The Bucket list

19.

Ik zie net dat ik bijna een maand niet heb geüpdatet. Ik moet echt meer gaan udaten. Vanaf nu ga ik proberen meer te updaten. Sorry! Xx

Harry pov.

"Hazza. Word wakker." Ik voel lippen op mijn wang. Dan op mijn neus, voorhoofd, oogleden en de rest van mijn gezicht. Ik giechel zachtjes en open mijn ogen. Louis hangt recht boven mijn hoofd. Zijn blauwe ogen staren me aan. "Hi." Fluisterd hij voordat hij zijn lippen ol de mijne zet.

Ik sluit mijn ogen en al mijn zintuigen zijn op een ding gericht.

"Louis!" Schreeut phoebe terwijl ze de kamer in rent. "We gaan een sneeuwpop maken. Ga je mee?" Ze maakt grote ogen. Louis rolt van me af en zucht. "We komen er aan, oké. Ga maar alvast naar buiten." Daisy komt binnen lopen.

"Kay, Lou! Tot zo." Phoebe pakt Daisy's hand en trekt haar mee. Louis kijkt me aan en glimlacht. "Laten we er maar uit gaan dan." Louis springt het bed uit en kleed zich om. Ik pak een sweater en een broek uit mijn tas en kleed me ook om.

Ik kijk in de spiegel. Ik heb mijn sweater in mijn hand en kijk naar mijn ribben. Louis komt achter me staan en slaat zijn armen om mijn middel. Hij geeft me een kus op mijn wang en kijkt me aan via de spiegel. "Waar denk je aan?" Ik zucht.

"Ik wilde vroeger altijd slank zijn en veel spieren hebben. Als ik dan naar de jongens uit mijn klas keek en dan naar mezelf... maar kijk me nu. Ik lijk wel een skelet!" Walging is duidelijk te horen in mijn stem. Louis grinnikt.

"Ja je bent wat aan de dunne kant. Maar het is niet per se lelijk. Je bent wel MIJN skelet." Ik lach en draai me om. "Ha. Ha. Ha. Wat ben je weer cliché." Ik trek mijn sweater over mijn hoofd en samen lopen Louis en ik naar beneden.

Buiten zijn de meiden al aan het spelen in de sneeuw.

"Gaan we eerst nog ontbijten?" Vraagt Louis. Ik schud mijn hoofd en trek hem mee naar de deur. "Laten we ze maar niet nog langer wachten." We trekken onze jassen en schoenen aan en rennen naar buiten. De koude wind groet ons en ik ril.

Meteen beginnen we de meiden te helpen hun sneeuwpop te maken. "Klaar!" Roept Phoebe na 10 minuten.

Lous kijkt er even naar en maakt een lijstje met zijn handen. De twee giechelen. Op eens maakt Louis een verontwaardigd geluid. "Waar is zijn neus! Een sneeuwpop is geen sneeuwpop zonder wortelneus!" Hij rent met zijn sneeuwlaarzen het huis in.

"LOUIS! DE HELE VLOER LIGT ONDER MET SNEEUW!" Hoor ik zijn moeder roepen. Louis komt het huis weer uitrennen met een oranje wortel in zijn handen. "SORRY!" Roept hij terug.

Louis duwt de wortel in de sneeuwpop zijn hoofd. Iets te hard, want de helft van zijn gezicht valt weg. Ik kijk met een scheef gezicht naar de misvormde sneeupop.

"Hij heeft wel iets weg van Quasimodo?" Zegt Louis. Daisy en Phoebe kijken elkaar aan voordat ze alle twee juichen. Ik grinnik en kijk nog eens naar de sneeuwpop. Hij ziet er werkelijk niet uit. Ik zweer het. Over een paar minuten valt dat hoofd van zijn romp. Het staat er helemaal niet stevig op. Dan voel ik in eens sneeuw tegen mijn hoofd ploffen.

Ik draai me om en kijk Lottie aan. Ze heeft sneeuw aan haar handschoenen en een schuldig, maar grijnzend gezicht. Ik buig naar voren en begin sneeuw te verzamelen. Lottie gilt en rent weg. Ik gooi de sneeuwbal nog achter haar aan, maar hij mist haar net aan. Ik pruilde. Maar meteen daarna lachte ik toen een sneeuwbal haar achterhoofd raakte.