•Η συμφωνία•

Κεφάλαιο 3.

Ηταν 00.30 και εγώ μόλις είχα φτασει σπίτι.

"Αργησες λιγάκι εεε;;"

"Ναι μαμά, ξεχάστηκα με την ώρα" δικαιολογήθηκα.

"Θα πρεπει να περάσατε πολύ ωραία δηλαδή" είπε.

Η ωρα ηταν ήδη περασμένη για να της εξηγήσω την ολη ταραχή.. Αν και η αλήθεια ηταν οτι δεν υπήρχε λόγος.

"Πολύ μαμά" απάντησα και κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο μου για ύπνο. "Καληνύχτα."

"Καληνύχτα κορίτσι μου"

7.00
Το ξυπνητήρι χτυπούσε σαν τρελό, και εγώ έπρεπε να σηκωθω για να είμαι στην ωρα μου. Οι σκέψεις μου πηγαινοερχονταν στο χθεσινο συμβάν. Για κάποιο περίεργο λόγο θέλω να τον ξαναδώ.

Εσβησα την σκέψη με μιας και άρχισα την προετοιμασία για το σχολείο. Ηταν τόσο βαρετό κάθε πρωί..ειχα πραγματικά κουραστεί.

"Ντριιιν!"
Το κουδούνι χτύπησε και ημασταν όλοι στο θρανίο μας περιμένοντας τον καθηγητή να εισέλθει. Πράγμα το οποίο σημαίνει οτι ειχαμε ενα 5λεπτο για κουβέντα.

Εγώ εννοείται καθόμουν με την κολλητή μου και απο μπροστά μας καθόταν η Κατερίνα με την Μαριλένα. Συμπληρωναμε την τετράδα. Ημασταν και οι τεσσερις πολύ αγαπημένες και μοιραζομασταν τα παντα. Αν και εγώ με την Ραφαέλα είχαμε μία πιο ιδιαίτερη σχέση, μάλλον λόγω του οτι γνωριζομασταν περισσότερο.

Τέλος πάντων, καθώς πέρασε η πρωτη, η δεύτερη, η τριτη, και οι υπόλοιπες ώρες στο σχολείο, η Μαριλένα και εγώ πήγαμε μια μικρή βόλτα μετα το σχολείο.

Η Μαριλένα ηταν μια γλυκύτατη κοπελα, με κοντά κοκκινωπά μαλλια και φακίδες σε όλο της το πρόσωπο, κάτι το οποίο την γοήτευε αρκετά και της το υπενθυμιζα συνέχεια. Μιλήσαμε για τα προσωπικά της κάθε μιας και δεν κρατήθηκα να μην της αναφέρω το χθεσινο γεγονός. Αφού την αποχαιρέτησα γύρισα σπίτι για μεσημερανιο. Εφαγα γρήγορα γιατί μετα είχα φροντιστήριο.

Το κινητό μου δονιστηκε και είχα μια ειδοποίηση. Ενα μήνυμα.

"Ναιιιιιιιιιιιι" χοροπήδησα απο την χαρά μου.

Το μαθημα στο φροντιστήριο ακυρώθηκε λόγω της απουσίας του καθηγητή μας.

Η μέρα πήγαινε απο το καλό στο καλυτερο και ενα λεπτο μετα το κινητό μου ξαναδονιστηκε. Δεν ήταν μήνυμα, αλλά τηλεφώνημα.