The Art of Painful Reality

Chapter 2: Successful Date

A/N: 3 days before Christmas! Who's excited for Christmas?! Ako? Hahahahaha! I'm not that excited unlike in my younger years, kasi pagkatapos rin non ay papalapit na rin ang pasukan namin. :( So another month or week na hindi ako makakapag-update again. Hayss but before that, gusto ko lang na magpasalamat sa inyo guys na maraming salamat dahil patuloy niyo po rin sinusuportahan ang mga stories ko lalong lalo na ang (AWS and SFV) I know na hindi pa rin tayo nakakaget-over kay Lucky at Stephen pero sige na nga here's the update guys!

NATHAN'S POV

"Shit." As I looked at my watch, I can feel na hindi na ako makakaabot sa surprise ko para kay Francesca but for pete's sake! Habang nagmamaneho ako ay nagdadasal na ako na sana hindi pa umaalis yung girlfriend ko. This is our special day for the both of us!

When I'm at the place, nakita ko na sina Stephen at Vivienne na masama ang tingin sa akin. Bumaba na ako agad sa sasakyan at lumapit na ako sa kanila. Kinuha ko na agad ang bulaklak na pinautos ko kay Stephen na bilhin at iniwan ko na sila.

While walking, I'm starting to get feel nervous because this is the first time that I must surprise my girlfriend but I think this is a huge disaster for a night like this. Shit! Nathan, man up! I'm sure she's there even though I'm one hour late.

Pagkahawak ko sa seradura ng pinto, ay nag-ilang ulit ako ng pagbuga ng hinga. As I open the door, I can't control myself to be surprised sa nakikita ko ngayon sa harap ng aking mata. Nandoon siya at natutulog na ito ng mahimbing. Nilapitan ko ito at sa paglapit ko sa kaniya ay dahan-dahan ko ito ginising.

Ilang segundo lang ay nagising ito at kinukusot niya ang kanyang mata. Nang makita niya ako ay agad-agad itong tumayo sa kinauupuan niya at niyakap ako ng mahigpit.

"I thought that you would not show up." Bulong sa akin ni Francesca. Sa pagkabulong niya sa akin iyon ay ginantihan ko rin siya ng yakap at mas lalo ko pang hinigpitan ito.

"Of course, I would come. This is our special day for the both of us. Importante ito dahil ito yung araw na ipapagdiwang natin yung first anniversary natin. I'm sorry love kung medyo nalate ako ng isang oras." Paghuhumingi ko ng paumanhin. Lumayo na nga kami sa isa't isa at napahawak naman ako sa batok ko, nang napansin kong hawak ko pa rin ang bulaklak ay agad ko naman sa kaniya iyon binigay.

Tiningnan niya muna ito at ilang saglit lang ay tinanggap na niya rin ito. Inamoy niya ito at sa pag-amoy niyang iyon ay nakita kong bumalik na ulit ang kaniyang ngiti. Her smile that I would protect no matter what.

"Hmmm...sige na nga pinapatawad na kita dyan, Mr. Hernandez. Let's go kain na tayo, hindi ako pwede gabihin." Pagkasabi niya iyon sa akin ay kinuha ko ang hawak niyang bulaklak at binigyan ko siya ng isang matamis na halik sa kaniyang labi.

Nakita ko naman na namula ito sa aking ginawa kaya napangiti ako ng malawak, atleast kahit dito man ay nakabawi pa rin ako.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I groggily woke up because of the sound that is making outside my room. I can almost hear the footsteps of two persons that are coming here in my room.

"Is he still sleeping?" base sa boses iyon ay si tanda na naman at halatang inis na inis na naman ito sa aking ginawa kagabi. I can't help but to smirk at what happened yesterday night. Iniwan ko lang naman sila doon sa restaurant na iyon.

Kahit nakakagulat dahil sa biglang bukas ng aking pinto ay hindi ako nagpatinag man lang at patuloy pa rin ako sa pagkukunyari kong tulog.

"Psh. You!" nakaramdam na ako na may kumuwelyo sa akin at dahan-dahan ay minulat ko na ang isa kong mata at tiningnan siya.