HEP SENİ BEKLEDİM
Çaresiz bir kadının hayatta almak zorunda olduğu en büyük kararın ne olduğunu düşünün. Kişiye göre bu kararlar değişse de Hazan için en büyük karar yüzde onluk yaşam mücadelesine tutunma isteği. Belki yaptığı bencilliktir ama o h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umarım bölümü beğenirsiniz. Keyifli okumalar!
"Neler oluyor burada?" Aziz arabasını kenara çekip annesinin kapısının önünde ki arabaya bakıyordu. Ağır bir hareketle arabasından çıkarak sessizce eve doğru ilerledi. İstanbul'un elit semtlerinden birinde oldukça lüks bir evde yaşayan annesi kapıda hararetli bir şekilde bir adamla tartışıyordu.
"Bakın oğlumla aram bozuldu, hani yeğeninizi ondan ayıracaktınız?" Aziz duyduğu sözlerle donup kalmıştı. Karşısında ki adamın yüzünü göremese de onun kim olduğunu anlaması için yüzünü görmesine gerek yoktu. Hazan'ın amcası oldukça katı bir sesle "Sana getirdiğim kıza dikkat et, o Hazan denen kız için kullanabileceğimiz tek koz," dediğinde Aziz sinirle yumruklarını sıkmaya başlamıştı. O kızı bir yerden tanıdığını biliyordu ve haklı çıkmıştı. Adamın neyin peşinde olduğunu elbet biliyordu ama annesinin de onunla iş birliği yapması genç adamın içini acıtmıştı. Bir anne nasıl olurda bu kadar düşüncesiz olurdu. Oğluna kötülük yapmayı nasıl düşünebilirdi. İleriye doğru adım attığında evin üst katından aşağıya korkulu gözlerle bakan kızı görmüştü. Olduğu yerde kalarak görünmemek için kenara çekilmişti. Şimdi ortaya çıkarsa ikisinin ne yapmaya çalıştığını anlayamayacaktı. Yaklaşık beş dakika kadar bekledikten sonra Hazan'ın amcasının arabasına doğru ilerlediğini görmüştü. Elleri yumruk yapılmış bir şekilde onun gidişini izleyen adam annesinin evin kapısını kapatmasına izin vermeden eve koştu. Kadın daha ne olduğunu anlayamadan Aziz eve girmişti bile.
"Aziz?"
"Sen yine ne dolaplar çeviriyorsun?"
"Senin ne işin var burada?"
"Sana bir soru sordum anne, o adamın bu evde ne işi vardı?" Neslihan Hanım oğluna cevap vermezken Aziz merdivenlere yönelip üst kata çıkarak Nazlı'nın bulunduğu odanın kapısını sert bir şekilde açmıştı. Genç kız korkuyla geri adım atarken Aziz ne söyleyeceğini bilemiyordu.
"Beni hatırlıyor musun?" Genç adamın sorduğu soruya karşılık Nazlı hiç tepki vermeden ona bakmıştı.
"Sana bir soru sordum..." Nazlı güçlükle başını sallarken Aziz genç kızın yanına giderek kolunu tutup onu odadan çıkarmıştı. Nazlı ne yapacağını bilmez bir şekilde korkuyla genç adama ayak uydururken sessizce ağlıyordu.
"Lütfen yapma, beni evden atma..."
"Senin burada kalman sakıncalı o yüzden benimle geliyorsun." Aziz'in Nazlı'yı kolundan tutup merdivenlerden aşağıya indirdiğini gören Neslihan Hanım oğlunun önüne geçmiş "Onu götürmene izin veremem Aziz. Bırak onu..." Aziz annesinin Nazlı'nın kolunu yakalaması ile iyice sinirlenmişti. "Anne bırak kızı..."
"Lütfen..." Nazlı'nın cılız sesi Aziz'in dikkatini çekerken genç adam onun için üzülmüştü.
"İnan bana sokakta kalman bu kadının yanında kalmandan daha iyidir. Merak etme seni emin bir yere götüreceğim."
