Küçüklüğümden beri içimde hem şiddeti hem de barışı taşıdım. İnsanları hem çok sevdim hem nefret ettim. Hiçbir zaman olduğum yere kendimi ait hissetmedim. Bu yüzden kaçtım Amerika'ya. Kendimi bulurum diye. Geldim bu dünyadan bile büyük olan ülkeye. Başım beladan çıkmadı. Ben böyle belalı bir insan da değildim önceki yaşamımda. Sadece iç dünyası dünyası evrenden daha geniş olan bir çocuktum. Nefret vardı içimde ve kendimi canlı hissetmek istiyordum. Amerika'ya geldim ve ölümün ortasına, hayatın en dibine düştüm. Hayat sanki bana "Al hadi. Canlı hisset! Seni ahmak herif!" dedi. Küçük şeylerle mutlu olmalı insan. Sıcak bir yuva ve annenin yaptığı yemekler mutlu etmeli seni. Ben mutluydum ama hep eksik hissettim kendimi. Uzaktım çevremdeki her şeye.
Bir Volvo'nun içinde silah dolusu bagajla zenci dostlarımızın yanına gidiyorduk. Mahalleye geldiğimizde kendisini iş adamı gibi hisseden ama halbuki eline silah ve para verip adam öldürteceğimiz zencilerin ciddiyetiyle karşılaştık. Gömlek giymişlerdi, kendilerini büyük adamlar sanmak için. Arabadan indik ve el sıkıştık. "Hedefi hepiniz çok yakından tanıyorsunuz. Önce size vereceğimiz arabayla gidip onun arabasına çarpacaksınız. Daha sonra arabadan inip kavga başlatacaksınız. Robert sinirli herifin tekidir. Hemen aşağı iner. İlk başta sadece bir kişi insin arabadan. Gözünü hemen korkutmayın. İlk inen adamımızla biraz dalaşsınlar. Daha sonra arabadan hepiniz inin ve Robert'ı dövmeye başlayın. Biraz dövdükten sonra arabanın bagajında saklanan adamınız bagajdan açtığımız delikten Robert'a ateş etsin ve kaçın." basit bir plan. Tam bir it dalaşı. Ve Robert ölüyor. Talimatları ve paranın yarısını verdikten sonra mahalleden ayrıldık. Bundan sonrası onlara kalmıştı.
Üç gün sonra Robert'ın ölüm haberini tüm şehir duydu. "Ünlü işadamı Robert Duncan ırkçı grup tarafından öldürüldü." İstemeden politik bir savaş başlatmıştım ama umrumda değildi. Zaten Amerika'da insanlar birbirlerini boğazlamak için bahane arıyorlardı. Ben de onlara bahaneyi verdim. Hem bu karışıklık bize ileride yapacağımız infazlar için kılıf olurdu.
Robert'ın adamlarıyla bir görüşme ayarladım. Robert, tek takılan, babasından kalan parayı pis işlere harcayan savruk herifin tekiydi ve şerefsiz karakteri onun adamları tarafından sevilmemesine yol açmıştı. Adamları tavlamak kolaydı. Onlara eski bir güçlü adamın himayesini ve parayı sunuyordum. Tabi kadınları da. Robert işi bitince bir sonraki planımız olan Sonny'i indirmeye odaklandık. Sonny zordu. Sertti ve adamları ona çok güveniyorlardı. Kendisini öne atması ve öfkeli hareketleri onu korkulan bir adam yapmıştı benden sonra. Ama bana yanlış yapmış olan bu genci yaşatmayacaktım. Sonny'i indirmek için çevresini ona düşman etmem gerekiyordu. Bunun için Orhan, fakir mahallelerden beş tane kız çocuğu bulacaktı. Ailelerine yeterli miktarda para verip Sonny'e karşı yalancı şahitlik yaptıracaktık. Plana göre Sonny pedofili bir sapıktı ve o fakir ailelerin çocuklarıyla ayda bir kez buluşuyordu. Ve bunu zorla yapıyordu; ufak bir miktar para vererek. Bu iftiranın tutmaması için hiçbir sebep yoktu. Çünkü orada işlerin nasıl döndüğünü bilirdim. Ayda bir bütün kayıtları alıp deniz kıyısındaki kulübeye giderdim ve işleri incelerdim. Bunu Sonny de yapıyordu. Tabi kulübeye yalnız gidiyordu ve adamları sadece oraya gittiğini biliyorlardı. İçeride neler olduğunu bilen yoktu. Muhteşem bir plandı ve işleyeceğine emindim.
