HR#2: TORN INTO PIECES

Chapter Fiftheen

She did everything. Halos itaob na niya ang buong Naia Airport mahanap lamag ang binata ngunit bigo siya, Nahahapong naupo siya sa at tumingin sa wristwatch niya.

2:30 pm na pala, malamang sa malamang eh nakaalis na iyon. Shit, bakit ba kase naipit pa siya sa traffic kanina nung papunta na siya dito? Ayan tuloy, nahuli na siya ng dating.

Hindi na niya napigilan ang pamamasa ng kanyang mga mata hanggang sa magunahan ng tumulo ang kanyang mga luha, napasubsob na lamang siya sa kanyang mga kamay.

Her heart aches like being torn into pieces ... Again.

Same feelings, Same pain, Same reason.

"Ma-an?" Dinig niyang tawag sakanya ng isang pamilyar na tinig, nag-angat siya ng tingin at nakita ang binatang nakatyo ilang dipa mula sakanya. Umiiyak na tumakbo siya palapit dito.

"What's the matter? Why are you crying?"

masuyong tanong nito habang inaao siya.

"W-wala na siya, tim. H-he left ..." sagot niya habang patuloy sa pagluha. Its hurt. Big time! And she knew, deserve niya ang sakit na iyon this time. Itinaboy niya ang binata imbes na makinig sa paliwanag nito, sa dahilan nito. 

"Try to find him, again"

"I already did, tim. H-hinanap ko siya mula pa kanina"

Iniangat nito ang mukha niya at pinakatitigan siya sa mga mata.

"Wag kang mapagod na hanapin ang taong mahal mo, Ma-an" bulong nito sakanya habang may ngiti sa mga labi.

Why is he like this? I know, nasaktan ko ito dahil hindi siya ang pinili ko. Wala akong utang na loob. Matapos niya akong damayan at mahalin nung time na sirang-sira ako eh ito ang pinalit ko, iniwan ko siya. But he's always smiling like everythings fine with him. I doesnt deserve him. He deserve better than me, someone who will love him the way as he do.

"Thank you timothy" malungkot niyang saad, sobra siyang naguguilty sa binata. Hes's too good.

"No, Thank you for coming into my life. For letting me love you, Ma-an. I'm very thankfull for everything"