The Moon Wolf

Preparing

 P.O.V Noïs

Grommig loop ik richting Ethan en Revenge die een pauze hebben genomen van het trainen. "Ethan we moeten praten," Zeg ik zonder emotie. Ethan knikt en loopt met me mee. "Ik moet op reis, het gaat om mijn vleugels, een stem vertelde me dat ik het kan fixen maar dat de wonden absoluut niet gehecht mogen worden. Ik heb twee dagen voordat," Even laat ik het stil, "Voordat het fataal word. Ik moet dus zo snel mogelijk gaan, alleen iemand moet de pack leiden, en ik wil twee mensen meenemen op de reis. Ik wil dit graag bespreken in mijn kamer, haal Jolee op en kom dan naar mijn kamer." leg ik snel uit, Ethan knikt maar ik loop al weg voordat hij nog iets kon zeggen.

Ik zit te wachten in mijn kamer op mijn favoriete stoel, tenminste vroeger was het mijn favoriet. Ik kijk om me heen, dit was het eerste huis die we hadden gebouwd, het begin van onze pack. Ik en Gale samen een pack opbouwen. Terwijl ik weg was is er best veel veranderd, Gale heeft het geweldig gedaan, veel meer mensen horen bij de pack nu, het is echt een dorp geworden. Er zijn zelfs training's velden! Winkels, bankjes hier en daar, huizen en alles wat er nodig kan zijn. Ik wou dat ik erbij was geweest. 

Opeens word er op de deur geklopt, Jolee en Ethan komen binnen. Waarom kloppen als je toch gelijk binnen komt? Ze gaan zitten en kijken me aan. "Ethan heeft me bijgepraat." Zegt ze op een harde toon. "Je bent net terug en je wilt gelijk weer gaan? Je bent een Luna! Je kan niet maar zo je pack verlaten! Ons achterlaten zonder alpha! Zonder luna! Wat moeten we dan?!" Jolee is dus duidelijk pissig. "Jolee ik kan dit fixen, alles. Ik heb gewoon twee dagen nodig." Probeer ik rustig te zeggen. "Twee dagen nodig? Twee dagen en je bent dood bedoel je. Je kan niet ervan uit gaan dat alles gaat zoals jij dat wilt. Deze wereld draait niet om jou Noïs. Denk voor een keer eens aan de mensen om je heen. Denk je dat jij de enige bent met problemen? Nee, en wij kunnen dat niet ineens fixen omdat we zo special zijn en altijd een honderdste kans krijgen!" Woedde brand in Jolee's ogen. Ethan is zelfs zo geschrokken dat Revenge het over heeft genomen. "Jolee," begin ik maar Revenge onderbreekt me. "Luna, Jolee heeft ergens wel gelijk, ook al ben ik het niet eens met hoe ze het brengt." Hij geeft Jolee een snelle afkeurende blik. "Je kan de pack niet zomaar achterlaten, niet weer. Mensen zullen het vertrouwen in je verliezen. Waarom luisteren naar een leider die er toch niet voor hun is? Ik kan je niet hier vast houden, maar denk na voordat je gaat. Laat alles op orde achter, stel een tijdelijke leider in. De pack heeft orde nodig." Ik antwoord even niet. Ik kijk omlaag, gezonken in gedachtes. Het is waar, ik kan niet alles in chaos achterlaten, niet weer.

Opeens komt Emy binnen. "Noïs, we hebben bijna het hele woud afgezocht, ze moeten in iemand anders territorium zijn gevlucht." Ze kijkt naar rond. "Wat is er.. aan de hand?" vraagt ze. Emy wist altijd goed wat er in mensen omging, ze leest emoties makkelijk van je gezicht. "Noïs hier heeft besloten de pack te verlaten voor twee dagen, al is ze niet eerder terug is ze dood." Zegt Jolee snel en duidelijk nog steeds pissig. "Wat?" Is Emy's reactie.

Na Emy bijgepraat te hebben staart ze voor zich uit. "Je moet gaan, je hebt geen keus." Antwoord Emy uiteindelijk. "Wat?! Meen je dat nou serieus?" Protesteert Jolee. "Ja! Al fixt ze dit is het over! Balans hersteld! Dan kunnen we eindelijk weer in rust leven! We moeten nu alles regelen in de pack, ze moet zo snel mogen gaan. Noïs heb je al besloten wie mee gaan en wie vervangend leider word?" Vraagt Emy. Ik knik voorzichtig. "Ethan ik wil dat jij de pack verder leid, jij en Revenge hebben leiders instinct." Jolee laat een bespottelijke zucht horen. "Emy jij helpt Ethan zo goed mogelijk, jij kent onze bondgenoten en de meeste pack leden." Jolee snuift pissig. "En als laatste, Ik wil dat Levi en Jolee met mij mee gaan. Levi is de beste met het mes, ik denk dat hij goed zal zijn mee te hebben. Jolee ik heb jou nodig voor de rest ik ken jou het best en weet dat ik je nodig heb." Zeg ik als laatst. Jolee kijkt me ongeloofwaardig aan. "Je wilt dat IK mee ga? Op een zelfmoord missie? Weet je überhaupt waar we heen moeten? Of wat we moeten doen?" ik schud mijn hoofd. "Ongelooflijk. Prima ik ga mee, maar niet voor jou. Voor de pack, als jij sterft barst chaos los en ik wil niet nog eens mijn pack verliezen." Antwoord Jolee uiteindelijk.

"Oke dan Ethan vertel Levi wat er gaande is en zorg dat hij zijn spullen pakt, niet te veel. Jolee pak ook je spullen voor de reis. Emy zorg dat alles klaar staat voor Ethan om het over te nemen. Ik spreek de pack toe." Ze knikken, Jolee nog steeds woedend.

Ik loop naar buiten en ga voor het pack huis staan. Ik laat mijn oortjes, staart en klauwen weer tevoorschijn komen. Ik huil naar de lucht en wacht.                                                                                             Voor ik het weet staat de hele pack om me heen. De Luna huil werkt nog steeds, mooi.      "Mensen van de Blue Crystal pack. Over een paar minuten verlaat ik ons territorium, ik ga op een korte reis van maximaal twee dagen. Op zoek naar balans, Gale en mijn vleugels. Heb geen zorgen, ik zal terug komen. In de tussentijd laat ik het leiderschap aan Ethan over, hij word geholpen door mijn Beta Emy. Jullie zijn veilig bij hun. Ik zelf neem de andere Beta Jolee mee samen met Levi. Als ik terug ben, zal alles weer in balans zijn, onze pack zal sterker worden! Onze pack zal vergeten wat problemen zijn!" Roep ik uit. Bij de laatste zin juicht iedereen mee. Ik signaal naar iedereen dat ze weer mogen gaan.

Zelf loop ik mijn huis weer binnen en begin ik met spullen pakken.