The Bucket list

28.

''Louis Tomlinson'' vroeg Anna. Ik sprong meteen op. ''Ja!'' Schreeuwde ik, maar mijn stem brak doordat ik bijna geen slaap had gehad. Anna gaf me een medelevende glimlach.

Tranen stroomden van mijn wangen. Ik wist het nieuws al. Het was me net verteld.

''Je kunt nu nog naar Harry toe, als je dat nog wil.''

Ik knikte mijn hoofd en liep met trillende handen en schokkende schouders naar de aangewezen kamer.

Ik twijfelde even voordat ik de deur opende. Ik keek naar Harry en kreeg nieuwe tranen in mijn ogen.

Zijn gezicht was lijk bleek en zijn ogen gesloten. Ik liep naar het bed en ging naast hem zitten.

Eerst bleef ik stil zitten totdat ik de tranen van mijn wangen veegde en zijn ijskoude en stijve hand vast pakte.

''Hey baby...'' Zei ik, niet opkijkend van zijn hand.

Hij streelde met zijn duim over mijn hand. ''Hi, Lou.'' Meer tranen begonnen uit mijn ogen te stromen bij het horen van zijn stem.

''Louis? Alsjeblieft, kijk me aan?'' Langzaam keek ik op naar het lachende gezicht van Harry.

Hij legde zijn hand tegen mijn wang, waar ik meteen tegenaan leunde.

''Nu nog zien of mijn lichaam ze wil hebben...''

Ik knikte mijn hoofd. ''Waarom ben je zo stil en afwezig, Lou? '' Harry zijn stem klonk onzeker en bang. ''Hebben de dokters iets gezegd? Is er iets mis gegaan?''

Ik schudde wild mijn hoofd en ging naast hem op bed zitten.

''Nee, nee. Er is niets mis gegaan. Maar ik... Ik ben nog nooit zo blij geweest.''

Harry's glimlach verscheen weer op zijn gezicht. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte hem heel voorzichtig tegen me aan.

''je weet niet half hoe gelukkig ik me voel dat ik jou vast kan houden, je stem kan horen en je voel ademen...'' mompel ik. Harry glimlacht tegen mijn schouder. ''Ik ook.''

Ik kijk hem aan en staar in zijn groene ogen. Ze staat vol slaap. Ik heb moeite om niet te lachen als ik zijn ogen dicht zie vallen.

"Ben je moe?" Vraag ik zachtjes.
"Mm." Bromt hij. "Zal ik weg gaan zodat je kunt slapen?" Snel opent hij zijn ogen.

"N-nee! Ik wil nog niet dat je gaat!" Zijn ogen zoeken de mijne, maar vallen toch weer een beetje dicht.

"Hey, hey. Geen zorgen. Ik blijf hier okè?" Hij knikt zijn hoofd en ontspant weer een beetje.

"Kom bij me liggen?" Vraagt hij met smekende ogen. Ik zucht. "Harry... Je bent zo fragiel. Ik weet niet of dit een goed moment is..."

"Natuurlijk wel! We doen gewoon voorzichtig." Hij schuif naar links en gaat een beetje op zijn zij liggen.

Langzaam ga ik naast hem liggen. Ik open mij armen en voorzichtig rolt Harry er in. Hij legt zijn hoofd op mijn borst, ik sla mijn arm om zijn schouders en verstrengel onze vingers.

Harry slaakt een lange zucht en brengt onze handen naar zijn lippen. Hij plaatst een zachte kus op mijn knokkels.

"Wel gek dat je zo stil bent wanneer je blij bent. Ik dacht dat je mschien iets drukker zou zijn."

Ik drukte een kus op zijn hoofd en grinnikte. "Ik moet voorzichtig doen met jou. Dus ik hou me liever even rustig." Harry gaapt en knikt zij hoofd.

"Ga slapen, Haz. Je hebt je rust goed nodig." Al snel valt hij in slaap.

Ik begin wat met zijn haar te spelen. Daar word ook ik slaperig van.
Maar voordat ik echt in slaap kan vallen komt Anna binnen.