Hoofdstuk 17

15 3 0
                                    

Samen lopen we naar de Seine. Mijn hart bonst hard en ik heb kriebels in mijn buik. 'Kijk', zegt Brent enthousiast. Hij wijst naar een boot vol met bloembakken gevuld met rozen. Ik sla een gilletje van blijdschap. Samen stappen we in de boot en de boot begint te varen. Het is een prachtige avond en de maan is prachtig. We zitten samen op een groen bankje aan bakboord. We passeren de prachtige verlichte Eiffeltoren. Brent keek naar de Eiffeltoren. 'Mooi he, Sara. Parijs is prachtig 's avonds. Met al die mooie lichtjes.' Ik lachte. 'Ja, dat is waar.', antwoorde ik met een diepe zucht. Ik keek naar Brent. De maan schijnt achter hem. Ooh, hij is zo mooi in het maanlicht. Hij heeft zo'n perfect gezicht en ik verdrink in zijn mooie bruine ogen. Ik droom weer weg en ik slaak een diepe verliefde zucht. Daarna keek hij naar mij:
'Wat? Is er iets aan mijn gezicht?', vraagt hij met zijn mooie glimlach.
'Nee hoor, ik was aan het verdrinken in jouw mooie ogen.'
Ik sla mijn hand voor mijn mond. Shit. wat heb ik gedaan? Brent zijn glimlach verdween en hij kijkt me vreemd aan. Toen draaide hij zich om en sprong van de boot in het water. Verbaasd liep ik naar de boord en ik zag hem in het water spartelen.
'Wat doe je nu?', roep ik.
'Nu ben ik aan het verdrinken, maar niet in JOUW ogen', zegt hij sarcastisch.

'Sara?' Zegt de gondelier opeens. Ik kijk hem raar aan en zie dat hij het gezicht van Simon heeft. 'Sara?' Hij komt naar me toe en schudt me door elkaar. 'Sara? Sara? Sara?'

~~~

Hallo iedereen!
Hier is het stukje dat mijn beste vriendin geschreven heeft.

Groetjes Sarah

Naar Nooit Meer TerugWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu