The Bucket list

26.

Louis pov.

Ik maakte me nu al een aantal dagen flinke zorgen om Harry. Hij bleef maar hoesten en zijn stem was schor en zacht. De zusters zeiden dat dit er allemaal bij hoorde, en dat het wel goed zat als we naar Noorwegen zouden gaan, maar ik had mijn bedenkingen.

Eerst had ik tegen Harry gezegd dat we thuis moesten blijven, maar hij gaf niet op met zeuren en smeken of we 'alsjeblieft' toch konden gaan. Nu zitten we hier. Aan de chocolademelk in een restaurant in Noorwegen.

Harry kucht in zijn hand. Hij kijkt ernaar en zijn ogen worden groot. Ik trek mijn wenkbrauwen op. ''Wat?'' Zijn hoofd schiet omhoog en hij knijpt zijn hand tot een vuist. ''Er zit slijm aan mijn hand. Tis echt ranzig. Ik ga even mijn handen wassen. Ik ben zo terug oké?''

Hij staan op en loopt weg. Mijn hart begint sneller te kloppen zodra mijn ogen op zijn hand vallen. Ik zweer dat ik iets roods zie. ''Harry!'' Roep ik nog, maar hij is al uit mijn zicht verdwenen.

Ik voel mijn mondhoeken omlaag krullen terwijl ik mijn gezicht in mijn handen duw. Tranen vormen in mijn ogen, maar ik dwing ze terug. ''Mijn God...'' Fluister ik en haal gefrustreerd mijn hand door mijn haar.

Als Harry terug komt lacht hij naar me. Ik geef hem een kleine glimlach terug waardoor er een frons op zijn gezicht verschijnt. ''Wat is er?'' Ik schud mijn hoofd en geef hem een grotere glimlach.

''Niets, baby. Ik maakte me alleen zorgen om je.'' Harry rolt zijn ogen en zucht. ''Stop daarmee. Kunnen we gewoon genieten?'' Ik knars mijn tanden. ''Niet als jij bloed ophoest en het me niet verteld.'' Mompel ik onder mijn adem.

''Hm?'' Ik steek mijn hand op. ''Niets. Laten we er gewoon een leuk weekend van maken.'' Harry lacht en ploft neer op mijn schoot. Hij duwt zijn neus in mijn nek. Ik kan er niets aan doen, maar mijn glimlach valt weer zodra ik hoor hoe piepend zijn adem klinkt.

Hij geeft me een kus in mijn nek. ''lou... Alsjeblieft stop met jezelf zo'n zorgen te maken. Ik voel me zo fit als een hoentje.'' Ik lach om zijn vastbeslotenheid en druk een kus tussen zijn krullen, die bij elkaar worden gehouden met een bandana.

****

Een paar minuten later lopen we hand in hand door de sneeuw heen te banjeren. We hebben een klein huisje gehuurd midden in het bos. Uiteraard heb ik ervoor gezorgd dat er een huisje naast staat waar de verpleegsters en verplegers kunnen slapen in het geval dat...

We liepen door het bos toen Harry plots mijn hand zowat fijnkneep en stopte met lopen. Ik keek hem aan en zag dat hij met grote groene ogen naar een boom stond te staren. ''Louis... kijk achter die boom.'' Ik keek naar de boom en zag een spitse neus met twee felle ogen.

Mijn ogen werden groot zodra ik zag dat er meerdere wolven rond de boom stonden. ''Lopen. Nu.'' Siste ik en begon te lopen. Harry trok zijn hand uit mijn grip en schudde zijn hoofd.

''Nee. Ze doen niets. Kijk nou wat een mooie beesten. Holy shit.'' Zijn ogen twinkelden terwijl hij naar de wolven keek. Ik slikte een brok in mijn keel weg en keek schichtig om ons heen of er nog meer wolven waren.

Harry giechelde zachtjes. ''Oh wat Boo? Ben je bang voor een paar wolven? Kijk eens goed. Ze zijn aan het eten van een beest. Daar hoeven ze geen moeite voor te doen. Ze vallen ons nu echt niet aan als je daar soms bang voor bent.''

Ik stak mijn neus in de lucht. ''Ik ben niet bang. Het is gewoon eh... Ik heb het koud en... Ja.'' Harry schudde zijn hoofd en liep dichter naar de wolven toe. Mijn ogen werden groot toen ik een van de enorme beesten naar hem toe zag lopen.

Harry stond stokstijf stil terwijl ik in de houding stond om keihard te schreeuwen en wild mijn armen te bewegen.

''Waag het niet om te bewegen.'' Fluisterde Harry. De wolf kwam steeds dichterbij totdat hij letterlijk een halve meter van mijn Harry af stond. ''Harry...'' Piepte ik uit.