•Η συμφωνία•

Κεφάλαιο 27.

Δύο μήνες αργότερα.
Ανοίγω τα μάτια μου πεταρίζοντας τις μακριές σκούρες βλεφαρίδες μου που εμποδίζουν τον ήλιο να μπει στα ματια μου. Ανοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και διέκρινα το δωμάτιο γύρω μου. Εβγαλα ενα μικρό, σιγανό χασμουρητό και ξανατρίπωσα κάτω από το απαλό, βελούδινο σεντόνι που ακουμπούσε το σοκολατί δέρμα μου.

"Ξύπνα υπναρού. Σου έφτιαξα πρωινό." είπε η αντρική φωνή του Γιώργου και το χέρι του μου χάιδεψε τα οπίσθια κάτω απο το δροσερό σεντόνι.

"Μμμμ.." μούγκρισα, εννοώντας ότι χρειαζομουν λίγο ύπνο ακόμα.

Με μια απότομη κίνηση ανέβηκε απο πάνω μου και πήρε τον δίσκο στα πόδια του κανοντας κίνηση να με ταισει ο ίδιος.

Το βλέμμα μου εξέταζε διστακτικά μια το κουλουράκι που κρατούσε στο χέρι του, και μια το γυμνό κορμί του που φαινόταν άψογο κάτω απο τις ακτίνες του ήλιου.

Μου έβαλε απότομα το κουλουράκι στο στόμα και γέλασε σαν μικρό παιδι που έκανε σκανταλια.

"Αντε φάε και να πάμε παραλία. Ιούλιος μήνας και έχουμε κάνει μόνο δέκα μπάνια." παραπονέθηκε.

Οντως είχε ενα μικρό δίκαιο. Το καλοκαίρι είχε έρθει και τα μπάνια στην θάλασσα δεν ηταν και προτεραιότητα. Πριν ενα μήνα αφού τελειώσαμε τις πανελλήνιες -και περιμένουμε τα αποτελέσματα απο μέρα σε μέρα- αποφασίσαμε να κανονισουμε όλη η παρέα ενα ταξίδι τον Ιούλιο. Προορισμό δεν ειχαμε βρει αλλά θα συγκεντρωνόμασταν σήμερα το απογευματάκι στο σπίτι της Ραφαέλας για να αποφασίσουμε μέρος και ημερομηνία.

"Δεν μπορώ σήμερα μωρο μου, έχω την συνάντηση με τα παιδιά για το ταξίδι..δεν θυμάσαι;" του ανακοίνωσα αρπάζοντας απο τον δισκο άλλο ενα σοκολατένιο κουλουράκια. Λάτρευα τα σοκολατένια κουλουράκια.

"Πότε θα πάτε;" με ρώτησε.

"Δεν ξέρω, σήμερα θα συνεννοηθούμε."

Πέρασε τα χέρια του γύρω μέσα απο τα μαλλιά του και με κοίταξε παραπονεμενα.

"Και θα είμαστε μακριά αυτές τις μέρες;"

Ψιλογέλασα. "Πεντε μέρες θα είναι βρε μωρό μου".

Σοκαρίστηκε στο γεγονος και ήρθε πιο κοντά μου.
"Πέντε μέρες; Τι θα κάνω πέντε μέρες μακρια σου;" φώναξε γελώντας.

"Θα ασχοληθεις με το βιβλιο σου." είπα σοβαρά. "Ποτε θα το τελειώσεις;;" τον Ρώτησα.

"Θέλει λίγο ακόμα καιρό. Το τέλος με προβληματίζει, αλλά δεν θα πω αλλες λεπτομέρειες." χαμογέλασε.