The Moon Wolf

Broken trust

P.O.V ???
Als ik heb afgerekend met de wolven loop ik verder. Sluw kijk ik om me heen en probeer een geur op te pakken. Ik zucht als ik niks ruik. Ze zullen wel naar de moonpool gaan om de locatie te vinden dus daar ga ik ook heen.

P.O.V Noïs
'Welp en nu?' Vraag ik 'we moeten naar de moonpool om de locatie te vinden.' Verteld Hope. 'En waar is die?' Vraagt Jille nu. 'Stop vragen en volg me gewoon.' Zucht ze. Ik rol met mijn ogen we worden allemaal een beetje opgefokt door dit alles. 'Nou miss opgefokt waarom doe jij zo? Sommige van ons hier hebben een reden om opgefokt te zijn maar ik zie geen reden waarom jij zo gemeen mag doen.' Zegt Drew nijdig. Ik zucht en weet al dat dit fout af gaat lopen. 'Ik? Wat mijn reden is? Dat gaat jullie niks aan! Ik durf te wedden dat Jolee je niet eens mist en al opzoek is naar een andere mate.' Sist ze naar Drew. 'Dat is niet waar!' Schreeuw Drew half hij wilt op haar af rennen maar Jille houd hem tegen. 'Hope doe eens normaal! Weet je hoeveel pijn het doet om van je mate gescheiden te zijn?!' Zeg ik boos. 'Die van jullie is tenminste niet dood!' Schreeuwt ze en met een sprint is ze uit het zicht verdwenen. Het voelt alsof ik een harde klap in mijn gezicht heb gekregen. Iedereen is sprakeloos.

Na een tijd van zwijgen en staren verbreekt Jille de stilte 'we moeten haar maar eens gaan zoeken.' Ik knik ik begin te lopen. We verspreiden ons. Jille gaat link Drew rechts en ik rechtdoor. Ik concentreer en laat mijn wolven oortjes tevoorschijn komen, zonder erbij na te denken verschijnt ook mijn staart en mijn vleugels. Ik spits mijn oren en hoor een heel zacht gesnik. Ik volg het geluid en vind Hope aan de rand van een klein meertje. Ik ga naast haar zitten en leg mijn hand op haar schouder. 'Gaat het een beetje?' Vraag ik. Ze kijkt op en veegt haar tranen weg. 'Ja het was mijn eigen keus..' Snikt ze. 'Wat was je eigen keus?' Vraag ik. 'Om mijn mate te doden.' Antwoord ze. Even lijkt het alsof de wereld stil staat. 'Wat?' Zeg ik kort. 'Ik ben opgeleid als jager. Ik jaag op losgeslagen wolven. In mijn studie vond ik mijn mate, Jale. Ik was zo gelukkig met hem! Maar toen mijn eind examen kwam was een offer. Als je je mate had gevonden moest je hem vermoord om af te studeren. Het hoorde erbij. Ik wouw het niet! Ik weigerde! Maar Jale wouw het niet voor me verpesten dus heeft hij..... Dus hij hij midden in de nacht MIJN mes gepakt en zichzelf neergestoken. Hij wist hoe belangrijk het voor me was en hij deed het voor mij.. Ik heb zoveel spijt.' Snikt ze. Danm dat is heftig. 'Sorry dat je dat moest horen.' Zucht ze. 'Nee is niet erg ehm laten we terug naar de groep gaan. Weet je nog waar de moonpool is?' Vraag ik. 'Hij staat recht voor je.' Zegt ze wijzend op het kleine meertje. volg mijn geur ik heb hope en de moonpool gevonden link ik naar Drew wetend dat Jille het ook zal horen.

P.O.V Jille
Ik wacht tot hope alles heeft klaar gelegd. Ik draai mijn rug naar hun toen en kijk naar het de nagels. Ik zucht weet ik zeker dat ik dit wil doen? Ja. Ja dat weet ik zeker, ik wil al die coole dingen ook kunnen! Ik zet de oranje nagels op mijn eigen en stop het potje weg. 'Noïs! Kan ik je even spreken?' Vraag ik. Ze knikt en loopt naar me toe. Drew en Hope zijn afgeleid dus dit is mijn kans. Een traan ontsnapt mijn oog. 'Het spijt me echt.' Zucht ik. Ze kijkt me niet begrijpend aan maar geeft me een knuffel 'waarom?' Vraagt ze in de knuffel 'hierom.' Ik steek mijn nagels in haar rug en ik voel een stroom van kracht door me heen gaan. Het voelt heerlijk al die kracht! Als ik mijn klauwen uit haar haal valt ze gelijk op de grond. Ik kijk naar haar levenloze lichaam. Haar oortjes, staart en vleugels verdwijnen netzoals haar hartslag? In paniek voel ik aan haar pols maar ik voel geen hartslag... 'Jille....?' Hoor ik een trillende stem achter me. Ik draai me om en zie Drew en Hope staan. In paniek verander ik en ren ik razend snel weg. Ik voel een sterke kracht in mijn poten veel sterker dan normaal. Ik geniet.

P.O.V Hope
Ik kijk Jille na en kniel naast Noïs neer. Haar hartslag is weg.. Ik kijk op naar Drew. 'Heeft hij haar... Vermoord?' Zegt Drew angstig. 'Hij heeft haar krachten gestolen.' Hoor ik een bekende stem achter me. 'Lane...' Zeg ik stilletjes zonder me om te draaien. 'Dus je volgt ons echt al een tijdje.' Zucht ik als ik opsta en me omdraai. Ze knikt. 'Dus je bent vriendjes geworden met de Moon Wolves he? Of nouja Moon wolf.' Zegt ze zonder emotie. 'Is ze nu?' Zeg ik vrezend. 'Nee ze is niet dood haar lichaam gebruikt automatisch een van haar gavens. Als ze zwaar gewond is stopt haar hartslag zodat vijanden denken dat ze dood is.'  Ik slaak een opgeluchte zucht. 'Maar waarom doet hij zo iets?' Vraag ik me af. 'Misschien was hij het zat om het beschadigde kind te zijn.' Zegt ze alsof het logisch klinkt. 'Oh nu je het zegt.. Noïs kon wel altijd meer. Maar hoe komt hij aan de magische klauwen?!' Vraag Ik. 'Van die Alpha gekregen. Ik heb hem ruw ondervraagd.' 'Heb je hem bedreigd?!' Vraag ik. Ze knikt. 'Dat is de enige manier om informatie te krijgen.' Zegt ze met een klein lachje in haar stem. Opeens schiet Noïs omhoog zwaar ademend. 'Jille!' Schreeuwt ze. 'Noïs rustig aan adem in adem uit.' Zeg ik maar ze is vreselijk in paniek. 'Ik hoor Lila niet meer!!! Ik voel mijn krachten niet meer en ik......' ze is even stil 'ik kan niet meer veranderen!'