HR#2: TORN INTO PIECES

Chapter Six

Mugto ang kanyang mga mata dahil sa magdamag niyang pagluha. Halos nakatulugan na nga lang niya ang kanyang pagiyak eh.

Masakit kase. Naniwala akong mahal niya ako, rest assured nga ako na hindi niya ko sasaktan pero mali ako. Maling-mali dahil ang taong inaasahan kong poprotekta sakin ang siyang nanakit sa kanyang damdamin but the hell i care!

N-naniniwala pa din akong may kaunti akong puwang sa kanya. Na ako ang pipiliin niya kaya nga nakapagpasya na siya. She wants to talk to him. I will listen to his expanation.

Malay ko ba kung pinipikot lang siya ng babae, na nadala lang siya. Man have needs right? Stupid reasons but i dont care anymore.

She dialed his number. Unang ring palang ay sinagot na kaagad iyon ng binata. Why? Hinihinta ba nito ang tawag niya?

[Hello]

"I will wait you at the park" mahinang usal niya bago pinatay ang tawag.

It's still hurt like hell. Pero gusto niyang marinig ang paliwanag nito eh kaya kailangan niyang tiisin. Umaasa pa din sya pero kung wala na talaga hindi niya ipagpipilitan ang sarili dito.

ISANG oras. Isang oras na siyang naghihintay sa park na madalas nilang pagtambayan, malait lang ito sa bahay niya at dito sa park na ito siya noon inabutan ng panyo ni Zue noong time na umiiyak siya dahil sa sobrang inis niya kay --Ugh. nevermind him.

"Chii"

That voice. Huminga siya ng malalim, alam niyang nakatayo ito sa kanyang likuran pero hindi siya nagtangkang lingunin ito dahil baka hindi niya mapigilan ang kanyang mga luha at magunahan na kagaad ang mga iyong tumulo.

"Why?" mahinang tanong niya. Matagal bago ito sumagot pero sana pala ... sana pala hindi nalang ito sumagot dahil ang sa sagot nito ay para na rin sa nitong pinatay.

"I've gotten tired of you"

"Is that so ..." tumayo na siya mula sa pagkakaupo sa swing "This must be Goodbye" Humakbang na siya palayo sa lugar na iyon ng walang lingon-lingon. Mas masasaktan lang siya eh. tama ng dalawang beses na siya nitong pinatay. Thats enough.