Mary's Sweet Revenge [Book2 of Virgin Mary]

SWEET REVENGE》4

KABANATA 4: New Friend

Mary Point of View

Nanatili akong nakatitig saking loptop, at umaasang sana ay mag reply sakin ang Edelbario Company. I know Matteo, can't refuse me for this, and  I make sure he won't regret my request. Pina ikot-ikot ko ang swivel chair while my eyes still looking at the screen of my loptop.

Bukas na ang flight ko pauwi ng Pinas at hindi ko ipag-kukubli kong gano ako ka excite. It's maybe im excited to meet my friends there, or should I say, im so much more excited to work with Matteo. Kaya lang ay mukha malabong mang-yari 'yon dahil wala paring reply ang kompanya nila sa request ko. Talaga bang namimili sila ng client? o sadyang mapili lang talaga itong si Matteo.

Well, mapilit akong tao kaya walang mawawala sakin kong paulit-ulit akong mag si'send ng request email sa kanila.

Nag-simula na akong magtipa sabay ng pagtunog ng notification ko sa email. Ang ngiti ko ay dahan-dahang lumapad ng bumungad sakin ang mensahe galing sa kompanya ni Matteo. I never thought they would response my message as when I wanted to go home. Good timing, actually. They on the right time, cause tomorrow i will be back home, where the place I should belong.

Sobrang lapad ng ngiti ko habang binabasa ang reply nila.

Dear Sir/Madamme,

Mr. Matteo Vion Edelbario, has requested to meet with you. He is available for a meeting on this February 10th on 10am. Please response by February 1st, so that we can proper arrangement for your visit. If you need another date and time, feel free to contact me to reschedule.

Sincerely,

Lorin Santiago his Secretary

I'm sorry Matteo but it's enough for me on that exact date. I don't need another date and time, I can wait for it. Nakangiti akong nagtipa para replayan sila. Hindi ko alam kong bakit ganito ako ka excite. It's because I can see them again. Wala na akong pakialam sa tunay kong ama, at mas lalo wala na akong pakialam sa kanilang lahat. I can barely my needs now, at kaya kong isampal sa kanila ang lahat ng paghihirap ko at sakit. But definitely, not just that so fast. Ang lahat ay idadaan sa lambing at tamis. I already made my plan Matteo, and this is kind of sweeter than sweet. Let's just forget about our past, and let's make another sweeten this time.

Inayos ko ang aking gamit pati narin ang sarili. Gusto kong gulohin ang utak ni Matteo at alam kong nang-yayari na ito sa kanya ngayon. I'am going you crazy Mattteo, I won't make you sleep until we drove each other. Stay back, and Mary's back.

Tumungo ako sa desk ni Joyce para kausapin sya. Naabotan ko syang may kinakausap sa telepono kaya hinayaan ko nalang. Napad-pad ang tingin niya sakin na namumutla. Dali-dali niyang ibinaba ang telepono saka ito tumayo pagkatapos yumuko.

"No...no..no It's okay," Suhestyon ko. Humalukip-kip sya sa harap at tila natatakot sa maari kong sasabihin. Parang nakikita ko ang dating Mary sa kanya noon. Sobrang hin-hin at napaka-inosente ng mukha.

"I'm sorry ma'am it was your client, asking for a dinner. Hindi nyo raw kasi sinsagot ang mga tawag niya." Ngumisi ako sa sinabi ni Joyce. Bumagsak ang mata ko sa kamay niyang hinilot-hilot niya. Para akong nasampal sa dating ako, bawat galaw ni Joyce ay kuhang-kuha ang dating ako, except the nerd glasses on her eyes.

"Huwag munang sagotin ang tawag niya ulit. Make him upset and don't mind him," Agaran kong sagot.

"Yes, ma'am." Pormal niyang sagot.

"Sya nga pala Joyce. Ngayon kana lumipat sa bahay ko. Bring all you're clothes at sumabay kana sakin pauwi," Namilog ang mata niya sa sinabi ko, tila hindi sya makapaniwala.