Naar Nooit Meer Terug

Hoofdstuk 20

Dag 5 - Parijs

Ik kreunde. Waarom doet mijn hoofd zo veel pijn? "Simon?" "Mmmh" "Waarom is gisterenavond een zwart gat" Hij lacht "Wat?" "Je was een beetje dronken" "Ik denk dat ik wat meer was dan alleen dronken" "Ja dat denk ik ook" Ik hoor gewoon de grijns in zijn stem. "Waarom liet je me zoveel drinken" vraag ik "Je was naar het toilet en toen vond ik je niet meer. Daarna, rond 3u ofzo, vond ik je terug aan de bar met een of andere gast die denk ik drankjes voor jou kocht" "Allee tof" kreun ik "Ik heb zo veel hoofdpijn" "Pak dan een pilletje" "Mmmh ik heb daar geen zin in" "Oke pak dan geen pilletje ik ga nog wat verder slapen"

"Simon?" "Mmmh" "Waarom heb ik alleen mijn ondergoed aan?" "Omdat je andere kleren uit zijn" "Haha zeer grappig. Nee serieus" "Ik heb je kleren uitgedaan want ik denk niet dat je het leuk zou vinden om in je kleedje te slapen" "Anh oke" "Je vindt het toch niet erg?" "Nee zeker" "Oke dan"

Eigenlijk hebben we de hele dag niks meer gedaan behalve 's avonds gaan we nog iets eten in een Italiaans restaurant om de hoek.

Wanneer we uit het restaurant komen begint het natuurlijk net te regenen. Typisch. Heb ik weer. "Kom lopen" zegt Simon tegen me en hij loopt weg. Ik slaak een zucht en begin zo goed als ik kan te lopen in mijn hoge hakken.

Wanneer ik het hotel in stap zie ik et waarschijnlijk uit zoals een natte hond. Make up uitgelopen, kleren doorweekt en nog het ergst van allemaal: mijn haar hangt druipend aan mijn gezicht geplakt.Simon staat in de lobby wachtend op mij.
Hij is al even doorweekt zoals ik. "Wat. Een. Kut. Regen." zeg ik tegen Simon als ik voor hem sta. Hij lacht. "Ja vind ik ook. Kom dan zijn we naar de kamer." Ik knik en daarna lopen we samen naar de lift.

"Ik ga het eerst op de badkamer!" roep ik als we de kamer binnen zijn. Ik gris vlug wat droge kleren uit mijn koffer plus mijn toilet tas. Ik doe mijn make up af met wat make up remover terwijl ik me af vraag wat we morgen gaan doen. Als het zo doorgaat met regenen heb ik nergens zin in. Misschien kunnen we 's avonds naar een theater voorstelling gaan, en ik start misschien wel een blog. Ja dat gaan we doen.

"Simon?" roep ik naar Simon vanuit de badkamer.
"Ja wat is er?"
"Gaan we morgen avond naar het theater? Of had je andere plannen in gedachten?"
"Nee dat is goed hoor voor mij. En wat gaan we overdag doen?"

Opeens hoor ik een donderslag en ik blijf stokstijf staan. Nee nee nee waarom?
"Sara?" vraagt Simon "Alles oké?" Ik herstel me vlug.
"Ja sorry alles is oké"
"Oké en wat wou je overdag doen?"
"Dat hangt af van het weer, maar ik zou graag een blog willen opstarten"
"Oh leuk. Dan kan ik eens naar Isabella bellen, want ze antwoordt niet op mijn berichten."

Oh dat mens is er ook nog.

Als ik klaar ben in de badkamer ga ik terug naar de kamer en ik ga in bed liggen samen met mijn gsm.

1 nieuw bericht

Ik ontgrendel mijn telefoon en zie dat het een bericht is van Brend.

B: Hey overmorgen nog vrij?
S: Oke dat was vrij direct, en ja hoor waarom wel?

Een paar seconden later krijg ik al een bericht terug.

B: Ik heb een dubbel covershoot geregeld!
S: Nee! Ga weg! Meen je dit? Oooh ik ben zo blij!!
B: Haha graag gedaan hoor
S: Is het in Parijs?
B: Ja! Ik stuur je het adres wel door.
S: Oke tot overmorgen dan?
B: Ja tot overmorgen!

"Simon!"
"Ja?" roept hij terug van uit de badkamer
"Ik heb een covershoot voor overmorgen"
"Ik wist niet dat je model was?"
"Ben ik ook niet, maar Brend heeft dit geregeld"
"Oke leuk"
"Ga je dan mee?"
"Wat moet ik daar dan doen?"
"Mij bewonderen"
"Ja hoor" Ik lach met zijn droge opmerking.
"Please?"
"Oké ja het is goed, ik ga wel mee. Ik zal mijn laptop meedoen en dan wat werken"

Opeens hoor ik weer een donderslag. Het klinkt alsof het net boven mij is. "Hey Sara wat is er?" vraagt Simon bezorgt als hij mij ziet zitten op het bed. "Niks" ik ga dat hem mooi niet vertellen. Hij zou me toch alleen maar uitlachen.

"Ik ga gaan slapen he Simon" zeg ik tegen Simon. Gelukkig is het gestopt met onweren.

Ik schrik wakker door een luide donderslag. Oke ik ben hier echt bang van en ik begin te snikken.  Het is een fobie van me, zoals sommige mensen een fobie voor spinnen hebben of kleine ruimtes, heb ik een fobie voor donder.

"Sara?" zegt Simon met een ietwat slaperige stem. Oh nee nu moet ik het zeggen. "Sara?" Zegt hij nu al iets meer wakker. "Ja" kan ik nog uitbrengen voor ik weer begin te snikken door het onweer. "Hey wat is er" vraagt Simon ik schud mijn hoofd. Hij komt half boven mij hangen "och kom hier" zegt hij en trekt mij in een knuffel. "Leg het morgen maar uit kom dan gaan we slapen" Ik knik en Simon gaat naast me liggen met zijn arm rond me.

~~~

Hehe hier ben ik weer. Oke sorry ik zou maandag uploaden maar ik moest het laatste stuk nog schrijven en ik heb de hele week eigenlijk nog geen vrije tijd gehad. Nogmaals sorry

Ook sorry voor het laatste stukje dat is echt slecht geschreven.

Ook sorry voor het uploaden in het midden van de nacht (maar nu heb je wel iets te lezen voor het ontbijt)

Maar! Bijna 900 woorden (dit is veel voor mij lol).

En tot volgende week!
Bedankt dat je naar mijn onzin wou luisteren.
Xxxxx Sarah

Meer dan 300 reads en 50 stemmen! I love you guys ♡♡♡