya mahküm olucaz yada ölmeyip sonsuz bir yaşama sahip olucaz. Ayrıca bu ayinin ne kadar kuralına uygun yapıldığına bağlı eğer bir hata daha yaparsak, bu bizim yasalarımıza göre belki de idam edilmemize sebep olabilir. Tabii bizi fark ederlerse, gerçi yaydığımız enerjiden bunu bilmeleri an meselesi neyse. Bir an önce ne olacaksa olsun istiyorum ama daha 9 gün var!!!