The Moon Wolf

Forever together

P.O.V Lila
Ik word wakker in een grote ruimte. Noïs? Ik hoor haar niet... Ik sta op. Wacht IK sta op? Normaal is Noïs degene met de controle... Ik kijk nog eens om me heen. Nee.... Ik herken deze plek... Het dodenrijk...

P.O.V Noïs
In paniek kijk ik naar hope. 'Ik ben Lila kwijt en mijn krachten wat moet ik doen!' Ik probeer niet in tranen los te barsten. 'J Jille waarom deed hij dat?! Ik weet dat h hij j jaloers was m maar niet zo erg!' Ik slik weet een traan weg. 'Hij was gewoon jaloers die dingen gebeuren. Maar die idioot heeft het verkeerd gedaan. Lucky you. Hij hoorde zijn nagels in je nek te steken om het af te maken maar hij deed het in je rug. Nu heb je je eigen gaven gehouden die je vanaf je geboorte al hebt en je ligt niet in coma, als je niet dood was gegaan. Jille zal het eerst niet merken maar in de loop van tijd zal hij ontdekken dat hij niet als mens met oortjes vleugels en een staart kan lopen.' Ik kijk het meisje vragend aan. Nou meisje eerder een vrouw. 'Ugh ik ben Lane en heb jullie een tijdje gevolgd. Jullie zijn veel te onvoorzichtig en doen alsof dit allemaal een spelletje is! Toen jullie gevangen werden door die pack gaven jullie je zowat over! Zo'n slecht gevecht heb ik nog nooit gezien dat had ik niet verwacht en al helemaal niet van jou hope. Jullie zagen het nooit aankomen he? Wat Jille van plan was? Dat is omdat jullie te veel vertrouwen.' Lane ziet er niet zo vrolijk uit. Ik voel me gekwetst alsof ze met een speer in mijn hart heeft geboord. Hope kijkt verbitterd naar Lane. Het ziet er niet naar uit dat ze erg goed bevriend zijn. 'Ik weet het Lane wat doe je hier eigenlijk?' Vraagt Hope geïrriteerd. 'Ik kwam jullie in de gaten houden. De console heeft me de opdracht gegeven om de moonwolves te beschermen tegen he....' Ze maakt haar zin niet af. 'Het is niet belangrijk tegen wie.' Zegt ze er achteraan. 'Toch wel. Wat was het ook alweer wat je altijd zij? Oja ken je vrienden maar je vijanden beter of vecht nooit tegen iets wat je niet kent. Dus vertel waar tegen vechten we?' Zegt hope alsof ze Lane voor schut wil zetten. ' "we" vechten nergens tegen "ik" vecht er tegen want jij bent terug geroepen naar de console.' Er lijkt een kleine schok door hope heen te gaan. 'N nee dat zouden ze niet doen ze hadden belooft om me vrijer te laten.' Ze probeert de schok van zich af te schudden maar haar stem klinkt trillerig.

P.O.V Jille
Ik ren door het bos met het geweldige gevoel van kracht in mijn poten. Maar ik voel nog iets. Het knaagt. Je schuld gevoel? Hoor ik een stem in mijn hoofd zeggen. J ja? Wie ben jij? Ben je me nu al weer vergeten? Ik ben het July! Ik trek mijn ogen tot spleetjes. Ga weg July ik zal je nooit vergeven om wat je met Noïs hebt gedaan. Haha! Laat me niet lachen! Haha! Wat ik haar heb aan gedaan? Weet je wel wat JIJ haar hebt aan gedaan? Je hebt haar kracht gestolen ze is haar innerlijke wolf kwijt kan niet meer veranderen! Oh haha en ligt in een coma of is ondertussen al dood. Nee! Nee ze is niet dood! Je zag haar toch zo levenloos op de grond liggen? Je zag het met je eigen ogen. Je hebt haar vermoord. Ik schud mijn hoofd wild. Nee! Ga we... Ik zie de boom naderen maar ben te laat met uitwijken. Een harde klap en alles word zwart.

P.O.V Lila
Ik ren door de witte ruimte opzoek naar een uitweg terwijl ik al weet dat het nutteloos is. Overal om me heen zitten op staan wolven die ook dood zijn. Ook. Ik ben dood wacht nee dat was ik al maar ik ben hier weer. Als je in wolf vorm dood gaat kom je in een speciale witte ruimte terecht apart van de mensen. Heel soms als je geluk hebt word je aangewezen als iemands Innerlijke wolf. Iedereen wacht op het moment dat je word aangewezen als innerlijke wolf maar niet iedereen word uitgekozen. Sommige zitten hier tot ze klaar zijn om uitgewist te worden. Ik weet nog hoe mijn oude leven was. Het was geweldig! Technologie bestond toen nog niet het was rond de middeleeuwen denk ik. Ik heb lang gewacht om aangewezen te worden maar het is gelukt. Ik was een dorpsmeisje. Toen waren er nog niet zoveel wolven, maar ze waren er wel. Als je er een was en het dorp kwam erachter werd je.... Onthoofd voor mannen en levend begraven voor vrouwen. Ik weet nog hoe bang ik was op die ene dag. Die ene dag waar mijn leven veranderde.
•flashback•
27 maart 789

