Naar Nooit Meer Terug

Hoofdstuk 23

Ik wordt wakker en zie dat Simon de kamer binnenkomt. "Sorry," zegt hij verontschuldigend, "het was niet mijn bedoeling om je wakker te maken." "Ben je nu pas terug? Weet je wel niet hoe laat het is?" "Doe eens rustig." zegt hij terwijl hij zijn hemd af doet. "het is pas half twee, plus je bent niet mijn moeder en ik ben al volwassen. Dus ik kan heus zelf beslissen wat ik doe of laat." Ik draai met mijn ogen en ga op mijn zij liggen. "Probeer nu maar te slapen" zegt hij de badkamer al in lopend.

Ik zucht en draai me om in het bed. Ik sluit mijn ogen en probeer nog wat te slapen, ik heb tenslotte een fotoshoot om tien uur.

Ik word wakker gemaakt door mijn wekker. "Zet dat ding af" Hoor ik Simon naast me mompelen. Ik zoek in het donker naar mijn telefoon en ik zet de wekker uit. "Dankje" mompelt hij weer en ik zucht. Ik sla de dekens van me af, anders val ik toch weer in slaap en ik sta op.

Ik trek de gordijnen open waarop Simon mijn kussen over zijn hoofd legt. "Sara, sommige mensen willen slapen." "Je gaat toch mee naar mijn fotoshoot?" Zeg ik vragend. "Maar Isabella-" "Isabella kan de pot op" zeg ik ietwat jaloers. "Maar Sara, wat moet ze vandaag dan doen?" "Kan mij niet schelen, dat ze terug naar huis gaat." Zeg ik terwijl mijn stem luider wordt bij elk woord. "Ik moet toch niet altijd achter je aan lopen, Sara? Ik mag toch ook een leven hebben?" Met mijn gezicht op onweer pak ik mijn spullen verder in.

De auto stopt en ik stap uit. "Dus om hoe laat moet ik je komen ophalen." Vraagt Simon nadat het in de auto muisstil is. "Ik zal het straks vragen, en dan stuur ik je een bericht" Simon antwoord instemmend en zegt: "Veel plezier!" "Dankjewel," zeg ik met een glimlach, "jij ook." Hij kijkt me geamuseerd aan. Ik sla de deur dicht en draai me om.

Een beetje zenuwachtig loop ik het gebouw binnen en zie dat Brend al aan het wachten is op mij. Hij krijgt me in het oog en komt met een glimlach op me af. "Hallootjes" zegt hij vrolijk. Ik val direct met de deur in huis en vraag: "Wanneer beginnen we?" "Nu, je bent eigenlijk een beetje laat." Ik kijk op mijn horloge en zeg: "Ik werd toch maar om tien uur verwacht?" "Deze fotograaf bedoeld met tien uur, half tien." Ik kijk hem raar aan. "Weet ik uit ervaring. Als je zegt dat dit je allereerste shoot is, zal hij je wel vergeven, denk ik."

"Zo zo, iemand denkt dat ik tijd op overschot heb?" "Sorry ..." "Francis Gudannes" "Sorry Francis, dit is mijn eerste shoot" "Ze sturen nu ook al amateurs op me af, kan het nog beter worden?" Hulpeloos kijk ik naar Brend die zijn schouders ophaalt.

"Waar wacht je op? Ga maar naar make up, ik heb niet alle tijd van de wereld." Ik loop naar een vrouw die gebaart dat ik haar moet volgen. Ze brengt me naar een visagiste. Nadat de visagiste klaar is, word ik naar een stylist gebracht die me een paar kleren aangeeft die ik moet aandoen.

Nu ik helemaal klaar ben en voor de lens sta, weet ik eigenlijk niet eens voor wat deze shoot is. "Brend, voor wat is deze shoot?" Vraag ik en ik draai mijn hoofd naar hem. Hij staat met zijn arm om me heen, en kijkt met zijn gezicht naar de camera. "Stop!" roept Francis. Geschrokken kijk ik naar de camera. "Nee, jij" zegt hij wijzend naar mij, "blijf staan zoals daarnet." Ik luisterde en draaide mijn hoofd weer naar Brend. "Niet glimlachen, gewoon zo blijven staan. Doe je kin wat naar boven." Ok deed wat hij zei. "Perfect! Brend jij blijft naar de camera kijken."

Zo ging het nog lang door en rond 5 uur waren we eindelijk klaar. Ik stuur een sms naar Simon. "En, wat vond je ervan?" Vraagt Brend terwijl hij naast mij ploft. "Vermoeiend maar leuk" antwoord ik met een glimlach. Hij lacht en zegt: "Ja ik weet het, Francis is niet de leukste fotograaf maar hij maakt prachtige foto's."

Na een lange stilte vraagt Brend of ik nog iets wil gaan eten. "Nee sorry. Ik wil wel, maar het lukt niet. Ik vertrek direct naar Spanje." "Oke, is niet erg." Zegt Brend.

Om half zes stuurt Simon me eindelijk een bericht dat hij buiten staat. "Sorry Brend maar ik moet weg, Simon staat te wachten buiten." Hij tovert een glimlach op zijn gezicht en loopt met me mee naar buiten. "Ik zie je toch nog wel eens?" "Ja natuurlijk, je hebt mijn nummer toch nog? Stuur me ook de foto's door als je ze hebt." "Ja natuurlijk, tot de volgende keer." Ik zwaai naar hem en ik stap in de auto. "Was het leuk?" "Ja hoor, de fotograaf was nogal boos op alles en iedereen, vooral op mij dan. Maar het was leuk." "Dat is goed. Spain here we come!"

~~~

Hier ben ik weer, na een kleine 2 maand. Ik ga jullie niet alle redenen vertellen waarom ik niet geüpdate heb, dat interesseert jullie toch niks.

Ik snap echt niet waarom mensen mijn verhaal lezen, ik heb eens wat hoofdstukken terug gelezen, en jongens toch wat is dat slecht geschreven. Maar goed hopelijk vonden jullie het een leuk hoofdstuk!

♡ Sarah

(In media zie je een foto van die fotoshoot, je moet het maar voorstellen met andere gezichten erop 😂)