•Η συμφωνία•

Κεφαλαιο 14.

Είχε περάσει περιπου μια ωρα. Βρισκόμουν ακόμα στο πάτωμα και εκλεγα με λιγμους.
Οι φωνές στο μυαλό μου δυνάμωναν φωνάζοντας το όνομα του.

Γιώργος, Γιώργος, Γιώργος, Γιώργος!

Δεν γινόταν άλλο αυτό. Επρεπε να ξεκολλησω, η συμφωνία ήταν συμφωνία.

Σηκώθηκα βάζοντας οσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει αλλά μάταια έπεσα στον καναπέ. Και τοτε με πήρε ο ύπνος.. Εκεί..με βρεγμένα μάγουλα και κόκκινα ματια.

Ξύπνησα το απόγευμα.. Η ωρα 5.00.
Το στόμα μου στεγνό, αναζητούσε λίγες σταγόνες νερό.

Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Το νερό με δροσισε και ανακούφισε σε εναν βαθμό τον πόνο μου.

Επρεπε να κάνω κάτι με τον Δημήτρη τώρα. Να του εξηγήσω. Να το δικαιολογησω. Μέσα σε ενα λεπτο, είχα πάρει το κινητό μου στο χερι.
Να του στείλω μήνυμα!
Οχι, όχι. Καλυτερα να τον παρω τηλέφωνο.

Τον κάλεσα και ανάμενα μια απάντηση στην κλήση.
Την πρώτη φορά δεν μου το σήκωσε αλλά την δεύτερη άκουσα σιωπή.

"Δημήτρη" είπα με βραχνή φωνη, είχε κλείσει απο το κλάμα.

"Τι θες Αννα;" μου απευθύνθηκε τόσο ξερά και αποτομα.

Αναμενόμενο ..

"Σε παρακαλώ έλα απο το σπίτι μου και θα σου εξηγήσω" του είπα.

"Δεν ξέρω." είπε και σώπασε για λίγο.."καλά θα έρθω, στις 7.00 θα είμαι εκεί" συνέχισε και έκλεισε το τηλέφωνο.

Ωραία..τώρα αρκεί να του εξηγήσω..αλλά πως; πως να του πω την αλήθεια;

Πήγα αμέσως στο δωμάτιο μου για να βάλω το τζιν και την μπλούζα μου..δεν ήθελα να με δει σε τέτοια χάλια. Εφαγα κάτι πρόχειρα, και αναπαύθηκα στον καναπέ μέχρι να ερθει.

Οι ώρες είχαν περάσει αλλά η διάθεση μου έμοιαζε η ίδια.

Το κουδούνι χτύπησε..

Μακάρι να ηταν ο Γιώργος..

Εδιωξα αυτήν την σκέψη απο το μυαλό μου και σηκωθηκα με δυσκολία για να ανοιξω.

Ανοιξα την πόρτα και απο στιγμή σε στιγμή βρέθηκε μπροστά μου.

Κοιταχτήκαμε και κάμποση ωρα..

"Θα μου πεις να περάσω ή θέλεις να το κουβεντιασουμε εδώ;" είπε με ειρωνία

"Εεε ναι συγνώμη..πέρασε" είπα και του έκανα νεύμα με το χερι μου για να περάσει.

Θα ξεχάσουμε να έχουμε και τρόπους εδώ μέσα..

Κάθισε αμίλητος στον καναπέ και κοίταξε το πάτωμα. Δεν ήθελε καν να με κοιτάξει. Φορούσε ένα στενό μαυρο τζιν με μια μακρια μπλούζα κόκκινη. Ηθελα να σπασω την σιωπή, οποτε πήρα τον λογο.

"Λοιπον Δημητρη, θα σου εξηγήσω."

Και άρχισα να μιλάω νομίζοντας οτι παραδίδω τον εαυτό μου..