HR#2: TORN INTO PIECES

Chapte Eleven

Matapos nilang magkwentuhan ay umalis na din siya. Hindi na nga sila nagpangabot ng asawa nito, sino ba namang magaakala na sila din pala ang magkakatuluyan? Haha.

Andito siya ngayon sa tapat ng dati niyang bahay. Ewan ba niya, kahit na ilang taon na siyang umalis ay hindi sumagi sa isip niyang ibenta ito. 

"Ineng, ikaw ba iyan?" 

Napalingon siya sa matandang nagsalita. Nanlaki ang kanyang mga mata ng mapagsino ito!

"L-lolay" Hindi siya makapaniwala, sa tagal na panahon ay andito pa din pala ito nakatira.

"Naku, ikaw nga! Aba'y muntik na kitang hindi makilala"

Napangiti siya, wala pading ipinagb ago ang matanda. Sobrang baet pa din nito sakanya, mas nagkaedad nga lang ito at nakasaupo na sa wheel chair.

"Kamusta po kayo?"

"Heto at matanda na, ikaw? Bigla kana lang nawala. Natatandaan ko nga na simula ng maglaho ka eh may binatang natutulog diyan sa labas ng gate mo"

"Po?" natigilan siya sa sinabi nito. Lalaki? 

"Walang paawat ang isang iyon. Isang beses at nilapitan ko, tinanong ko siya kung bakit andun siya natutulog eh halata namang hindi siya pulubi .. ang sagot niya eh hinihintay ka niya. Halos mangangalahating taon din siyang diyan natutulog sa labas kung hindi lang siya sinita ng mga gurad eh baka jan an siya tumira"

Hindi siya makapaniwala sa mgha narinig. Hindi niya mapigilan ang pamumuo ng mga luha sa kanyang mga mata.

"A-ano pong pangalan?" kinakabahang tanong niya, may ideya na siya ngunit gusto niyang kumpirmahin iyon.

"Zue ihaj"

TULALA siya habang naglalakad papunta sa pinaka malapit na parke sa bahay nila. Thank god at naroon pa iyon. Hindi niya makakalimutan ang lugar na ito dahil dito, dito nawarak ang puso niya.

Why? why did he do that? Hindi ba't wala naman na akong halaga sakanya? Bakit nito ginawa ang mga bagay na iyo! Dammit.

Bakit ba ako nagkakaganito? Bakit apektado ako? 

Fuck. may boyfriend ka ng naghihintay sayo Ma-an! Sita niya sa sarili, mariin siyang napapikit para kalmahin ang sarili. Hindi siya pwedeng magpa-apekto.