By Juan Miguel Severo
Ang mga parke ay pasyalan.
Ang mga kalsada ay para sa mga sasakyan.
Ang mga puno, para sa lilim.
Ang mga poste ng ilaw, tanglaw sa dilim.
Sabihin mo sa sarili mo:
Ang mga lugar ay pawang mga lugar lamang.
.....
Huwag kang magkakamaling hanapin maski anino
niya sa tabi mo o ang mga
hakbang ng mga paa niyang dati'y sumasabay sa'yo.
Walang kinalaman ang paglubog ng araw sa init
ng kanyang mga kamay o sa simoy ng hangin sa ginhawa
ng kanyang mga akbay, ang huni ng mga ibon sa iyong tuwa.
.....
Wala na siya.
Ito ang napatunayan ko:
Kaya mong makabisa ang bawat liko ng isang siyudad
nang hindi ito itinuturing na tahanan.
.....
Ang mga lugar ay pawang mga lugar lamang
hanggang mag kasama niyong namasdan ang mga ito.
Ang sementong sahig ay mananatiling tahimik
kung hindi niyo sinulat dito ang inyong kwento
-ang inyong kwento, mga pangako, mga problemang binuo-
paulit-ulit, paulit-ulit
ipapaalala ko sa sarili ko
ang bawat kanto na pinalampas,
bawat sulok na wala mo pang bakas,
ang iyong mukha, ang iyong ulo sa aking dibdib.
Maglalaboy ako hanggang maligaw sa siyudad itong
nakasanayan kong pag-ibig.
Maglalaboy ako hanggang matanggap ko.
Itong mga lugar na pawang mga lugar lamang
at hindi tahanan ng mga ala-ala mo.
BINABASA MO ANG
Hugot Tula
PuisiAng mga hugot tula na andito ay mga hugot tulang tumatak sa aking puso.