The Moon Wolf

Continue

P.O.V Noïs

'Kom we kunnen dit. Ehm heeft een van jullie een idee waar we heen moeten?' Vraagt Drew opeens. 'Eeeeehm.' Zegt Jille stotterend. 'Serieus? Jullie hebben me van m'n pack en m'n mate weg gehaald voor een zoektocht en jullie weten niet eens waarheen?' Zeg ik boos. 'Nee ik weet waar we heen moeten nou eigenlijk hoe jullie de weg kunnen voorspellen.' Zegt hope opeens. Ik kijk haar vragend aan. 'Ja dat is zo'n moonwolf dingetje.' Zegt ze. 'En hoe weet jij dat dan?' Vraag ik. 'Ik heb veel research gedaan over de moonwolf enzo het zouden sterke en machtige wolven zijn voorbestemd om goden te worden. Ik had verwacht dat ehm.. Ze iets groter zouden zijn.' Ik en Jille kijken haar beledigd aan. 'He! We zijn ehm groot.' Zegt Jille twijfelend.

'Maar oke jullie kunnen de weg bepalen door met de Fire Opal te mediteren en dan gaan jullie de geesten wereld in. De geesten laten jullie de weg zien en dan weten jullie waar we heen moeten!' Zegt Hope vrolijk. 'Oke mooi en waar is die Fire opal? Jullie hebben hem toch wel?' Door het zwijgen weet ik het antwoord al. 'Meen je die?' Zucht ik 'hij licht in de Fire Wolves pack. Het verhaal gaat dat de goden hun de Fire opal hebben geschonken dus ik heb geen idee of ze die wel willen afgeven.' Zucht Drew. 'Nou Lets go en dan gaan we het proberen!' Zeg ik vol hoop. Ik begin te lopen tot ik Jilles stem hoor 'andere kant op.' Ik word rood en draai me om. 'Ssssssht.' Zeg ik schamend. Ze lachen en lopen met me mee. 'Dussssss wat is het plan?' Vraag ik. 'Ehm daarheen gaan en netjes vragen.' Zegt Jille gelijk. 'Ehm oh oke.' Zeg ik zuchtend ik had een gevecht verwacht. Niet dat ik dat wouw ofzo ehm geweld is on nodig. 'Nou gaan we nog rennen of niet?' Vraag ik. Ja! Ik heb veel te lang stil gezeten hiero! Zegt mijn innerlijke wolf Lila. Ik verander en begin te rennen. Ik voel het zachte gras tussen mijn poten en de wind tussen mijn haren. Ik kijk opzij en zie dat Jille Drew en Hope ook zijn veranderd. Ik geniet van de vrijheid. Ik heb geen last meer van July en ik heb geen verplichting meer als Luna het voelt zo fijn om weer vrij te zijn. Ik ren achter Hope aan omdat die de weg weet. Ik spring over een boomstam heen. Ik voel iets kraken terwijl ik de stam niet eens heb geraakt? Ik wacht tot ik het gras weer onder mijn poten voel maar dat komt niet. Verbaasd kijk ik omlaag en zie dat ik zweef. Ik glimlach en maak een salto in de lucht. Mijn vleugels zijn terug gegroeid! Ik ga boven Jille vliegen. BOE schreeuw ik via link. Hij schrikt en struikelt over een wortel van de boom. Ik land op de grond en barst in lachen uit. Wat er heel debiel uit ziet als wolf. Hij staat op en schud het mos uit zijn witte vacht die nu niet zo wit meer is. Hope en Drew zijn ook gestopt om te lachen om Jille. Drew kijkt me heel lang aan. Wat? Nog nooit een wolf met vleugels gezien? Vraag ik lachend via link. Hij schud zijn kop en haalt zijn schouders op. Ik lach vrolijk en vlieg een stukje omhoog zodat mijn poten een stukje boven de grond zweven. Waarom kan ik dat niet?! Klaagt Jille. Idk Jaloers? Vraag ik lachend. Hij schud zijn kop. He! Niet geheime gesprekken houden hier! We moeten ff iets overleggen linkt Hope en dan veranderd ze. Ik knik en verander ook maar ik blijf zweven. 'Chilllll.' Zeg ik vrolijk als ik merk dat mijn staart oortjes en vleugels er nog zijn. Ik ga zitten op het gras en luister naar Hope. 'Oke hun pack is dichtbij nu en ehm ze zijn een beetje apart. Vergelijk ze maar met indianen ze zijn gesteld op de natuur en gedragen zich ook alsof ze een zijn met de natuur dus voorzichtig zijn ze hebben goede camouflage dus ze kunnen overal zijn.' Verteld ze. Iedereen knikt. We besluiten verder te gaan als mens. Ik vlieg iets boven de grond omdat ik te lui ben om te lopen. We kijken goed om ons heen. 'Zouden ze ons zien als vijanden?' Vraagt Drew. 'Ik heb geen idee.' Zegt hope als reactie.

Ik hoor de wind achter me suizen. Ik wil aan de kant gaan maar het is net te laat ik voel een stekende pijn door mijn vleugel en val op de grond. 'Aaah.' Schreeuw ik van de pijn. Een grote speer zit door mijn vleugel heen en het druipt paars spul. Ik word er duf van. Ik hoor allemaal geluiden om me heen maar kan niet plaatsen wat het is. Ik probeer met m'n hand naar de speer te komen om hem eruit te halen maar alles verslapt opeens. Ik voel me als verlamd en kan niet meer bewegen. Ik ruik de geur van kanima gif. Dat stomme verlammend spul. De pijn in mijn vleugels word te erg en in een seconde is alles zwart.

P.O.V Jille

Noïs schreeuwt en valt op de grond met een speer door haar vleugel. Ze rijkt met haar hand naar de speer maar verlamd. Shit kanima gif! Ik kijk sluw om me heen en opeens rennen er wolven uit de bosjes. Ik verander en ontwijk nog net een bruine wolf. Ik zie nu al dat we in de minderheid zijn. We zijn omsingeld. Een stuk of 10 tegen ons vier, ik kijk naar Noïs die knock out is gegaan, nouja nu drie. Ik voel een harde klap tegen mijn kop en dat word het zwart.

Ehm hey mensen! Dit was een beetje onverwachts he? Ja haha snap ik. Ik heb dit boek afgerond zoals jullie weten. Maar er was een deel twee. Die werd veel minder gelezen en dan denk ik het is toch hetzelfde verhaal in een ander boek? Nouja om misschien de lezers weer omhoog te helpen ga ik verder in dit boek. Voor de mensen die WEL deel twee hebben gelezen (thanks jullie zijn trouwe lezers ) Dit zal iets anders gaan dan deel 2 ging. Ik heb spijt van een paar dingen die ik heb geschreven dus kan ik dat nu goed maken. Have fun lezen! <3 XXX Lilaroos