HEP SENİ BEKLEDİM

3. Bölüm- Aziz Karayel

Merhaba arkadaşlar. Evdeyim rahat yazarım dedim ama sanırım bizim evin kalabalıklığını hesaba katmamışım. :) Umarım hikayeyi seversiniz. Bir sonraki bölüm de karşılaşma olacak... :) Keyifli okumalar.

****

Gözlerini kapattığında bir kâbusun içinde olduğunu düşünmeye başlamıştı. Sabah kendisini zor atmıştı evden dışarıya. Annesinin ısrarları genç adamı bunaltırken şirkette ondan kurtulduğunu düşünmüş ama şimdi güvenlikten gelen telefonla kurtulamadığını anlamıştı. Üstelik yanında daha önceden yüz yüze görmediği ama annesinin elinde resmiyle ağzından düşürmediği kızla birlikte. Odasının kapısının tıklatıldığında başını kapıya doğru çevirerek içinden bir dua geçirmişti, "Allah'ım sen sabrımı koru!" diye.

"Ah oğlum biz geldik bak yanımda kim var." Aziz derin bir nefes alarak annesine bakmıştı. Burun delikleri kızdığını belli edercesine açılıp kapanmaya başlamıştı. Üstelik yanında ki kız da arsız bir şekilde genç adama bakmaya başladığında Aziz iyice çileden çıkmak üzere olduğunu hissetti.

"Anne, seninle anlaşmıştık, şirketime gelmeyecektin."

"Aa oğlum neden öyle konuşuyorsun? Hem bak gelin kızıma ayıp oluyor." Aziz daha fazla dayanamayarak elini sert bir şekilde masaya vurmuştu.

"Yeter artık anne, sana kaç kez söyleyeceğim, şirkette bu şekilde davranmana müsaade edemeyeceğimi diye? Hem bu laubalilikte nedir böyle kendine gelin diye seçtiğin kıza bak. Tıpkı kendine benzemiş. Emrivakilerden hoşlanmadığımı bilmene rağmen üzerime gelmeye devam ediyorsun. Şimdi al gelin dediğin kızı ve şirketten çıkıp git." Genç kız adamı sözleri ile yüzünü asarken Neslihan hanımdan yardım ister gibi bakmıştı. Ondan yardım gelmeyeceğini anlayınca kendisi konuşmaya başlamıştı.

"Bu kadar kaba olduğunuza inanamıyorum, sizinle evlenmeyi kabul eden bir bayana nasıl bu şekilde davranırsınız?" Aziz inanmayan bakışlarla karşısında ki kıza bakmıştı. Şirkette işler bu aralar iyi gitmezken bir de egosu tavan yapmış iki kadınla uğraşacak durumda değildi. Üstelik son yaptığı anlaşma iptal olursa bankalardan kredi çekmek zorunda kalacaktı. Ortağıyla sabah yaptığı konuşmada adamın pek iç açıcı konuşmaması genç adamın içini sıkmıştı.

"Bence kendinizi bu evlilik işine fazla alıştırmayın. Nitekim en son isteyeceğim şey annem gibi bir kadınla evlenmek olur." Neslihan Hanım oğlunun sözleri ile çığlık atarak oğluna söylenmeye başlamıştı. Aziz daha fazla dayanamayarak eline aldığı telefonla güvenlik görevlilerini aramıştı. Birkaç dakika sonra kapıda beliren iki güvenlik görevlisine annesi ve yanına ki kızı göstererek "Bayanlara yolu gösterin, bir daha ikisini de ben olmadan içeriye almayacaksınız," dediğinde Neslihan hanım oğluna ateş saçan bakışlarını çevirerek "Bunu bana nasıl yaparsın Aziz, ben senin annenim," dediğinde genç adam başını sallayarak adamlara işlerini yapmasını söylemişti. Kapıdan çıkmak üzere olan gurubu son anda seslenerek durdurdu.

"Bir daha bana haber vermeden şirkete gelmeyi sakın düşünme anne, yoksa kredi kartlarına el koyarım. Ayrıca şu evlenme meselesini yeniden değerlendireceğimi de bilmen gerekiyor."

"Aziz bunu yapamazsın..."

"Yapacağımı biliyorsun anne," dedikten sonra bakışları genç kızı bulmuştu. "Siz de anneme çok fazla uymazsanız sevinirim."

"Umarım pişman olursunuz bana bu şekilde davrandığınız için. Benim kim olduğumu bilmediğiniz belli. Bu davranışınızdan babamın haberi olacağına emin olabilirsiniz."

"Babanıza selam söyleyin, çekilmez kızı ile evlenmeyeceğimi de iletirseniz sevinirim. Kendisine başka bir enayi bulsun."

"Aziz!" Annesinin çığlık gibi çıkan sesi karşısında genç adam güvenliğin onları dışarı çıkarmasını istemişti. İkili ofisten dışarıya çıktıktan sonra annesinin nasıl olup da bu kadar değiştiğine inanamıyordu. Ofisin camından dışarıya bakarken annesi ve yanında ki kızın öfkeli bir şekilde arabalarına binişini izlemişti.