Mary's Sweet Revenge [Book2 of Virgin Mary]

SWEET REVENGE》19

Isang malakas na bosena ang umalingaw-ngaw saking tenga. Nabibingi ako sa sigawan ng mga tao sa labas. Ang mag iilang bosena na di umano'y tunog iyon ng mga jeep. Wala sa sarili akong nakapikit ngunit ramdam na ramdam ko ang kamay ko sa manebela.

Am I dead? Am I dreaming? I don't know dahil may naririnig pa akong sigawan sa labas ng kotse ko.

"Hoy, lumabas ka dyan." boses ma awtoridad ang umalingaw-ngaw saking tenga. I sunddenly open my eyes. Namilog ang mata ko ng may iilang tao ang nakapalibot saking kotse.

They all waiting me outside.

"Hindi ka ba lalabas dyan? O baka gusto mong basagin ko itong salamin ng kotse mo?" isang malakas na katok ang bumulagta sakin. Shit! The traffic inforcer. Panay katok niya sa labas at mukhang kanina pa ito.

Bumagsak ang mata ko saking paahan. Napahawak ako sa bibig sa gulat. I pull the break? Pero pano? Hindi ko maalalang tinapakan ko ang break. Nakakakilabot pero wala na akong oras para mag-isip nang kong anu-ano.

"Hoy! Lumabas ka dyan. Magbibilang ako hanggang sampo. 1, 2 , 3, 4, 5."

Dali-dali kong inayos ang aking sarili. Kumuha ako ng tissue sa may dashboard at minabuting pinunasan ang iilang make up na kumalat saking mata mukha. Inayos ko rin ang buhok ko bago tuluyang lumabas ng kotse.

Nakakahiya dahil marami akong naabalang tao daan. Maging ang mga kotse.

"Hoy Miss. Kong gusto mong magpakamatay huwag mong abalahin ang mga---" natigilan ang traffic inforcer ng makita ako. Dali-dali akong lumapit sa kanya na nakahalukip-kip.

"Sir, I'm sorry. Sorry sa abala. Hindi na po ito mauulit muli. Nawala ako sa sarili ko habang nagdadrive. Sorry talaga Sir." saad ko ng ilang ulit. Dahan-dahang sumilay ang ngiti niya sakin. Kumunot ang noo ko dahil maging ang mga tao sa paligid ay natahimik.

"Ok ka lang ba Miss? Nasaktan ka ba? Nasugatan ka ba? Baka gusto mong dalhin ka namin sa hospital?" Huh? This time ay nagulat ako sa sinabi niya. I thought he will be angry at dadalhin niya ako sa jail? But I was wrong. Tila nakakakita siya ng multo. I suddenly look at myself and there is nothing wrong with me.

"I'm okay, Sir." agaran kong sagot.

"Miss beautiful. Mukhang hindi ka okay. Mabuti pa at dalhin ka nalang namin sa hospital. Para masigurado naming okay kalang talaga," sa pagkakataong ito ay nagulat ako sa inasta ng traffic inforcer. Ako ang may mali subalit parang pinapahiwatig niyang, sila ang may mali.

Iginala ko ang aking mata. Bumobosena na ang iilang kotseng hindi makadaan. I have to go. I don't have time to talk with this stupid mine. Ako ang may kasalan. Wala ng iba pa!

"Sir okay lang ako. Sorry talaga sa abala. So can I go Sir? Mukhang hindi makakadaan ang mga kotse dahil sa kotse ko sa gitna," salaysay ko ulit. Nanatiling nakangiti ang traffic inforcer.

"Sigurado ka ba talaga miss na okay ka lang?" ulit niya at mukhang ayaw akong paalisin. Hinawakan ko ang kamay nito.

"Thank you for your concern, Sir. Okay lang talaga ako. I am very sorry for the mess. Mag-iingat na ako sa susunod. I have to go!" Agaran ko syang tinalikuran na nakatulala. Isa-is kong tinignan ang mga tao sa paligid. "Sorry guys. Sorry talaga," ani ko.

"Grabe ang ganda niya. Parang Anghel!"

Iyon ang huli kong narinig bago pumasok sa loob ng kotse. Dali-dali kong pinaandar ang kotse para makaalis sa gitna ng daan. God, Mary. Ano bang nasa isip mo at naisip mo talagang magpakamatay kanina?

Naipilig ko ang utak ko. Sigurado akong pinigilan ako ni Nanay at Tatay sa ginawa ko kanina. It's not my time yet to leave these world. I am very sorry to myself. Nababaliw na yata ako.