Ve biter birgün bütün herşey.. Herşey biter belki ama , senn adını duyduğumda oluşan o sızı bitmez asla sevgilim. Kolay kolay bitmez..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2 SENE SONRA
Genç kız elindeki kağıda bir kez daha baktı. Adres burasıydı. Korkakça ilerliyordu. Az bir mesafe kala kapı açılmıştı. Hemen saklandı. ''Baba hadi ! Annem bizi bekliyor !'' dedi küçük kız çocuğu sabırsızca ''Tamam Ha Ji geldim işte bak. '' diye kıkırdadı adam.
Bu oydu. Genç kızın unutamadığı , kalbinin en güzel köşesinde sakladığı o adam.
Park Ji Min...
Genç kız onu görünce hıçkırarak ağlamaya başlamıştı bile. Elinde değildi. Böyle olmasının nedeni belliydi.
Seviyordu ve özlemişti.
Öpmeye hasret kaldığı dudakları , yüzü , saçları , içine çekmeye doyamadığı o kokusu , herşeyiyle işte karşısındaydı genç adam !
Yere çömelmiş ağlarken bir çift ayak belirdi önünde.
Kafasını kaldırdı. Küçük çocuk ona mendili uzattı ve ''Ağlama. '' dedi sonra karşısına oturdu genç kızın. Kız gülümsemeye çalıştı. Ama çalıştı. ''Sevgilinden mi ayrıldın ?'' dedi küçük çocuk. ''Adın ne ?'' dedi genç kız gözyaşlarını silerken. ''Kyungmin. '' dedi çocuk. Kız gülümsemişti.
Demek Jimin'de onu unutamamıştı.
Ya da tesadüftü sadece ?
''Üzülme noona. Hem belki babam gibi harika bir adam bulabilirsin ?'' dediğinde genç kız tekrardan ağlamaya başladı. ''O benzersiz biriydi. '' dedi. O sırada bir çift daha belirdi. Genç kız kafasını kaldırdı. Kalbine söz geçiremiyordu işte !
Ayağa kalktı yavaşça. İkisi de birşey demediler.
Yılların hasretini birbirlerine bakarak yatıştırdılar.
Jimin oğluna bakıp ''Annenin yanına gidin hadi. Ben geleceğim. '' dedi çocuk kardeşini de alıp gitti. Baş başa kaldıklarında genç kız konuştu.
''Unuttun dimi ?''
''Unutmuş olsaydım kalbim böyle atmazdı. ''
''Tek bir soru sorup gideceğim Park Jimin. '' dedi genç kız.
Titriyordu. Canından can kopuyordu. Delicesine ona sarılamak istiyordu. Deli gibi''Neden ?'' demek istiyordu. ''NEDEN BENİ BIRAKTIN ?!'' Diye haykırmak istiyordu.
Yapamadı. Sadece
''Hayallerimizi , sözlerimizi , anılarımızı... Neden tek bir kalemle sildin ? Nedenben o aptal sözleri söylediğimde beni öperek susturmadın ?'' dedi
Genç adam sustu. Sadece sustu. Konuşsaydı eğer ağlardı. O yüzden sadece sustu.
Genç kız ise gülümsedi ve ''Sadece birşey istiyorum Jimin. '' dedi genç adam buğulu gözlerini ona çevirdi ''Söyle bana Ha Kyung. Nedir o ?'' dedi ses tonunu bile özlemişti kız.
''Son kez. '' dedi ve yutkundu genç kız. ''Son kez öp ve sarıl. Sonra karşına asla çıkmayacağım. '' dedi ''Eğer istemesen anla.. - '' sözünü kesen onun hasret kaldığı dudakları olmuştu. İkiside ağlıyordu.
İlk öpücükleri de böyle olmamış mıydı zaten ?
İkisi de ağlamıştı.
Şimdi olduğu gibi.
Geri çekildiğinde genç kız daha çok ağlamaya başladı. Bırakmak istemiyordu onu.
''KAHRETSİN PARK JİMİN ! LANET OLSUN ! HALA SENİ NASIL SEVEBİLİRİM ANLAMIYORUM ?!'' Dediğinde genç adam sesini çıkarmadı. Onu özlemişti ve hasret gidermek istiyordu.
Sarıldı. Sım sıkı.
Kokusunu içine çekti son kez..
Genç kız da huzur bulduğu o kokuyu ciğerlerine bahşetti. ''Artık gitmeliyim. '' dedi genç kız. Ayrıldı onun o huzur veren kollarından. Genç adam da film kopmuştu. Ağlıyordu artık. Bırakmıştı kendini. ''Gitme. '' dedi genç kız da gözyaşlarını silip ''Onu ben o salakça şeyleri söylerken deseydin şu an beraber gidiyorduk. Kızımız Ha Ji , oğlumuz Kyungmin ile. '' dedi geri geri gitmeye başladı. ''Hoşçakal sevgilim. Hoşçakal birtanem , Hoşçakal kalbimin ilk ve son sahibi ve son kez Hoşçakal Adamım.. '' dedi genç adam da geriye doğru bir adım attı ve ''Hoşçakal sevgilim , Hoşçakal , kar tanem , Hoşçakal kalbimin tek sahibi. Ve son kez Hoşçakal benim Güzel Kelebeğim.. '' dedi
Genç kız ağlayarak koşmaya başladı.
Koştu , koştu , koştu...
Koşmak ona iyi gelecekmiş gibi koştu.
Ve son kez kendi kendine sordu genç kız.
Neden hiç bir zaman verilen sözler , hayaller , anılar.. Yaşanılan bütün herşey... Kolaymış gibi silinmeye çalışılırdı ki ?
Genç kız durdu. Geldiği yere baktı. Eski liseye gelmişti.
Herşeyin başladığı yere. Düşünmeden çıktı en yukarı. Yüksekten korkardı genç kız. Umursamadı. Atladı... Bedeni savruluyordu rüzgarda. Onun ise düşündüğü tek bir kişi vardı.
