Unexpected love (COMPLETED)

Chapter eight

A/N: salamat sa pag papatuloy na pag babasa ng unexpected love. Sana keep on voting and leave comments also.

5 years later.

JOHN POV

I woke up around 6am in the morning because damn it! It's so very loud outside. Hindi ko rin pala namalayan ang taon at ang oras habang lumilipas ang panahon. Ang naalala ko lamang ay na car accident ako last four years ago kasama yung secretary ko, ngunit sa kasamaang palad ay dead on arrival yung secretary ko at na comatose ako ng isang taon at Hindi ko na maalala ang lahat Kung may relatives pa ba ako? Sino yung mga kaibigan ko? Sino yung nag dala dito sa akin sa ospital? Sino yung nag alaga sa akin?

Nagising na Lang ako one day na may babae sa gilid ng kama ko at siya yung nag alaga sa akin hanggang maka labas ako ng ospital. I'm glad that na nakilala ko siya for the mean time. Naging best buddy ko siya, simula sa food trips, travel and spend a free time with her.

Pero ang hindi ko maalala sa lahat ay mayroon na akong fiancée at yun ay si Celine Buenavista at isa rin sa anak ng mga ka investors ni papa noon and she's a filipina.At malapit na akong ma Ikasal sa kanya. Ngunit parang may hinahanap ako dito sa puso ko na hindi ko maalala? Na alala ko na businessman rin pala ako ng isa sa pinakamalaki na companies dito sa states na pag mamay-ari ng parents ko.

"Hey babe if won't you mind shall we go back to Philippines for your own good? Naka pag book na rin ako ng flight para sa ating dalawa" Text sa akin ni celine.

"Yeah...Yeah babe that's fine with me. Se yah later." Reply ko sa kanya

Agad akong naligo dahil sa gusto ko ng malaman kung sino ba talaga itong tao na ito na napanaginipan ko na three days ago. Sumasakit din yung ulo ko kapag na panaginipan ko siya kaya't I consult my personal doctor ngunit ang sabi niya sa akin ay may long term memory loss ako kaya't ang Ibang pangyayari sa past ko ay hindi ko na maalala mas mabuti daw na bumalik ako Kung Saan ako ng Galing for my own good.

Nag empake agad ako ng mga gamit ko dahil sabi sa akin ni Celine ay Saturday afternoon daw yung flight namin papuntang manila. Then she said to me na dapat maging excited talaga ako sa pag uwi ko sa manila dahil sa baka nandun na ang sagot sa mga katanungan ko.

Saturday afternoon.

Ito na ang araw na pinaka hihintay ko. Nandito na kami ngayon sa airport at nag hihintay ng flight namin. Sabik na ko ng malaman kung sino talaga yung mga nakalimutan ko. I want them back to my memories gusto ko na ma fulfill Nila yung mga Hindi ko na matandaan at sana'y ma tulungan nila ako na ma alala ang lahat.

Sa sobrang lalim ng iniisip ko na kikita ko si Celine na papalapit sa akin Habang nag wa wave ng kanyang kamay.

"So babe? Let's go? Alam ko na hindi kana makapag hintay na uuwi tayo ng pilipinas na kikita ko sa mukha mo. Hahahaha" And she's laughing hawak-hawak niya yung tyan niya.

"don't try to tease me Celine I know you hindimg hindi mo ako titigilan hanggang Hindi ako umaamin, I'm not even excited okay?" Pag sisinungaling ko sa kanya.

"Well let's see Kung Hindi ka nga excited john I know you ." Sabi niya sa akin.

Habang nag lalakad kami ni Celine ay yakap-yakap niya yung kaliwang kamay ko at pinag titininginan kami ng mga tao pati na rin yung mga attendants ng eroplano. Hindi ko sila masisi dahil sa maganda rin naman si Celine. Si celine yung tipo ng babae na pag hahabulin talaga ng lalaki. ang kinis ng balat niya at maputi, mataas ang ilong, rounded eyes, and pouty lips like a Barbie doll. Pero I don't know bakit walang effect lahat yun sa akin, sabi nga ng mga board members ko bakit daw Hindi ko pa pakakasalan si Celine eh nasa kanya na rin lahat ang tipo ng mga lalaki. May aking talino rin si Celine na kayang pa takbuhin ang malalaking business na Kaya ko.Mayroon sinasabi ang puso at isipan ko na hindi ko na talaga ma remember Kung ano iyon? Isang malaking puzzle ang kailangan kong ma i resolved upang ma kilala ko siya kasama na sa hindi ko ma tandaan.

-------

Naka tulog ako sa flight, Hindi ko na mamalayan na nandito na kami sa pilipinas Habang nag ta touch down na yung eroplano na sinasakyan namin. Pati si Celine naka tulog din.

"Celine, wake up we're here."

"Ummmmph.. " sinilip niya yung bintana.

"Where here na nga john. what are you waiting for? This is your chance na ma ibalik mo na unti-unti yung mga nawala sa iyo. I'm willing to help you with."

"Thank you Celine sa lahat ng tulong mo sa akin."

"You're welcome john, Remember you can always count on me." Sabi niya at nag wink siya sa akin. Tumayo siya na nag aakma na kukunin yung mga gamit namin.

"Hindi ako na diyan Celine. Alam kong mabibigat yung ibang bagahe natin" Agad akong tumayo at kinuha yung mga bagahe naming dalawa.

Bumaba kami ng eroplano at parang masaya at may halong kaba na akong nararamdaman. Parang gusto Kung tumalon sa tuwa dahil sa nakauwi na rin ako sa aking bansa at malapit ko ng ma alala ang lahat ng nawala sa akin 5 years ago.

"This place where I belong, this place helps me to fulfill my memories and to start a new chapter of my life."

Continue...