Naar Nooit Meer Terug

Hoofdstuk 24

"Je bent er!" roep ik terwijl ik naar Sam loop en me in zijn armen stort. Simon en ik zijn al een week in Spanje. We hebben besloten om elk twee vrienden uit te nodigen om de laatste twee weken nog een beetje te vieren.

Hij wankelt een beetje en zegt: "Rustig aan, kleine."Ik draai met mijn ogen terwijl ik me van hem losmaak en Rachel rond de nek vlieg.

"Het is thuis zo saai zonder jou" moppert ze. Ik lach het weg en neem haar koffer van haar over.

Wanneer ik haar kamer binnenkom, help ik haar met uitpakken. Vrijwel direct zie ik dat er iets mis is met Rachel. Normaal zingt en danst ze altijd wanneer ze haar koffer uitpakt (echt vreselijk grappig om te zien, maar niet om aan te horen). Ik vraag: "Is er iets?"
"Niets."
"Rachel, kom op."
"Er is niets behalve dat ik twee weken niets van je gehoord heb. Oh en ik zag je gezicht opeens in de Cosmopolitan. Wanneer was je van plan om het tegen mij te zeggen?"
"Ik sta in de Cosmopolitan?"
"Nee, je staat in de joepie" ze draait met haar ogen. "Natuurlijk sta je in de Cosmo ben je doof misschien?"
"Je kan ook eens rustig doen, Rachel. Hoe zou ik nu in godsnaam moeten weten dat ik in de Cosmo sta?" Vuur spuwt uit mijn ogen.
"Omdat je misschien een fotoshoot moet doen?"
"Heb je hem mee?" Vraag ik vlug. Ze knikt en zoekt hem in haar koffer. Ik blader er doorheen wanneer ze hem me overhandigt. "Was die fotoshoot voor de Cosmo?"
"Wist je het niet?" Vraagt ze verbaast.
"Nee, Brend had me gevraagd of ik zin had om een fotoshoot te doen."
Rachel begint te lachen. "Dus je hebt ingestemd met een fotoshoot terwijl je niet eens wist voor wat het was?" Ik knik en ze zegt: "Wie weet was het voor Playboy ofzoiets."
Ik begin te lachen: "Stel u voor, ik in de Playboy"

Omdat niemand van de jongens, Simon en zijn twee vrienden, het zag zitten om een bed met Sam te delen, en dat zijn dan volwassen mannen, slaapt Rachel samen met Sam in een kamer en heb ik me opgeofferd om met Simon te slapen. In Parijs hadden we er ook geen problemen mee.

Ik stond in de keuken kerstomaatjes te snijden wanneer er zich twee handen rond mijn middel sluiten. "Is er iets?"

"Nee" antwoord Simon heel droog en hij plant een kusje in mijn nek.

"Wanneer komen je vrienden nu alweer?"

"Daarnet hadden ze een bericht gestuurd dat ze er bijna zijn," zegt hij, "mijn vrienden heten trouwens Bert en Stan, voor het geval je de namen vergeten zou zijn."

"Ik was heus hun namen niet vergeten hoor," zeg ik verdedigend. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. "Oké misschien was ik ze een klein beetje vergeten" lach ik en ik geef hem een kus. "Maar hup, aan het werk. De tafel dekt zichzelf niet."

Simon en ik zijn de laatste tijd veel closer geworden. Stiekem slaap ik ook al elke nacht bij hem, maar we willen het nog niet tegen onze gasten zeggen, dat komt later wel.

-

"Op Spanje!" we houden onze glazen bij elkaar terwijl we toosten. Simon en ik zijn gisteren naar de supermarkt geweest. We hebben vanalles ingeslaan voor de barbeque. Van chips tot groenten, van water tot alcohol.

"Ik ga het dessert halen" deelde Simon plots mee. "Ik zal helpen" zeg ik terwijl ik mijn stoel naar achter schuif. Ik neem ook een paar borden mee naar binnen. Zo moeten we straks minder opruimen.

"Waar staat het ijs?" Vraagt Simon terwijl hij de diepvriezer doorzoekt.
"In de onderste la denk ik."
"Ik hoop dat ze niet te veel van het dessert verwachten" zegt Simon en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. "Het zijn tenslotte maar doodgewone Magnums."
"Maar met nootjes" reageer ik en ik sla mijn armen rond zijn middel.

"Ik wist het!" Roept Rachel de keuken in. Verschrikt maak ik me los van Simon zijn lippen. Door Rachels geroep komen de jongens ook in de keuken staan. Ik kijk naar Simon voor hulp, want ik weet echt niet wat te zeggen. "Wie heeft er zin in een magnum?" vraagt Simon met een glimlach.

-

"Ik ben nog blij dat ze het goed opgenomen hebben" zeg ik 's avonds tegen Simon.
"Waarom zouden ze het niet goed opnemen? Het is toch niet hun probleem?"
"Nee natuurlijk niet, maar ik had ook een vriendje zoals jij-"
"Zoals ik? Wat bedoel je daar nu mee?" Onderbreekt hij me
"Rijke ouders, familiebedrijf en ouder dan ik," antwoord ik, "maar nu om verder te gaan met mijn verhaal. Ik had dus een vriendje zoals jij en zijn ouders hadden een bedrijf. Het bedrijf van zijn ouders ging bijna failliet en hij had dus het fantastische idee om met een rijk en goedgelovig meisje aan te pappen en geld af te troggelen. Long story short ik kwam erachter wat hij aan het doen was en ik zat met een gebroken hart."
"Maar dat zou ik nooit doen" zegt Simon.
Ik ga bij hem in bed liggen en zeg: "Hopelijk niet."

~~~

Sorry dat ik zo traag update maar ik heb niet zoveel inspiratie meer, maar ik weet wel hoe ik het in grote lijnen wil laten verlopen.

En nog een prettig Pasen!