The Bucket list

18.

Louis pov.

Na een half uur liep ik mijn kamer weer in en ging naast Harry zitten. Zijn krullen hingen voor zijn gezicht, zijn ogen waren dicht en hij was zachtjes aan het snurken. Ik grinnikte. Ik ging met mijn vingers door zijn haar, het word steeds langer en ik ben er gek op. Harry bewoog een beetje in zijn slaap. Eerst dacht ik dat hij zich alleen omdraaide, maar zodra ik een verstikkende snik hoorde en hij nog meer begon te woelen wist ik dat hij een nachtmerrie had. Ik schudde aan zijn schouders, maar hij werd niet wakker.

''Harry. Harry! Hazza!'' Zijn ogen vlogen open en hij sprong in mijn armen. ''Hey. ssssh. Het was maar een droom.'' Hij schudde zijn hoofd en stond op. ''Nee, het ging over mijn moeder.'' Ik blijf zitten terwijl Harry heen en weer aan het ijsberen is. ''Ze viel van de trap.'' Hij wrijft de slaap uit zijn ogen en kijkt me aan. Zijn ogen zijn rood van het huilen hiervoor. ''Oh...'' Ik kijk naar de grond niet wetend wat ik moet reageren.

''Is je vader boos?'' Ik schud mijn hoofd. ''Hij bood zelfs zijn excuses aan."Harry knikte en keek naar zijn handen. Ik stond op en liep naar hem toe. Zodra ik voor hem stond greep ik zijn handen. Hij bleef naar onze handen kijken en maakte geen oogcontact. Ik liet een stille zucht horen.

''Harry, je weet dat ik niet meende wat ik tegen je zei zonet.'' Hij knikte, maar keek me nog steeds niet aan. Ik liet een van zijn handen los en tilde zachtjes zijn kin omhoog. Zijn ogen keken in de mijne. Ik leunde snel naar voren en zette mijn lippen op de zijne. Hij sluit zijn ogen en ik doe hetzelfde.

''Het spijt me, Hazza. Ik meende echt geen woord van wat ik zei. Ik was alleen pissed. Niet op jou, maar op hem.''

Hij knikte weer voordat hij me aankeek. ''Het is gewoon... Ik heb niet echt een vader gehad die om me gaf. Ik kan zien dat Mark... Meneer Tomlinson?''

Ik grinnikte en Harry schudde zijn hoofd met een verwarde uitdrukking.

''In ieder geval. Hij geeft wel om je Louis. Ik heb nooit een vader figuur gehad die er voor me was. Jij hebt dat wel, Ik kan het niet aanzien als dat verpest word, Louis.'' Zei hij zachtjes.

Ik voelde mijn hart smelten. Het enige wat er in deze jongen zit is liefde. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte hem dicht tegen me aan. ''Het spijt me, Harry. Je hebt gelijk. Het is af en toe gewoon moeilijk, aangezien hij er nooit is. En als hij er dan is zegt hij altijd de verkeerde dingen. Ik wil niet de hele tijd boos op hem zijn, maar als hij dat soort dingen zegt over iemand waar ik mijn leven voor zou geven...''

Ik schudde mijn hoofd en duwde mijn Neus in Harry zijn nek. Klinkt het raar als zijn geur me rustig maakt? Ik weet niet wat dat is. ''Ik snap het, Louis. Ik zou nu ook niet in eens normaal kunnen doen tegen mijn vader als hij voor mijn neus zou staan.''

Ik trok terug en pakte zijn hand. ''Zullen we dan maar weer naar beneden gaan?'' Harry gaf me een brede glimlach en knikte. ''Oh en Louis...'' Ik draaide me om. Harry stond met een rood hoofd naar me te staren.

''Volgende keer als je iemand zoent en er kijkt een homofobisch iemand... Laat hem dan alsjeblieft niet alleen binnen achter? Dat was echt een vreselijke ervaring.''

Ik proeste  het uit van het lachen. Harry stond er heel ongemakkelijk bij. ''H-Het is niet grappig. Iedereen staarde mij aan. ''Sorry, Sorry. Ik zal het nooit meer doen.'' Ik pak zijn hand en samen lopen we naar beneden.

Het eten staat nog steeds op tafel. Mijn moeder kennende weet ik dat ze dit etentje af wil maken. Ik trek Harry mee naar de plek waar we eerder zaten en we gaan zitten. Mijn moeder komt binnen lopen. Ze kijk Harry even aan voordat ze hem omhoog trekt en haar armen om hem heen slaat.

''Het spijt me, Harry. Mark had het recht niet om dat tegen je te zeggen. Je hoort bij deze familie, Harry. Maakt niet uit wat er gebeurt.'' Harry glimlacht breed. ''Dankjewel.''