HEP SENİ BEKLEDİM

FİNAL! "MUTLULUK"



Öncelikle beni hikayemde yalnız bırakmayan herkese çok teşekkür ederim. Umarım hikayemi beğenmişsinizdir. Bu hikaye benim çok yakından tanıdığım birinin kurgulanmış hikayesidir. Zaten gerçeğini yazmış olsaydım Hazan'ın da bebeğinde ölmesi gerekiyordu. Esinlendiğim kişiye Allah'tan rahmet diliyorum.:( Umarım diğer hikayemde beni yalnız bırakmazsınız. Hepinizi "Kara Duvak" hikayeme bekliyorum. Umarım Asude ve Sedat'ın kızının hikayesini de beğenirsiniz! 

İyi okumalar!

.****************.

"Hazan!" genç adamın sesi salona yükselirken onun sesini duyan Neslihan Hanım birden odasından dışarıya fırlamıştı. Zehra da genç adam gibi Hazan'ın yanına koşmuştu. Aziz eli ayağına dolaşmış bir şekilde yerdeki karısını dikkatle kucağına alırken bir yanda da kapıya doğru Murat'a seslenmeye başlamıştı. Bahçede sesleri duyan genç adam Aziz'in kucağında Hazan'ı baygın bir şekilde görünce endişeli bir şekilde onlara doğru koşmuştu.

"Arabanın kapısını aç!" Murat hızla arabaya doğru ilerlerken arka kapıyı açıp seri bir şekilde direksiyona geçmişti. Aziz bir yandan Hazan'ın uyanması için ona sesleniyor diğer taraftan da Murat'a arabayı daha hızlı sürmesini söylüyordu.

"Hazan, hayatım aç gözünü!"

Korku! Genç adamın sesinde ki korku tüm iliklerini titretirken eli ayağı tutmaz bir şekilde karısına uyanması için yalvarıyordu.

"Özür dilerim karıcım, aç gözlerini!" Doktor iyi olduğunu söylemişti. O korkunç günlere yeniden dönmek istemiyordu. Karısının aynı acıları çektiğini görmeye dayanabileceğini sanmıyordu. Gözünden aşağıya akan yaşın bile farkında olmayan genç adam titreyen sesi ile karısını uyandırmaya çalışıyor, narin bir parçayı kırmaktan korkar gibi parmaklarını yüzünde dolaştırıyordu. Sonunda hastane acil servisinin önüne duran araba ile Aziz karısını yeniden kucağına alarak hastaneye girerken "Sedye," diye yardım istiyordu. Onun sesini duyan sağlık görevliler koşuştururken Aziz acil müdahale odasına alınan karısının arkasında elleri başında korkuyla bakarken Murat yanına gelerek "Abi sakinleş biraz, sen böyle yaparsan..." diye onu sakinleştirmeye çalışmak istemiş ama Aziz'in kendisine yönettiği bakışlarını görünce susmak zorunda kalmıştı. Ağır adımlarla geri geri giderek duvarın dibine çöken genç adam iliklerine kadar hissettiği çaresizliğine ağlıyordu.

"Ekrem beyi aramalıyız!" kendi kendine söylenen genç adam Murat'ın ayaklanması ile ona bakmıştı. Karşı taraftan gelen adamı görünce hızla yerinden kalkmıştı. Ekrem Bey acele adımlarla onlara doğru yaklaşıyordu.

"Ne oldu? Neden buradasınız?" Doktor da en az Aziz kadar endişeli görünüyordu. Aziz onun sorusu ile ne söyleyeceğini bilememişti.

"Onu merdivenin dibinde baygın bulduk. Ne olduğunu bilmiyoruz. Hastalığı..."

"Hemen kötüye yorma. Belki başka bir nedeni vardır. Biliyorsun son testler temiz çıkmıştı."

"Evet ama iki ay önce olmuştu bu testleri." Aziz ikna edilmek istemiyordu. Net bir cevap olarak karısının iyi olduğunu öğrenmek istiyordu. Ekrem Bey genç adamın yanından ayrılarak Hazan'ın alındığı odaya girerken Aziz yeniden yere çökmüştü. Acil servisin içine dolan bağrış sesleri ile genç adam iyice içine kapanırken elinden dua etmekten başka bir şey gelmiyordu.

"Oğlum Hazan nasıl? Bir haber var mı kızımdan?" Neslihan Hanım oğlunun başına dikelerek endişeli bir şekilde ona bakıyordu. Aziz yanağında ki ıslaklığı silerek yaşlı gözlerle annesine bakmıştı. "Bilmiyorum anne, içeride ne olduğunu bilmiyorum."