Gekidnapt

hoofdstuk 1

~Edited 20-11-2018~

'Dus... duurzaamheid, hè?' zegt Nick schaapachtig lachend.

'We moesten toch iets kiezen? En bovendien is het echt wel van belang dat men stilstaat bij het milieu. Zo gek is het onderwerp echt niet hoor!' verdedig ik mezelf. 

Het is woensdagavond en we zijn net klaar met de presentaties die iedereen uit havo 5 met zijn projectgroepje moest houden in de klas. Echt een belachelijk tijdstip, maar ik kan er ook niks aan doen dat onze school er nogal rare lestijden op na houdt. 

'Rustig maar Evy,' grijnst Nick, 'heb je mij horen zeggen dat het een raar onderwerp is?'

Ik haal diep adem. Als je me ergens gek mee kan maken is het wel om te zeggen dat ik rustig moet doen, terwijl ik helemaal niet heel druk doe.

Chagrijnig antwoord ik: 'Je insinueerde het!'

Hij knikt met een stalen gezicht. Hij geeft me duidelijk niet gelijk. Enorm irritant! Mijn vrienden zeggen dat hij me wel ziet zitten, maar ik moet echt niets van hem hebben. Hij is slijmerig, plakkerig, irritant... Alles zolang het maar niet te positief is. Hij hangt veel te veel in mijn buurt dan me lief is.

Plotseling legt hij zijn arm om mijn schouder en brengt hij zijn gezicht veel te dichtbij. 'Heb je zin om zaterdagavond wat te drinken, samen?' vraagt hij met een honingzoete stem. Shit. Hebben mijn vrienden dan toch gelijk? Onwillekeurig huiver ik en hoewel ik er echt geen zin in heb, vind ik het lullig om recht in zijn gezicht nee te zeggen. 

'Nou dat komt eigenlijk niet zo goed uit, want ehm...' Mijn hersenen draaien op volle toeren om een aanvaardbaar excuus te vinden. 

'Hoezo niet?' vraagt hij oprecht verbaasd.

Helaas, helaas komt er niets boven. 'Ikke...' begin ik.

Opeens roept Pam, mijn beste vriendin en voor onbekenden Pamela, door het gesprek van Nick en mij: 'Ze heeft geen zin in jou Nick. Dus nee, ze heeft ook geen zin om zaterdagavond met je mee te gaan, toch Evy?' Zonder op mijn antwoord te wachten trekt Pam me mee en ik durf Nick niet meer aan te kijken. 'Waarom deed je dat?' sis ik tussen mijn tanden door naar haar.

'Ik zei toch niets verkeerds?' vraagt ze quasi-onschuldig.

'Pa-ham, ik kan die jongen nu nooit meer onder ogen komen!' roep ik dramatisch. Snel kijk ik om me heen, maar gelukkig lijkt niemand het te horen. Iets zachter vervolg ik: 'Je hebt die jongen het trauma van zijn leven bezorgd. Hij gaat niemand meer durven mee uit te vragen en hij zal zijn leven lang alleen blijven.'

Pam lacht me in mijn gezicht uit. 'Wees me liever dankbaar, Eefje, op jouw manier was je op je tachtigste nog niet van hem af.'

Misschien dat ze daar wel een goed punt heeft, maar dit was wel echt zielig voor Nick. Pam neemt in tegenstelling tot mij nooit een blad voor haar mond. Ze is heel wat brutaler dan ik. Wellicht compenseren we elkaar. 

Na nog een uurtje gekletst te hebben, geef ik Pam een knuffel en zwaai ik naar een paar andere vrienden voordat ik me naar de rode klapdeuren begeef.

De welkome atmosfeer vult mijn longen met zuurstof. Ik adem diep in en de duisternis omringt me. Als ik hard loop en de verkorte route neem, ben ik over een kwartier thuis.

Na een stukje bos en een paar steegjes en straten door gegaan te zijn, kom ik in straat met vier grote villa's aan de rechterkant. De lantaarnpalen strooien een gouden gloed over de wit geverfde hekken, waarachter dreigende hondenkoppen een voorbijganger sneller doen lopen. Ik kijk met een dromerige blik naar de prachtige huizen. Later, als ik veel geld heb of met een rijke man trouw wil ik in zo'n huis wonen.

Opeens lijkt mijn hart tien keer zo snel te kloppen. Hier gaat iets mis... mijn voeten blijven als aan de grond genageld staan.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hoihoi!

Ik heb hoofdstuk  1 helemaal veranderd, want ik was niet zo tevreden met versie 1. Verder maakt dat niets uit voor de rest van de al gepubliceerde hoofdstukken dus die blijven zo goed als het zelfde!

Klik op het sterretje als je het een leuk verhaal vindt en een reactie vind ik ook leuk!

Groetjes :)