The Art of Painful Reality

Chapter 5: She's Dead

It's been a month since that day na sabihin ko sa kaniya na subukan namin iwork yung arranged marriage namin at sa mga araw na iyon ay masasabi kong napakasaya ko. I have never been this happy before. Bawat araw ay sinisigurado ni Gaille na magiging masaya ang date namin.

Yeah, she's the one who always plan for our date. Doon ko lang naranasan yung pagkababa ng ego ko bilang lalaki. She also help me to move on. Move on from my first heartbreak to Francesca. Hindi ko inaasahan na makakapagmoe on ako dahil kay Gaille.

Yeah, I think I turned her into my rebound but right now I am proudly to say that we are deep truly in love to each other.

"Hey. Where are you right now?" malambing kong tanong kay Gaille sa cellphone. Well, I'm driving on my way to my school. Sa isang buwan na iyon ay pilit akong pinapapasok ni Gaille sa university even though ayoko ng pumasok pa muli non dahil makikita ko lang ulit si Francesca.

"Hmmm...pupunta ako sa Lolo ko. Inutusan kasi ako ni Mom na bisitahin ko daw siya. Nagtatampo na daw kasi eh." Kung nakikita ko lang ito ngayon ay nakanguso na ito. I can't help but to chuckle. Narinig naman iyon ni Gaille at

"What?" naiinis na tanong ni Gaille sa kabilang linya. Ever since that day, ay bagong Gaille ang nakikita ko sa kaniya. Katulad lang rin siya ng mga babae na moody pero kahit ganon ay hindi pa rin nawawala sa kaniya ang pagiging mabait nito at matulungin sa kapwa.

"Nah, just be careful on driving. Tomorrow meet me at our secret place." Nakangiting kong paalala sa kaniya. Sumulyap ako sa isang pulang na maliit na box sa tabi ko. Nakangising na iiling ako dahil sa naiisip ko para bukas.

"Psh. Ikaw rin. Mag-ingat ka rin magdrive dyan. Sige na." himig ko sa kaniyang boses na nagtatampo pa rin ito sa akin dahil sa hindi ko sa kaniya masabi ang dahilan kung anong meron bukas. Ngayon lang daw kasi ako nagvolunteer na magset ng next date namin.

"Is that it? Where's my favorite line of yours?" panunukso kong tanong sa kaniya. Narinig ko naman na bumuntong hininga ito at may binubulong sa sarili.

"I love you." Mataray nitong sabi sa akin. Psh. Napapailing na lang talaga ako dahil sa kacutan niya. Haysss. Kung kaharap ko lang siya ay marami na akong halik na binigay ko sa kaniya.

"Gawin mo naman ng may lambing." Natatawa kong pakiusap sa kaniya. Halatang hindi niya isinasapuso eh.

"I love you po! Sige na po kailangan ko ng ibaba ito."

"I love you too." Matamis kong sagot sa kaniya. Ilang segundo pa ay napapansin kong hindi pa niya binababa. Palagi kasi siya ang bumababa ng tawag.

"Bakit hindi mo pa binababa?" natatawa kong tanong sa kaniya.

"Hmp! Wala. Sige na babush!" pagkarinig ko iyon sa kaniya ay binababa na niya ang cellphone niya. Umiling na lang ulit ako dahil sa papalit-palit niyang mood. Nararamdaman kong may period na naman siya.

Nang nakarating na ako sa university ay dumiretso ako sa tambayan ng mga kaibigan ko. Natanaw ko naman agad ang dalawang kaibigan ko. Pagkalapit ko sa kanila ay naghandshake kaming tatlo.

"Kamusta? Mukhang bumalik na ang Nathan na kilala namin ah." Pang-aasar ni Troy sa akin.

"Sino na naman ba iyan?" nakaturong tanong ni Stephen sa aking kaliwang dibidb. I just gave them a smirk and shrugged my shoulders. Nag-ingay at tinumpol naman ako ng asaran ang dalawang kaibigan ko.

"I think you finally move on." Stephen smiled at me. I also return him with a smile. I think yes, dahil simula ng pumasok ulit ako dito sa university ay hindi ko na muli nakita si Francesca. Kahit si Vivienne ay hindi na ako nilalapitan or kinakausap, naging masungit at mataray sa akin.