The Moon Wolf

The Journey| Part 3

P.O.V Revenge (in Ethans lichaam)

Ik stap naar binnen. Voor me zit iemand verveelt in de bureau stoel, op de bank in de hoek zit een meisje met blond haar."Ja?" zegt Dylan zonder op te kijken. Het is hem, zijn stem is geen spat veranderd. Ik bekijk hem, hij is ouder geworden. Ik gooi een mes vlak langs zijn hoofd. Hij kijkt verschrikt op. Ook het meisje staat razend snel op. "Wat de hel?!" roept Dylan uit. "Wouw je bent het echt, na al die jaren. Ik had niet gedacht dat ik ooit nog de kans zou krijgen, om je te doden." Grijns ik. Van binnen voel ik Ethan schreeuwen, smeken dat ik me omdraai en weg loop. "Waar heb je het over?!! Ik heb jou nog nooit in mijn leven gezien!!" Dylans ogen staan verwilderd, meer alert nu. "Raven en Lia. Zonder ouders, geen wolven maar normale mensen. Herinner je hun nog?" Spuug ik naar hem toe. Mijn woorden treffen hem als een speer, hij blijft verstijft stil staan. "Dat was jaren geleden, wat heb jij daarmee te maken?" Vraagt hij met onzekerheid in zijn stem. Ik laat mijn ogen pik zwart worden, het kenmerk van wraak spirits. "Dat was ik, ik was Raven. Tot jij ons zo doodde. Je zal boeten, boeten voor wat je hebt gedaan!" Schreeuw ik terwijl ik een tweede mes gooi, dit keer richting zijn hoofd.

P.O.V Jolee

Opeens schiet Noïs overeind. Ze kijkt verward om zich heen, tot ze mij aan kijkt. "Luna! Gaat het? Wat gebeurde er?" Maar dan kijkt Levi haar echt aan. "Luna... je oog." Noïs rechter oog is helemaal puur blauw. Er is geen stukje wit meer te bekennen. "Ik weet waar we heen moeten." Is het enige wat ze zegt. "Zeker? Of is dit nog een leugen? En wat er net gebeurde? Wat was dat? Weer een nieuw kwaad dat zich op speelde? Weer een nieuwe strijd dat we moeten voeren?" Spuug ik naar haar toe. Ze kijkt me aan met pijn in haar ogen. "Misschien is het inderdaad nog een probleem." Antwoord ze. Ik trap tegen een steen aan, klaar met alles en iedereen. "Geweldig." Mompel ik.

P.O.V Noïs

Zodra ik mijn ogen weer open is mijn zicht duidelijk anders. Het is alsof ik naar twee verschillende beelden kijk. Beeld nummer een is zoals ik altijd heb gezien, het tweede beeld heeft een blauwe gloed. Eigenlijk is alles blauw op een richting na, de richting waar wij heen moeten. "Luna! Gaat het? Wat gebeurde er?" Klinkt Levi's stem in mijn oor. Ik draai me om naar hem en hij valt stil. "Luna... je oog." Ah,  tuurlijk, van buiten is dus ook te zien dat ik anders zie. "Ik weet waar we heen moeten." Zeg ik snel. "Zeker? Of is dit nog een leugen? En wat er net gebeurde? Wat was dat? Weer een nieuw kwaad dat zich op speelde? Weer een nieuwe strijd dat we moeten voeren?" spuugt Jolee. Ik kijk haar spijtig aan.. "Misschien is het inderdaad nog een probleem." Antwoord ik. Boos trapt ze tegen een steentje aan terwijl ze iets onverstaanbaars mompelt.

Levi helpt me overeind, "Dus, waar heen?" Vraagt Levi. "Hierheen." Antwoord ik terwijl ik de juiste kant op begin te lopen. "Wat is er eigenlijk gebeurd net?"  Vraagt Levi weer. "Nou, het is eigenlijk een extreem lang en ingewikkeld verhaal. Maar het komt erop neer dat een van de oudste goden genaamd Yellow weer terug is terwijl iedereen dacht dat hij dood was. En Yellow heeft zijn kleur en naam veranderd in Black door al het kwaad in zijn hart. Nou wil Black niks anders dan mij aka het eerste kind, Jille aka het tweede kind en de Dark Wolf aka het derde kind, dood hebben. Nou kwam Blue, ook een van de oudste goden tussenbeiden en heeft me dit oog gegeven om te zien waar we heen moeten." Vertel ik hem. Hij kijk me een tijdje aan zonder iets te zeggen, waarschijnlijk probeert hij alles te plaatsen. Hij kijkt weer voor zich en een zachte "Wow" verlaat zijn mond.

P.O.V Revenge (in Ethans lichaam)

Dylan ontwijkt het mes en veranderd gelijk in zijn wolf. "Oh Dylan, jaren geleden was ik misschien kansloos tegen jou als wolf, maar nu niet meer." Spuug ik terwijl ik op hem af storm. Ik haal uit met het mes in mijn hand maar hij ontwijkt hem. Hij springt op mijn rug en probeert me te bijten, maar ik gooi hem er net op tijd af. Het meisje probeert onder tussen weg te komen om hulp te halen, maar dat laat ik niet gebeuren. Ik gooi een mes richting de deurklink. Ze trekt haar hand net op tijd weg. Ik wil nog een mes gooien maar ik word verstoord door een scherpe pijn in mijn arm. Dylans tanden staan in mijn arm. Ik maak gebruik van dit moment door uit te halen met mijn mes terwijl hij nog in mijn arm hapt. Mijn mes boort zich in de wolf zijn schouder. Ik draai me om en zie dat het meisje al gevlucht is, shit! Ik ren het kantoor uit achter het meisje aan. Maar ik word al snel getackeld door Dylan. Ik voel zijn zware adem in mijn nek. "Doe het dan Dylan, zoals je toen deed. Bijt mijn nek door! Naja 'mijn' nek. Dit lichaam is alleen maar geleend. Al bijt je door sterft dit persoon, niet ik. Ik zal terug komen en terug komen tot jouw hart eindelijk stopt met kloppen." Zeg ik zacht maar toch verstaanbaar. Dylan gromt in twijfel. Ik voel Dylan's woede stijgen. Zijn tanden rusten nu op mijn nek. Net voor hij doorbijt galmt er een stem door het dorp "STOP!"