Gekidnapt

Hoofdstuk 33

~Edited 24-11-2018~

P.O.V. Noah

Naast me ligt Evy in bed. Die is nog wel een paar uurtjes van de wereld vermoed ik. Ik voel dat het tijd is. Nu of nooit. Ik zoek zonder te kijken in mijn weekendtas. Ik voel mijn hartslag omhoog gaan als mijn klamme vingers de kaft van een boek omklemmen. Bingo. Voorzichtig open ik het boek. De naam die er in staat is hetzelfde als de andere boeken. Liza Sanders, net als mijn achternaam. En die van mijn vader. 

Bladzijde drieëndertig, zei Evy. Ze zeggen toch altijd dat kinderen én dronken mensen de waarheid spreken?

Ik knip het schemerlampje boven mijn hoofd aan en houd Evy in de gaten. Ze beweegt even onrustig, maar blijft gelukkig slapen. Na even doelloos naar haar gekeken te hebben, bladeren mijn handen als vanzelf naar bladzijde drieëndertig. Dit zou het moeten zijn. Bladzijde drieëndertig. 

Mijn ogen vliegen over de regels. Er zou iets in moeten staan, maar ik zie niets bijzonders. Zou Evy gelogen hebben? Ik voel woede naar boven komen. Met mij mag ze kloten, niet met mijn verleden. Ik heb de neiging om haar wakker te schudden en haar eens op haar plaats te zetten. Wat denkt ze wel niet? Maar ze leek zo serieus. Óf hoopte ik dat het serieus klonk? Ik weet het niet meer. Ik moet ergens tegen aanslaan nu. Met een klap sla ik het boek dicht, dit is bullshit. Met een grote zwaai, gooi ik het boek weg tegen de muur. Het boeit me niet dat het heel veel geluid maakt, niks boeit nog. 

Die bitch van een Evy heeft me gewoon er in laten trappen. Net doen alsof ik een boek moest lezen. Net doen alsof ze meer wist van mijn moeder dan ik zelf deed, maar in de realiteit heeft ze geen flauw benul. Het teleurgestelde gevoel zwelt aan, hoe langer ik erover denk. Ik hoopte op iets goeds in dit leven, op iets positiefs van mijn moeder. 

Ik moet stoppen met piekeren. Het brengt me veel te dicht bij die jongen die ik was geweest, het hoopje ellende dat haast bij elkaar geveegd moest worden. En alle shit die me nu overkomt is wellicht mijn eigen schuld. 'Mama,' fluister ik, 'ik heb je nooit met opzet willen vermoorden. Echt niet.'

Naast me begint Evy te bewegen. Ik wed dat ze enorme koppijn heeft en dat ze hysterisch gaat doen en ik wil dat ze haar kop houdt. Niets meer tegen me zegt en uit mijn leven verdwijnt. Maar ik wil niet dood, dus kan ik haar niet anders dan bij me houden.

Iemand zou haar moeten waarschuwen om voorzichtig in mijn buurt te zijn. Ik weet als geen ander waartoe ik in staat ben als ik beginnende haatgevoelens voor iemand heb en Evy komt inmiddels in die zone.
'Noah,' hoor ik naast me, 'wat doe ik hier?!'
Oh nee, daar begint het hoor. Ze springt meteen uit bed en ik zie hoe ze bijna struikelt over het neergesmeten boek. Payback bitch.
'What the... hé, wat is dit voor boek?' Ik zie hoe ze nieuwsgierig er overheen buigt. 'Istie mooi?'
Ik kijk haar vragend aan, dat zou zij moeten weten, toch? 'Laat ook maar doen,' bromt ze. 'Argh, wat heb ik een koppijn zeg. Wat heb ik gedaan?'
Ik negeer haar laatste woorden totaal. 'Je zei zelf dat ik dat boek moést lezen,' zeg ik kortaf.
Ze vouwt haar armen over elkaar. 'Dit is niet 'de Hunter'.'
Even kijk ik haar dommig aan, totdat het tot me doordringt. Ik heb in het verkeerde boek gekeken.
'Wat heb ik gedaan?' vraagt ze nog een keer, nu ongeduldiger en ietwat paniekerig. Het escaleert helemaal als ze naar haar pyjama kijkt. 'Noah. Wie. Heeft. Me. Aangekleed?'
'Rustig,' mompel ik. Ik weet nog steeds niet of ik haar nou kan vertrouwen. En ik doe niet aan voordeel van de twijfel, geloof me dat brengt ongeluk.
'Je was dronken, oké, je hebt een kater. Nou prima, heb je dat ook een keer mee gemaakt. Kun je nu alsjeblieft gaan douchen en me even alleen laten?' Ik probeer al mijn geduld te behouden, maar ik moet erachter komen waarom het zo belangrijk is dat ik 'de Hunter' lees. Ik moet nu weten of Evy wel de waarheid spreekt. Ik wil dat alleen doen. Ik realiseer me maar al te goed dat het goed mogelijk is om straks weer teleurstelling te ontmoeten.
Ze kijkt me chagrijnig en beledigd aan. 'Fijn. Whatever.'

Eindelijk valt de badkamer deur in het slot. Dit keer gooi ik mijn hele weekendtas overhoop. Tussen de onderbroeken en truien vind ik daar 'de Hunter'. Op de binnenkant van de kaft valt me direct iets op. Liza Verschoof. Niet mijn vaders naam. Niet die van mij...
Treuzelend en tegelijk gejaagd sla ik bladzijdes om. Bladzijde negenentwintig. Bladzijde eenendertig. Bladzijde drieëndertig.
Er dwarrelt een papier uit. Ik vergeet even te ademen. Een handgeschreven brief. De adrenaline stroomt door mijn lichaam. Mijn handen openen trillend het papier. Een pasfoto valt meteen op. Dit moet mijn moeder zijn. Wat een prachtvrouw. Mijn ogen kunnen niet van de pasfoto losraken. Dit is de allereerste foto die ik ooit van haar heb gezien en toch weet ik in één keer dat het mijn moeder is.

Voordat mijn brein de letters van de brief coderen naar woorden, schiet er me iets te binnen. Evy lijkt toch mijn vertrouwen waard te zijn. Ik had toch geen reden om haar te haten, dus des te meer een reden om mezelf te haten.

Ik start met lezen.

Lieve Noah,

Deze brief schrijf ik op het moment dat ik nog leef. En ik wil je vertellen dat ik ontzettend veel van je houd. Ontzettend veel. Je bent het mooiste geschenk wat ik ooit ontvangen heb. Ook al zal ik je niet lang bij me kunnen hebben.

In deze brief wil ik iets heel persoonlijks tegen je zeggen en daarom heb ik hem tussen mijn lievelingsboek gestopt, in de hoop dat jij, in tegenstelling tot je vader, wel van boeken houdt...

Ik hoop dat je als je dit leest, eventjes de tijd zult nemen om aan me te denken, ook al ben ik er niet meer. Ik hoop dat je eventjes tot je door laat dringen dat je door mij uiterst geliefd bent, vanaf het moment dat ik je zag. Nee al veel eerder, vanaf het moment dat ik wist dat ik je onder mijn hart droeg.

En op dat moment kan ik niet meer verder lezen. Ik ben nog niet eens op de helft, maar mijn zicht wordt troebel door het oogvocht. Nee, ik huil niet. Er zijn twee vliegjes tegelijk in mijn ogen gevlogen.

Ik heb mooiste geschenk? Ik uiterst geliefd? Dit moet een grapje zijn!

--------------------------------------------------
Nog snel een hoofdstukje voor ik ga slapen!
Enjoy!