The Moon Wolf

The unknown

P.O.V ???
Ik sluip rond door het bos opzoek naar hun. Ik kijk omhoog naar de sterren maar voel niks. Ik moet ze vinden voordat het te laat is! Voordat hij ze vind. Ik kijk weer om me heen en loop de kant op waar mijn gevoel me heen leid. Ik hoor takjes breken naast me in een snelle beweging heb ik me omgedraaid. Wachtend op datgene wat de takjes brak. Maar er komt niks. Ik voel en spring razend snel opzij waardoor ik nog net een klauw kan ontwijken. Ik draai me om en zie een wolf. Ik wil veranderen maar besef het met weer. Ik grijp naar mijn katana en kijk woest naar de wolf die op het punt staat me aan te vallen.

P.O.V Noïs
Ik lig nogsteeds op de vervloekte grond. Ik haat Kanima gif en het word nu gewoon in me gepompt alsof het water is. Alleen je hoofd kunnen bewegen is echt schijt. Ik roep naar Hope en Drew maar ze zijn nogsteeds knock out. Jeez hoelang kan je knockie blijven?! Ik voel me vreselijk na wat Jille linkte. Hij had z'n link open laten staan de sukkel. Maar nu weet ik wat hij van me vind. Ik kan er niks aan doen dat ik het ongedeerde kind ben. Maar danm het verhaal is zo weird. Ik vraag me af wat hij aan het bespreken was toen ik de link verbrak. Eindelijk gaat de deur open en Jille stapt naar binnen. Ik draai m'n hoofd de andere kant op. Ik voel twee armen die me rechtop zetten. Hij dwingt me naar hem te kijken. 'We gaan hier weg. Sorry.' Is het enige wat hij zegt. Hij laat me los niet wetend dat ik weer met een harde klap op de grond terecht kom. 'Sorry!' Zegt hij snel. Als hij Drew en Hope los en wakker heeft gemaakt haalt hij het slangetje uit me zodat er geen kanima gif meer in me komt. Hij tilt me op en loopt de deur uit. 'En de Fire stone dan?' Vraag ik. Hij schud zijn hoofd en gebaard dat ik stil moet zijn. Ik zucht. Ik kijk om me heen als we het gebouw uitlopen. Dit is het enige staande gebouw van het hele dorp! De rest zijn allemaal indianen tenten! Overal lopen mensen rond die net zo gekleed zijn als indianen. Het verbaasd me maar vult met ook met vastberadenheid. (IT fills you with DETERMINATION✨ oke sorry verder met het verhaal) ik kijk verder om me heen. De mensen lijken totaal niet bang en laten ons gewoon doorlopen. Als we het bos in zijn en het door achter ons verdwijnt zucht ik weer. 'Wat moeten we nu doen dan? Zonder die Fire stone?' Zeg ik chagrijnig. 'Ik heb hem.' Mompelt Jille 'wat?' 'Ik heb hem!' Zegt hij nu harder. Hij lijkt niet blij meer neutraal of wacht... Hij straalt schuld uit. Waarom schuld? Heeft hij spijt van wat hij gezegd heeft of? Ik hoor iets rinkelen en vallen. Ik draai m'n hoofd en zie dat een doosje is gevallen. 'Shit!' Jille laat me meteen vallen en rent naar het doosje. Met een doffe klap lig ik op de grond. Ik kreun even en kijk omhoog. 'Auw!!' Zeg ik boos. 'Kom maar ik draag je wel Jille lijkt niet helemaal bij zichzelf te zijn.' Zucht Drew als hij me optilt. Ik kijk nog even naar Jille die het doosje opent en snel weer dicht doet. 'Wat zit er in dat doosje?' Vraagt Hope. 'Oh eh iets van thuis.' Antwoord hij snel iets te snel.

P.O.V ???
Ik haal mijn katana uit de nek van de wolf en zucht. Zonder mijn krachten is dit zo nutteloos. Ik wouw dat ik nog in een wolf kon veranderen. Ik kijk om me heen en loop verder. Ik vang een geur op. Gelukkig heeft mijn reukvermogen me niet in de steek gelaten. De geur ruikt naar wolvenvacht gemixt met Kanima gif? Waarom kanima gif? Ik volg de geur hopend dat het op hun uitkomt. Stap voor stap hopend dat ik geen geluid maak, je weet maar nooit misschien zijn ze dichtbij en misschien heel ver weg. Ik hoor weer takje kraken dus draai ik me razend snel om. Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes. Shit! Een losgeslagen wolf. Een wolf half getransformeerd woeste aard. Zulke wolven krijg je als iemands innerlijke wolf het overneemt en nooit meer terugveranderd. Ik spring opzij als hij met zijn klauw uithaalt. Danmit! Hope waarom heb je dit kut werk aan mij overgelaten door weg te gaan?! Als hij op me wilt springen glijd ik snel onder hem door. Niet zo slim want ik voel een keiharde trap tegen mijn rug. Ik val op de grond maar krabbel weer overeind. Ik kijk de wolf recht in zijn ogen aan waardoor hij nog bozer word. Hij rent recht op me af. Sorry... Denk ik als ik mijn katana recht naar voren steek. Hij doorspiest het hart van de losgeslagen wolf. De wolf stribbelt nog zwak maar verslapt dan helemaal. Ik haal mijn katana uit hem en leg hem op de grond. Hij veranderd in de jongen die hij ooit was. Dat doen alle losgeslagen wolven, als ze sterven geven ze de controle snel weer door aan de persoon die ze ooit waren. Ik kijk hem spijtig aan. Ik probeer de geur weer op te vangen maar hij is weg! Danmit! Ik ren de kant op waar de geur laatst nog was maar ik vang niks meer op. Nee nee nee!!! Ik was zo dichtbij! Ik hoor wild gegrom achter me. Ik draai me om en zie nog een losgeslagen wolf. Ze blijven me ook maar opzoeken he? Zuchtend begin ik het gevecht. De wolf huilt nog naar de lucht en rent op me af.
P.O.V Hope
Ik hoor het gehuil van een losgeslagen wolf die herken ik uit duizenden. Nouja als wolven jager ken ik dat geluid al wel. Drew kijkt me verbaasd aan. 'Wat was dat?' Vraagt hij. 'Oh ik denk gewoon een wolf uit het bos.' Lieg ik. Maar als de losgeslagen wolven hier zijn... Dan moet zij hier ook zijn..