The Moon Wolf

The Journey| part 4

P.O.V Dylan
Mijn tanden staan op Ravens nek, klaar om door te bijten. Ik weet dat ik fouten heb gemaakt in het verleden, maar niemand kan zomaar mij en Senne bedreigen. " Doe het dan Dylan, zoals je toen deed. Bijt mijn nek door! Nou ja 'mijn' nek, dit lichaam is alleen maar geleend. Al bijt je door sterft dit persoon, niet ik. Ik zal terug komen en terug blijven komen tot jouw hart eindelijk stopt met kloppen." Zegt Raven zacht. De gedachte dat mijn leven en die van Senne altijd in gevaar zouden zijn door hem maken me alleen nog maar woester. Ik wil net zijn nek doorbijten maar word onderbroken door en luidde stem "STOP!" Geschrokken kijk ik op, daar staat Emy samen met Senne. "Je waagt het niet om door te bijten Dylan. Ethan is de tijdelijke leider hier." Zegt Emy waarschuwend, bijna grommend zelfs. Ben je gek!? Die gast kwam met messen op ons af! En dit is Raven, iemand van vroeger link ik snel naar Emy. "Kan wel zijn Dylan maar Revenge is nou eenmaal een deel van Ethan. Een Revenge spirit dus de hele reden dat Raven zo is geworden is om jou terug te pakken, geen wonder dat dit zijn reactie is." Het is wel duidelijk dat Emy de schuld op mijn pint. Kan allemaal wel zo zijn maar ik laat hem niet zo maar gaan, straks gooit hij een mes in m'n kop! Zorg eerst maar dat Ethan weer controle heeft over z'n lichaam link ik terug. Emy zucht en loopt naar me toe en kijkt Revenge aan. "Revenge laat het gaat, geef Ethan controle terug." Zegt ze alsof het kinderspel is. "Waarom zou ik dat in Gods naam doen!? Hij is de hele reden dat ik dit ben geworden, hij heeft iedereen die ik lief had vermoord! Hij heeft mijn leven verwoest." Sist Revenge. Revenge vecht nog hevig om los te komen maar ik ben net iets sterker. " Dylan is veranderd, hij helpt mensen nu. Verdient niet iedereen een tweede kans?" Zegt Emy rustig. " Het zal wel, ik vertrouw Dylan voor geen meter, mensen veranderen niet." Zegt Revenge dan maar. "Prima blijf hem maar haten maar geef Ethan controle terug en vermoord niemand." Emy beweegt haar hand dat ik van hem af kan gaan. Met veel tegen zin doe ik toch wat ze vraagt. Revenge staat op, schud zijn hoofd, en opeens heeft hij weer een normale oogkleur. "Sorry... ik kon hem niet tegen houden." Verontschuldigd waarschijnlijk die Ethan zich. Ik schud m'n hoofd en loop richting Vive, hij mag dan wel de tijdelijke leider zijn maar ik mag hem niet.

P.O.V Jolee
"Het word donker, we moeten maar eens een plek zoeken om te overnachten." Zeg ik maar eens, we lopen de hele dag al.  "We moeten door, ik heb niet lang meer we moeten het vinden." Antwoord Noïs. Ik gooi mijn tas neer tegen een boom, "in het donker zien we toch niks het is beter om te stoppen." Kaats ik weer terug. "In het donker zie jij niks bedoel je." Sist Noïs. "Weer alleen aan jezelf denken of niet? En Levi dan?" Vraag ik. "Levi kan in het donker net zo zien als in het licht, dat is zijn gave. Wat ken je je Pack genoten toch goed." Het laatste deel zegt ze een stuk zachter, maar net luid genoeg dat ik het hoor. Levi blijft stil. Ik vraag me af of hij hartstikke dom is of gewoon zo trouw aan zijn Luna. Hij lijkt wel haar schoothondje, doet alles wat ze zegt. Nou ik weet wel beter, ik vertik het. Ik plof neer tegen de boom naast m'n tas. Levi doet hetzelfde tegen de andere boom. Noïs gooit haar tas tegen de boom bij Levi. "Ik ben zo terug" zegt ze simpel en ze loopt weg.

P.O.V Noïs
Ik loop weg van Levi en Jolee. Ik twijfel of ik wel de goede keuze heb gemaakt. Ik wist dat Jolee niet mijn grootste fan meer was maar zo erg? We hebben zo veel meegemaakt samen, zoveel gestreden met elkaar en voor elkaar. Wanneer is het zo fout gegaan? Heb ik dan echt haar hele leven verpest?  Ik kijk voor me uit, de blauwe weg is erg duidelijk, het roept naar me. Ik moet volgen al wil ik alles fixen. Ik moet volgen al wil ik blijven leven. De pijn word steeds erger, mijn zicht word steeds waziger. Stoppen en opgeven is geen optie. Overnachten is een slecht idee, dan raken we zo veel tijd kwijt, tijd die ik niet heb. Ik kan ze ook niet dwingen om door te gaan, dat is oneerlijk. Ik maak me zorgen, over alles. Mijn Pack die ik heb achtergelaten zonder Alpha, zonder Luna. Gale die ik kwijt ben, en ik zoek niet eens persoonlijk naar hem. Ik mis hem zo erg, maar ik kan er nu niks aan doen, alleen maar hopen dat de zoek partijen hem vinden. Ik loop terug naar Jolee en Levi, "we rusten maximaal drie uur, halen jullie je slaap maar in ik hou de wacht wel." Zeg ik rustig. Jolee draait zich gelijk om. Levi knikt dankbaar en gaat ook liggen. Gale, ik mis je, waar ben je?

P.O.V Gale
Ik ren, ik ren zo snel als ik kan. Ik ren zo lang als mijn benen me kunnen dragen. Niet weer, ik kan deze keer niet weer gepakt worden. Ze zullen niet langer genaden hebben. Ik moet mijn Pack zien te vinden, of mijn bond genoten. Iemand, iemand die me kan helpen! Mijn arm bloed hevig, mijn been steekt bij elke stap die ik zet. Mijn bloed laat een spoor achter, ik bid dat er geen wilde beesten op af komen. Nog een gevecht kan ik niet meer aan, dit is mijn laatste vlucht poging. Ik heb al zo ver gerend ik zou ze kwijt moeten zijn maar- ik word uit mijn gedachte gehaald door een harde klap. Ik val op de grond en kijk voor me, ik ben tegen een boom aan gerend. Ik kan niet meer... ik sluit mijn ogen klaar om op te geven Gale, ik mis je, waar ben je? Mijn ogen schieten open en ik kijk om me heen, Noïs?