Angstig zit ik thuis op de stoel. Vandaag is het de dag. Vandaag word getest wie een wolf is en wie niet, wie gedood word of niet. Ik ken het geheim van Jay. Hij is een weerwolf en hij heeft mij vertrouwd met zijn geheim. Ik weet niet wat ik zou moeten doen zonder hem, normaal tijdens de controle dag gaat hij het bos in maar deze keer hebben ze de poorten extra vroeg gesloten! hij kon niet meer ontsnappen. Hij heeft me al zo vaak verteld dat als hij dood zou gaan hij terug zou komen voor mij. Hij heeft me verteld over innerlijke wolven dat je terug kan komen als je dood bent gegaan omdat voor een nieuwe wolf te zijn. Maar ik ga het niet accepteren ik ga hem redden koste wat het kost. De bellen van de klok luiden het is tijd. Ik loop met mijn zus naar buiten, de meiden moeten in een andere rij dan de jongens. Aan de andere kant van het plein zie ik Jay staan. Het verdriet breekt al in me los. Iedereen word een wolfsbane bandje omgedaan, als er bij jou een brandvlek achterblijft ben je een wolf. Als bij mij het bandje omgedaan word voel ik natuurlijk niks. Ik kijk naar Jay die het bandje ook om krijgt. Hij kijkt me met een pijnlijke blik aan hij verbijt de pijn! Als de mannen de bandjes eraf komen halen staan de tranen al in mijn ogen. Ik heb mijn bandje nog om en besluit mijn plan uit te voeren. Ik begin het bandje heel hard langs mijn huid te schuren zodat het een brand wond achterlaat. Als de man mijn bandje afdoet gaat alles opeens heel snel. Ik word vastgegrepen door de man en overal om me heen hoor ik mensen WEERWOLF! roepen. Ik kijk naar Jay die is overgeslagen door de mannen. Als een wolf word gevonden komt er een heel ritueel dat geeft hem tijd om te ontsnappen! Ik kijk hem met een glimlach aan en maak een gebaar "Ren''. Hij schud zijn hoofd. Opeens word ik hard tegen de grond aan geduwt. Ik val in een gat en weet gelijk wat het betekent, ze gaan me begraven. Ze hebben mijn armen en beneden aan elkaar vast gemaakt zodat ik niet kan tegenstribbelen. Ze beginnen met zand gooien over mijn hoofd. Ik houd mijn adem in en mijn mond dicht. Ik heb nooit zo willen eindigen maar ik heb het voor Jay over. Als ik het bijna niet meer houd hoor ik iets heel vaag ondanks het zand in mijn oren. Het klinkt als gegrom? Nee Jay! Ik hoor een vaag graaf geluid en voor ik het weet kan ik mijn ogen weer openen. Jay staat er als wolf hij heeft me uitgegraven! Hij druipt bloed van de pijlen in zijn vacht. Ik sta op uit het gat maar voel gelijk een steek door mijn rug. Ik voel het metaal door mijn buik heen komen. Jay kijkt me met gebroken ogen aan. Ik val neer en Jay komt tegen me aan liggen. Hij zit helemaal onder de pijlen en kan het elk moment begeven maar hij blijft bij me. In een flits heeft hij me gebeten en staan zijn tanden in mijn arm. Ik schreeuw het uit van de beet. Ik voel zoveel in mijn lichaam veranderen en voordat ik het weet lig ik op de grond als een licht grijze wolf. Ik kijk hem triest aan en leg mijn kop op hem. Zo zullen bij elkaar blijven tot in de eeuwigheid. Hoor ik zijn stem in mijn hoofd zeggen.

Alles word wit en ik sta opeens in een witte ruimte met Jay tegenover me. 'Welkom in het dodenrijk van de wolven. We zullen voor altijd bij elkaar zijn tot het leven ons scheid en zelfs daarna nog we zullen elkaar blijven vinden' zegt hij terwijl hij me knuffelt. Tranen lopen over mijn wangen 'voor altijd bij elkaar.'

-Einde Flashback-

Ik glimlach bij de gedachten van Jay. Hij had gelijk toen we terug gehaald werden uit de dood om een innerlijke wolf te worden hebben we elkaar weer gevonden. Misschien zijn Noïs en Jille bestemd om broer en zus te zijn maar ik en Jay zullen altijd van elkaar houden. Ik heb Noïs nooit mijn verhaal verteld omdat dat te veel verwarring zou brengen. Maar Jay weet het en ik ook. Er loopt een traan over mijn wang. En toch word ik weer uit zijn armen getrokken door de dood. Ik wil dit niet! Ik wil bij Jay blijven! 'JAAAY' schreeuw ik door mijn tranen heen. Opeens voel ik twee zachte vertrouwde armen om me heen. Ik draai me om en zie Jay staan. 'Ik ben hier. Ik ben er' zegt hij troostend terwijl hij zijn armen weer om me heen slaat. 'Jille heeft Noïs verraadden maar ik zou jou nooit verraadden, Ik ben achter je aan gegaan toen Jille zijn nagels in Noïs rug stak. Ik zij het toch lieverd Voor altijd bij elkaar.'